قم از چه زمانی مرکز تشیع بوده است؟
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام مهدی پیشوایی کارشناس مسائل تاریخی در برنامه پرسمان تاریخی که از رادیو معارف پخش می‌شد در پاسخ به پرسش «آیا قم قبل از ورود حضرت معصومه هم مرکز تشیع بوده است؟» گفت: از سال‌ها پیش، از زمانی که شهر قم فتح شد و اشعری‌ها وارد قم شده و حاکم شدند، مذهب رسمی قم را شیعه معرفی کردند زیرا اشعری‌ها یمنی و شیعه بودند.
وی افزود: می‌گویند قم سال 23 یا 24 هجری فتح شده است، اشعری‌ها آمدند و در قم ساکن شدند، اما قم هنوز حالت شهری نداشته بعد از اشعری‌ها، اعراب دیگر آمدند و کم کم قم حالت شهر پیدا کرد.
حجت‌الاسلام پیشوایی اظهار داشت: چون قم را شیعیان فتح کرده و حکومت می‌کردند، هاشمیان و طالبیان و علویان و سادات تحت فشار مجبور شدند از منطقه تحت فشار فرار کنند و به جاهای دور دست بروند از جمله جاهایی که آمدند قم بود و این چنین شد که قم تبدیل به یکی از کانون‌های تجمع شیعیان شد.
وی در پاسخ به پرسش«ورود حضرت معصومه به شهر قم قبل از شهادت امام رضا(ع) بود یا بعد از شهادت ایشان» گفت: قبل از شهادت امام رضا (ع) بود، امام رضا (ع) در سال 203 به شهادت رسیدند اما فوت حضرت معصومه(س) سال 201 هجری بوده است، حضرت معصومه(س) برای دیدار برادرشان می‌رفتند و قم در مسیرشان بوده و در بین راه فوت کردند.
وی در پاسخ به این سؤال «آیا پس از صلح امام حسن (ع) با معاویه، امام حسین (ع) هم با معاویه بیعت کرد؟ و منظور از بیعت همان بیعتی که بین امامان (ع) انجام می‌شد بود یا یک بیعت ظاهری؟» گفت: بله امام حسین (ع) هم به تبعیت از برادرش و تایید تصمیم برادرش با معاویه صلح و بیعت کرد و یکی از امضا کنندگان صلح نامه، امام حسین (ع) بود و این صلح نامه را محترم شمرد.
این کارشناس مسائل تاریخی ادامه داد: بعد از شهادت امام حسن (ع) هم عده ای از مسلمانان وقتی از سختگیری‌های معاویه به تنگ آمدند، از فشار و ناراحتی روی به امام حسین (ع) آوردند و پیشنهاد حرکت و جنگ دادند، امام حسین (ع) فرمودند«ما با این مرد یعنی معاویه، پیمانی داریم که تا زنده است باید آن را رعایت کنیم، ما پایبند تعهدات خودمان هستیم، تا این هست یعنی تا معاویه زنده است در خانه‌هایتان بنشینید و وقتی که از دنیا رفت تصمیم می‌گیریم».
وی ادامه داد: اما بیعت با معاویه یک بیعت ظاهری بود، امام حسن (ع) صلح کرد و خلافت را واگذار کرد این واگذاری خلافت، واگذاری ظاهری بود، و امام حسین (ع) هم به عنوان تایید تصمیم برادر با او بیعت کرد.
وی در پاسخ به سؤال «تا جایی که می‌دانیم در جنگ احزاب نبردی رخ نداد پس چطور است که سعد بن معاذ را شهید این جنگ می‌نامند؟» گفت: درست است عملاً در جنگ احزاب و در جنگ خندق نبردی پیش نیامد، زیرا قبل از اینکه سپاه قریش از راه برسند مسلمانان دور شهر مدینه خندق و کانال کندند و مانع نفوذ آنان به شهر شد، اما دو طرف از راه دور به یک دیگر تیر اندازی می‌کردند، یکی از این تیرها به سعد بن معاذ اصابت کرد و وی زخمی شد.
حجت‌الاسلام پیشوایی ادامه داد: در آن روزها بانوی امدادگر و پرستاری به نام غفیله بود که در مسجدالنبی امدادگری می‌کرد و زخمی‌ها را پیش او می‌بردند، سعد را پیش او بردند و زخمش را پاسمان کرد ولی افاقه نکرد و زخم عفونت کرد و بعد از چند روز به شهادت رسید.
وی بیان داشت: پیامبر (ص) جنازه وی را تشیع کرد و گفت که من دیدم چقدر فرشته در تشیع جنازه سعد حضور داشتند و او یکی از اصحاب جلیل‌القدر پیامبر (ص) بود و خود پیامبر نماز را بر پیکر وی خواند اما پیامبر (ص) فرمود«سعد دچار عذاب قبر شد زیرا در خانه بداخلاقی می‌کرد»./919/پ202/ن