اسلام اجتماعی‌ترین آیین توحیدی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام فدایی، محقق و پژوهشگر در حوزه اجتماعی، در برنامه صبح روشن که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث ارتباط سازنده و موثر پرداخت و گفت: اسلام یک دین خاص است، اجتماعی‌ترین آیین توحیدی که تا به حال آمده اسلام است.
وی ادامه داد: آموزه‌های قرآن و روایات تاکید زیادی بر مساله اجتماع دارند، اینکه ارتباط بین افراد جامعه دینی گسترش پیدا کند و این خودش جای سوال است که چرا اسلام بر این موضوع پافشاری می‌کند، ما روایات فراوانی در بحث نماز جماعت، عیادت از بیمار و صله رحم داریم، این قضیه در ادبیات وحیانی ما پررنگ است، اما این خودش حکمت و مقصدی است که دین دنبال می‌کند.
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: دلیل این سفارشات چیست؟ گاهی اوقات ما می‌خواهیم یک سری عادات را به این اجتماع اضافه کنیم و بگوییم این برای گره گشایی، مردم‌داری و خوش رفتاری است، این‌ها همه اخلاق عرفی و عقلانی است که در دنیای غیر از اسلام و فرهنگ‌های غربی بسیار کمرنگ دیده می‌شوند، این ارتباطات دینی، فضای دوستی و جمع‌های مومنین، یک فرصت‌ها و پتانسیل‌ها و ظرفیت‌های خاصی را دارا است.
وی ادامه داد: این ظرفیت‌های خاص، خیلی در جامعه سازی و تمدن سازی موثر است، این ظرفیت‌ها یک وقت اخلاق عرفی و عمومی است یا یک رفتار شهروندی است، این فضا به نظر یک فضای نسبتا سطحی است، اما یک وقت این فضا یک فضای تعاملی، سازنده و زایایی است که باعث می‌شود کاملا این جامعه رشد می‌کند و درجات بالاتری را پیش ببرد.
این کارشناس حوزه اجتماعی بیان داشت: منظور ما از رابطه سازنده این است که ما فرای از اینکه دید و بازدید، صله رحم، خوش‌برخوردی و خوش‌رویی داریم، دنبال یک اتفاق بزرگ در طرف مقابل هستیم، هدف ما تاثیرگذاری روی طرف مقابل است، این‌ها بهانه است برای سازندگی و رشد برای اینکه ما در روابطمان یک شعور و یک احساس تازه در مخاطب ایجاد کنیم.
وی اظهار داشت: این است که ما با کسانی که ارتباط دارم از همسر و فرزند گرفته تا همسایه، فامیل و همکاران، یک حقی و یک مسؤولیتی فرای مسؤولیت‌های عمومی داریم و آن هم رشد دادن و سازندگی طرف مقابل است، یک وقت من همه همتم در ایجاد رابطه پیدا کردن جایگاه و برقراری رابطه محبت آمیز است، در حقیقت من دارم یک انرژی بیهوده و لغو خرج می‌کنم.
وی ادامه داد: تمام آداب ما مانند نردبانی است برای بالارفتن، ما وقتی بالا نمی‌رویم این نردبان می‌شود موضوع کار، مثلا در مهمانی‌ها قرار بوده همدلی و هم افزایی داشته باشیم، این مهمانی باید در ما یک رشد و تغییری ایجاد می‌کرد اما حالا می‌بینیم که مهمانی‌ها خودشان موضوع کار شده‌اند، مهمانی‌های ما برای چشم و هم چشمی و فخر فروشی برگزار می‌شوند و چیزی جز خرج‌ها و حرف‌های بیهوده نیستند.
حجت‌الاسلام فدایی در پایان خاطر نشان کرد: وقتی هدف کنار می‌رود، ماهیت عوض می‌شود و خود کارهای بیهوده هدف می‌شوند، اگر ما در ارتباط با کسی نتوانیم در او اثری داشته باشیم یا ارتباط با او در ما اثری نداشته باشد، این ارتباط لغو است و هدفی را دنبال نمی‌کند./9194/پ202/ن