شرایط قبولی اشک بر اباعبدالله الحسین

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان حجت الاسلام علی امین رستمی شب گذشته در هیأت انصارالحسین اصفهان، با اشاره به دلایل بستن آب بر سیدالشهدا و یاران باوفای ایشان گفت: در ماجرای قتل خلیفه سوم وی مدت زیادی در خانه‌اش محاصره بود و آب را بر او بستند در این میان با این که امیرالمؤمنین مخالف رفتارهای خلیفه سوم در زمان خلافتش بود اما چون با این شیوه شورش موافق نبودند 3 مشک آب به امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) دادند که به او برسانند اما بعدا تبلیغات بین امیه کاری کرد که مقصر تشنه کشته شدن خلیفه سوم، علی(ع) معرفی شد.

محقق و پژوهشگر حوزه علمیه افزود: دشمن با مقصر جلوه دادن امیرالمؤمنین در ماجرای قتل خلیفه سوم می‌خواستند به نوعی اقدام سیاسی تبلیغاتی کنند و عبیدالله ماجرای تشنگی عثمان را در کربلا بیان کرد تا اهل بیت را مقصر تشنه کشته شدن عثمان نشان داده تا به این وسیله کوفیان محکم تر در برابر امام بایستند.

وی هدف دشمن را از بستن آب سخت کردن مبارزه بر یاران اباعبدالله الحسین دانست و تصریح کرد: آنها می‌دانستند یاران اباعبدالله از دلاوران عرب هستند، برای کشته شدن آمدند و از چیزی نمی‌ترسند بنابراین با فشار تشنگی بر اهل بیت می‌خواستند از قدرت آنها کاسته و با ایجاد فشار روانی از درون سپاه امام به ایشان فشار بیاورند.

حجت الاسلام رستمی با بیان اینکه اهل بیت امام حسین(ع) و خود ایشان در کربلا برای رسیدن به آب تلاش می‌کردند، خاطرنشان کرد: امام حسین(ع) پشت خیمه‌ها 19 قدم سمت قبله رفتند و زمین را کندند که به آب رسیدند و یک نقل هم وجود دارد که حضرت عباس به همراه 30 سوار، 20 پیاده به نگهبانان شریعه حمله کرد و در تاریکی شب به علقمه رسیدند و مقداری هم درگیر شدند.

محقق و پژوهشگر حوزه علمیه ادامه داد: بعد از این ماجرا امام حسین(ع) با سپاه کوفه مناشده می‌کند یعنی برای آنها سوگند یاد کردند و حقیقت را گفتند، سپاهیان یزید حرف‌های امام را شنیدند و گفتند همه حرف‌های شما درست است اما تا شما را نکشیم دست از جنگ بر نمی‌داریم.

وی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه آیا هر گریه‌ای بر امام حسین(ع) از ثواب اشک بر اباعبدالله بهره می‌برد یا خیر، اظهار کرد: زمانی که زینب کبری(ع) لحظه شهادت امام را میدیدند رو به عمر سعد گفتند آیا حسین(ع) کشته می‌شود و تو تنها نگاه می‌کنی؟ عمر سعد در همان لحظه روی خود را برگرداند در حالی که اشک از دیدگانش جاری بود، همین طور مروان حکم ناله‌های جانسوز ام البنین را شنید و گریه کرد بنابراین هر گریه و اشکی بر اباعبدالله نمی‌تواند از ثواب‌های وارده در روایات برخودارد باشد.

شرایط قبولی اشک بر اباعبدالله

حجت الاسلام رستمی افزود: گریه بر سیدالشهدا بر اساس روایات زیادی که در کامل الزیارات آمده از عبادت شمرده شده و حکم توبه را دارد اما هر عبادتی شرایطی داشته که یکی از مهم ترین شرایط بهره برداری از گریه اباعبدالله اخلاص و قربت الی الله بودن آن است.

محقق و پژوهشگر حوزه علمیه با بیان اینکه گریه نباید از روی چشم و هم چشمی و برای ریا باشد، گفت: برخی می‌گویند ریا در گریه بر اباعبدالله مشکلی ندارد چرا که تباکی و بکا هردو ثواب دارد در حالی که تباکی یعنی خود را به گریه وادار کردن یا حالت گریه را گرفتن نه اینکه شخص از روی ریا گریه کند، هیچ عملی از روی ریا مورد قبول حضرت حق نیست و کاری قبول است که از روی اخلاص انجام شود.

وی با اشاره به این که معرفت و شعور به علاوه احساسات سبب می‌شود گریه آن قیمت اصلی را پیدا کند، بیان کرد: شرط سوم قبولی اشک بر اباعبدالله تقوا است چرا که قرآن می‌فرماید اعمال را از متقین قبول می‌کنیم بنابراین انسان باید حداقل تقوا را رعایت کند و گناه در حدی نباشد که مانع قبولی عمل شود البته گریه‌ای مفید است که جایگزین عبادات دیگر نشود و باید توجه داشت که گریه هرمقدار ثواب داشته باشد جایگزین عبادات واجب نمی‌شود.

گریه بر اباعبدااله مجوز انجام گناه نیست

حجت الاسلام رستمی با تأکید بر پرهیز از گناه حتی در صورت گریه کردن بر امام حسین (ع) افزود: متأسفانه در اصفهان گروهی هستند که انحرافاتی داشته و قمه زنی می‌کنند و معتقدند که در دهه نخست محرم نیازی به خواندن نماز ندارند چرا که خدا آنها را به خاطر عزاداری میبخشد و با کمال تأسف چنین طرز فکرهای غلطی وجود دارد.

محقق و پژوهشگر حوزه علمیه با بیان اینکه اشک بر سیدالشهدا انسان را به بهشت رهنمون می‌کند به شرطی که انسان با گناهان بزرگ مانع آن نشود، تأکید کرد: گریه بر سیدالشهدا انسان را به توبه واداشته و راه را برای بهشتی شدن هموار می‌کند اما نباید در مسیر راه مانع ایجاد کنیم، بی مبالاتی نسبت به گناهان بزرگ سبب می‌شود مسیر رسیدن به بهشت ناهموار باشد و باید بدانیم که کسی که اهل گناه باشد توفیق گریه بر سیدالشهدا پیدا نمی‌کند.

وی در پاسخ به سؤالی پیرامون مان آغاز ارسال نامه‌های کوفیان از، گفت: نامه‌ها از بعد از شهادت امام حسن(ع) یعنی 10 سال قبل از واقعه عاشورا آغاز شد و نخستین نامه مربوط به پسر عمه امام حسین(ع) است که از امام خواست قیام کرده و رهبری ما را برعهده بگیرید اما امام حسین(ع) گفتند اکنون زمان مناسبی برای قیام نیست و فعلا در خانه‌های خود باشید.

حجت الاسلام رستمی ادامه داد: سری دوم از نامه نگاری‌ها بعد از مطرح کردن ولایت عهدی یزید از سوی معاویه اتفاق افتاد چرا که در این زمان خیلی افراد حتی امثال عایشه به این قضیه اعتراض کردند چرا که خلاف صلح نامه بود، در صلح نامه گفته شده معاویه حق انتخاب جانشین ندارد اما حضرت در این زمان هم فرمودند که زمان مناسبی برای قیام نیست.

وی با بیان این که امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) تلاش می کردند به صلح احترام بگذارند، اظهار کرد: معاویه انسان سیاس، قدرت طلب و پیچیده‌ای بود به طوری که مردم را به تمام معنا فریفته بود و مردم به او اعتماد داشتند بنابراین امام حسین(ع) 10 سال در صلح معاویه بر سر برد چرا که حکومت معاویه پذیرش عمومی پیدا کرده و انگیزه درخواست‌ها هم مشخص نبود و البته تعداد آنها نیز با نامه‌های اوایل سال 60 قابل مقایسه نبود چرا که در تاریخ آمده در سال 60 و 61 بین 12 هزار تا 160 هزار نامه برای دعوت امام به کوفه نوشته شده بود./1304/202/ب1