کارشناس حوزوی بررسی کرد؛
چگونه کودکان را عاشورایی تربیت کنیم؟
خبرگزاری رسا ـ کارشناس حوزوی مباحث تربیتی با بیان اینکه عاشورا قصه محبت، غیرت، انسانیت و معرفت است، گفت: گاهی ما محبت و غیرت را در کودکان بالا می‌بریم اما هنوز معرفت و انسانیت کم است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام محمد مسلم وافی، کارشناس مباحث تربیتی، در برنامه خانه مهر که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث تربیت عاشورایی کودکان پرداخت و گفت: گاهی اوقات ما فکر می‌کنیم که خدا کربلا را آفرید برای دهه شصت و یک هجری، اما وقتی دقت می‌کنیم می‌بینیم این طور نیست، کربلا برای ما مانند یک نمایشگاه عظیم است که بیشتر از صد غرفه دارد.
وی ادامه داد: قرار نبود عاشورایی اتفاق بیفتد و ما برای آن فقط گریه کنیم، عاشورا قصه محبت، غیرت، انسانیت و معرفت است، گاهی ما محبت و غیرت را در بچه‌ها بالا می‌بریم اما هنوز معرفت و انسانیت کم است، ما باید همه این‌ها را برای بچه‌ها با هم داشته باشیم.
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: انسان‌ها سه دسته‌اند، مثلا وقتی بچه ها را برای اردو به دریا می برند، سه گروه می‌شوند، یک گروه افرادی که از ماشین پیاده می‌شوند و به موج‌های دریا نگاه می‌کنند و لذت می‌برند، بعضی‌ها لب دریا قدم می‌زنند اما بعضی می‌روند شنا می‌کنند، حتی با لباس غواصی مثلا مروارید صید می‌کنند، این‌ها سه جور از این نعمت استفاده کردند.
وی ادامه داد: در غرفه‌های عاشورا هم همین طور است، بعضی‌ها می‌نشینند و فقط نگاه می‌کنند یا می‌شنوند، گروه دوم قدم می‌زنند و در غرفه‌ها معرفت کسب می‌کنند، گروه سوم معرفت را کسب می‌کنند و به آن عمل می‌کنند، قصه ما نسبت به قصه عاشورا و کربلا همین است، حضرت ابا عبدالله به جز اینکه نگاهشان با فرزندان خود و فرزندان خواهر و برادر نگاه تربیتی بود، به اصحاب و حتی با دشمنانشان هم نگاه تربیتی داشتند.
این کارشناس تربیتی اظهار داشت: حضرت به کسی که در لحظات آخر آمده بود تا امام را به شهادت برسانند، گفت «تو برو، بگذار یک نفر دیگر بیاید این کار را انجام دهد، چون من نمی‌خواهم اسم تو در لیست قاتلین من باشد» برخورد حضرت با حر یا عمر سعد هم همین گونه بود، ما می‌بینیم که در غرفه‌های عاشورا نکاتی برای تربیت فرزندان هم یافت می شود.
حجت‌الاسلام وافی ابراز داشت: حضرت اباعبدالله با فرزندان سه نوع تعامل تربیتی داشتند، یک نحوه تعامل گفتاری، یک تعامل رفتاری و یک تعامل پنداری.
وی بیان داشت: ما به عنوان پدر و مادر باید سعی کنیم در هر شرایطی بچه را درک کنیم، در اوج مشکلات و سختی‌ها، مثلا در اختلافات خانوادگی در مشکلات مالی و بی پولی، در هر اتفاقی باید بچه را درک کنیم، ما بچه ها را درک می‌کنیم تا وقتی در نعمت هستیم، اما وقتی مشکلی پیش می‌آید به بچه می گوییم ساکت، در حالی که مشکلات ما، مشکلات فرزندان ما نیز هست.
وی ادامه داد: در روش تربیتی امام حسین(ع) ما می‌بینیم که وقتی حضرت برای سومین بار برای خداحافظی آمدند، موقع بازگشت دیدند که اسب ایستاده و حرکت نمی‌کند، حضرت تعجب کرد وقتی نگاه کرد دید یکی از دخترانشان پای اسب را گرفته، دخترش می‌گوید «بابا حالا که داری می‌روی و می‌گویی که دیگر برنمی‌گردی لااقل ما را به مدینه بازگردان».
این کارشناس مباحث تربیتی ادامه داد: حضرت از اسب پیاده می‌شود و روی زمین می‌نشیند، دخترش را روی زانویش می‌گذارد و می‌گوید «دخترم قلب من را آتش نزن» یعنی با گفتار خودشان اوج عاطفه را به بچه می‌رسانند، حضرت بعد از عنصر عاطفه از عنصر استدلال استفاده می‌کنند و می‌گویند «دخترم ما که در مدینه بودیم آنها نگذاشتند ما بمانیم و نگذاشتند ما آرامش داشته باشیم».
وی در پایان گفت: یعنی حضرت می‌گوید من می‌دانم که مدینه بهتر و آرام‌تر بود اما آنها نمی‌خواستند ما بمانیم، ابا عبدالله می‌خواهد بگوید در اوج مشکلات در بحبوحه اختلافات مواظب باشید بچه تلف نشود، بچه ضربه نخورد، بعد حضرت از عنصر اغنا استفاده می‌کنند و می‌گویند «دخترم ناراحت نباش، رمز موفقیت تو این است که صبر داشته باشی از عمه‌ات صبر را یاد بگیر» یعنی سیستم ولایت به سمت عمه می‌رود و می‌گوید که دیگر ولی تو نیستم. /9194/پ202/ی
ارسال نظرات