ویژه‌نامه اینترنتی «مولی‌الموحدین» منتشر شد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه نامه اینترنتی مولی‌الموحدین به مناسبت ولادت امام علی(ع) همراه بخش‌های متنوعی چون پرسش و پاسخ، بانک احادیث، بانک صوت و فیلم، تلفن همراه، گالری تصاویر، بانک پیامک، کارت پستال و مقالات در پایگاه فرهنگی اطلاع رسانی راسخون به نشانی http://www.rasekhoon.net منتشر شد.
در بخش پاسخ به شبهات این ویژه نامه در پاسخ به این سؤال که آیا امام علی(ع) در جنگ با ایران در زمان عمر نقش داشتند، می‌خوانیم؛ «شیخ مفید در ارشاد آورده است: خبر تدارک عظیم ایرانیان برای جنگ، به عمر بن خطاب رسید، عمر بن خطاب هراسان شد و به مسجد آمد. مردم هم به مسجد آمدند، عمر بن خطاب گفت: ای مسلمانان! شیطان لشکر خود را فراهم کرده و به سوی شما روی آورده است، حالا بگویید که رأی شما چیست؟»
«طلحه بلند شد و گفت: به نظر من بهتر است که خود شما شخصا به جبهه بروید و فرماندهی کنید. این برای نیروهای مسلمان تقویت روحیه می‌آورد. عثمان برخاست و گفت: به نظر من بهتر است که نیروهای شام، نیروهای یمن و نیروهای مکه و مدینه را فراهم کنی و به نیروهای عمل کننده ملحق شوی. عمر بن خطاب پس از پایان سخنان عثمان گفت: ای مسلمانان نظر بدهید».
حضرت علی(ع) خطاب به عمر گفت: «اگر تو خودت به جبهه بروی و ایرانیان تو را ببینند بر شدت حمله خود می‌افزایند تا تو را از پای درآورند. بهتر است که مردم شام در شام بمانند و مردم یمن، مکه و مدینه در شهرهای خود بمانند و به مردم بصره بنویس که سه گروه شوند، یک گروه از زنان و کودکان مراقبت کنند و گروهی مواظب کفار و اهل ذمه باشند و گروهی هم به نیروهای مسلمانان بپیوندند.»
بنابراین امام علی(ع) در جنگ با ایران نقشی نداشتند و فقط در این‌باره نظر مشورتی داده‌اند و به نظر می‌رسد که اگر حضرت علی علیه السلام چنین نظری نمی‌دادند و عمر بن خطاب آن همه نیرو را وارد عمل می‌کرد، کل ایران به آتش کشیده می‌شد و با راهنمایی امام علی(ع) عراق با تلفات کم فتح شد و سرزمین اصلی ایران هم با تلفات کم فتح شد.
علی(ع) در آیینه قرآن یکی از مقالات این ویژه نامه است که به بررسی آیات قرآنی که در وصف حضرت علی(ع) نازل شده است می‌پردازد، در بخشی از آن می‌خوانیم: «اهدنا الصراط المستقیم؛ ما را به راه راست هدایت فرما، علامه طباطبایی در المیزان از «فقیه» و «تفسیرعیاشی» نقل نموده که «صراط مستقیم» در این آیه؛ امیرمؤمنان، علی علیه السلام است».
در سخن دیگری از امام صادق(ع)، صراط مستقیم، راه به سوی معرفت خدا تفسیر شده که دو صراط است، یکی صراط در دنیا و دیگری صراط در آخرت، صراط در دنیا امام واجب الاطاعه است، کسی که او را شناخته و از وی پیروی کند بر این صراط است و در آخرت صراطی است که پل دوزخ است وکسانی که در دنیا امام واجب الاطاعه را نشناسند، بر این صراط لغزیده و در آتش دوزخ هلاک خواهند شد.
شمه‌ای از حضرت علی(ع) از دیگر مقالات این ویژه‌نامه است که در بخشی از ان آمده است: «عاصم بن ضمره گوید: على(ع) بیتالمال را میان مردم تقسیم کرد و همه را یکسان داد. ابوبکر بن عباس از قدم ضبى روایت کند که على(ع) کس فرستاد تا لَبید بن عطارد تمیمى را نزد او بیاورد. در راه که مىآمد، به یکى از منازل بنى اسد رسید، نعیم بن دجاجه آنجا بود. نعیم برخاست و لبید را آزاد کرد. پس نزد على آمدند و گفتند که ما لبید را دستگیر کردیم و آوردیم. در راه بر نُعیم بن دجاجه گذشتیم، او بندى را رهانید. و نعیم از افراد «شرطه‌الخمیس» بود. على(ع) فرمان داد نعیم را حاضر آوردند و سخت بزدند. چون او را باز مىگردانیدند، گفت: «یا امیرالمؤمنین، با تو زیستن سبب خوارشدن است و جداشدن از تو کفر است.» على(ع) گفت: «واقعاً چنین است؟» گفت: «آرى.» على گفت که آزادش کنید.»
همچنین در مقاله‌ای با عنوان اخلاق علوی باتأکید بر نهج‌البلاغه، می‌خوانیم: «از مجموع آموزه‌ها چنین برمی‌آید که امام علی(ع) به عنوان امیرمؤمنان، با اعضای خانواده و آحاد جامع بهترین رفتار را داشت. امام اطاعت و نیکی به والدین را توصیه می کرد؛ نسبت به همسر خود توجه داشته و در کار خانه همکاری داشت؛ نسبت به تربیت و آموزش و برقراری رابطه عاطفی با فرزندان توصیه فرموده و خود در سیره علمی، به آن ملتزم بود.
امام علی(ع) در برخورد با خویشاوندان احترامی همراه با محبت داشت و حقوق آنها را رعایت می‌کرد؛ نسبت به اعضای جامعه اخلاق خوش داشت؛ مهمان نواز بود؛ نسبت به همسایگان خوش رفتار و در انتخاب دوست دقیق بوده و به دیدار آنها می رفت؛ نسبت به قشرهای مستضعف جامعه نیز به همین روش عمل می‌کرد؛ نسبت به یتیمان و نیازمندان مهربان بوده و حقوق آنها را رعایت می‌کرد؛ نسبت به رفتار با کفار و اهل کتاب، ضمن رعایت احتیاط، از بدرفتاری پرهیز می‌کرد به گونه‌ای که برخی از مخالفان به دلیل اخلاق نیکو جذب ایشان شدند. /927/ت302/ی