ساده‌زیستی و مردم‌داری با زندگی طلبگی عجین است
حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمود مجد، متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، بر ضرورت اهمیت طلاب بر تزکیه و تعلیم تأکید کرد و ابراز داشت: این مسیر با وجود یکی از این دو مهم پیش نمی‌رود بلکه مانند دو بالی است که یک طلبه برای ترقی باید داشته باشد.
وی با اشاره به این‌که ساده زیستی، صداقت، امانت و تقوا میثاق‌های طلبگی هستند که انسان با آمدن در این راه باید با خدا ببندد، تصریح کرد: طلبه باید مردمی باشد، حتی اگر هم تمکن مالی دارد، گرایش به تجملات نداشته باشد و از نظر تقوا دقت و احتیاط لازم را در انجام تکالیف شرعی داشته باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمین مجد سهم حوزه در تربیت مبلغان و استادان کارآمد و به روز در عرصه فرهنگ و تعلیم و تربیت را بسیار بالا دانست و پاسخگویی به شبهاتی که دشمنان با ماهواره در ذهن افراد وارد می‌کنند را مهم‌ترین رسالت امروز حوزه ارزیابی کرد و گفت: اگر حوزه‌ای از جهت علمی بالا برود اما تأثیر تبلیغی و اثر مثبت برای اعتقاد مردم نداشته باشد، فایده‌ای ندارد.
متولی مدرسه علمیه باقرالعلوم(ع) تهران بر ضرورت ایفای نقش حوزه‌های علمیه جهت بسترسازی برای به‌کاربستن علم طلاب و تبلیغ معارف دینی تأکید کرد و گفت: حوزه‌ها باید در کنار آموزش، طلاب را در هر سطحی که هستند به جاهایی که می‌تواند نتیجه دهد بفرستند تا معارف دین را تبلیغ و نشر دهند.
وی با تأکید بر اهمیت و ضرورت برگزاری دروس اخلاق در حوزه، ابراز داشت: اگر مدرس اخلاق، متخلق به اخلاق و تأثیرگذار در رفتار طلبه باشد، دروس اخلاق بسیار بسیار خوب است، مسأله تزکیه از همین راه به دست می‌آید و اگر فقط آموزش باشد به جایی نمی‌رسند.
حجت‌الاسلام والمسلمین مجد نهادینه سازی فرهنگ قرآنی را زمینه رشد علوم دیگر حوزوی دانست و افزود: آموزش علوم قرآنی در حوزه حتما باید باشد اما نباید وقت دروس اصلی حوزوی بگیرد و مانع از آموختن اصول علمی در حوزه که نیاز به استاد دارد، شود زیرا اینها را می‌توان با مطالعه کتب تفاسیر و شرکت در دروس تفسیر به دست آورد.
حجت‌الاسلام والمسلمین مجد با اشاره به چگونگی دیدگاه طلاب درباره مسائل مالی گفت: اگر کسی به قصد درآمد و رسیدن به زندگی مجلل به حوزه بیاید، به هیچ کدام از جنبه‌های معنوی و مادی نمی‌رسد و انسان را عقب می اندازد اما اگر قصد طلبه لله باشد، مانند علمای بزرگ دینی هم به دنیا و هم به آخرت می‌رسد./956/ت302/س