ضرورت فداکاری برای نظام اسلامی
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله جوادی آملی در جمع گروهی از طلاب، دانشجویان واعضای سپاه وبسیج به به تبیین ضرورت فداکاری برای نظام اسلامی پرداخت.
متن این سخنرانی بدین شرح است:
همه ما در کنار سفره فداکاری شهدا و ایثارگران و امام راحل(رض) نشسته‌ایم. در قرآن فرمود: بعضی‌ها کار خیر را به آسانی انجام می‌دهند، انجام کار خیر برای آنها خیلی آسان است، درهای بهشت به روی اینها باز است، درهای جهنم به روی اینها بسته است، اینها سعادتمندانه زندگی می‌کنند، این درباره افراد. گاهی درباره زمان‌ها همین تعبیر است که می‌گویند در ماه مبارک رمضان درهای جهنم بسته است، درهای بهشت باز است، شیاطین بسته‌اند، این تعبیری است که توجیه می‌طلبد. در نظام اسلامی این‌طور است، نظام طوری است که اگر کسی خواست کار خیر انجام بدهد، درِ بهشت به روی او باز است و اگر کسی ـ خدای ناکرده ـ خواست جهنم برود درِ جهنم بسته است، او با رنج و تلاش و کوشش و زحمت درِ جهنم را باز می‌کند،فرمود: (فَأَمَّا مَنْ أَعْطی وَ اتَّقی* وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی* فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری)[1] ما انجام کار خیر را برای او آسان قرار می‌دهیم، اگر کسی خواست واقعاً عادل باشد، معتقد باشد، مؤمن باشد نه بیراهه برود نه راه کسی را ببندد در نظام اسلامی آسان است، بر خلاف نظام طغیان اگر ـ خدای ناکرده ـ کسی آن عصر را می‌دید مواظب بود. در آن نظام جهنم رفتن خیلی آسان بود و بهشت رفتن بسیار دشوار بود؛ یعنی اگر کسی می‌خواست حجاب و عفاف خود را حفظ کند در زحمت بود؛ ولی الآن اگر کسی بخواهد حجاب خود را؛ عفاف خود را، دین خود را حفظ کند در کمال آسانی است؛ همان‌طوری که افراد این طورند، همان‌طوری که زمان‌ها آن‌طور است گاهی ملل و اقوام هم همین‌طورند.
آسانی انجام کار خیر در نظام اسلامی
مردان بزرگ الهی کسانی‌اند که چون دنیا در چشم آنها کوچک است، هیچ چیزی رهزن آنها نیست. آن بیان نورانی امیرالمؤمنین(ع) که فرمود: من برادری داشتم در چشمان من بزرگ بود: «کَانَ یَعْظمُهُ فِی عَیْنِی صَغُرَ الدُّنْیَا فِی عَیْنِهِ»؛[2] چون دنیا در چشم او کوچک بود او در چشمان من بزرگ بود؛ این‌گونه از افراد به راحتی کار خیر انجام می‌دادند: (فَأَمَّا مَنْ أَعْطی وَ اتَّقی* وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی* فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری[3] می‌بینید بعضی به آسانی نمازشب می‌خوانند خیلی برای آنها سخت نیست به آسانی همیشه با طهارتند، به آسانی همیشه نماز اوّل وقت می‌خوانند، به آسانی نقص و عیب کسی را نمی‌خواهند، به آسانی عیب دیگران را می‌پوشانند، به آسانی جلوی نقد و حِقد خود را می‌گیرند، خیرخواه دیگرانند، این فضیلتی است که فرمود برخی‌ها به آسانی اینها را انجام می‌دهند؛
اما کسی که (وَ أَمَّا مَنْ بَخِلَ وَ اسْتَغْنی* وَ کَذَّبَ بِالْحُسْنی) به عاقبت خود علاقه‌مند و عقیده‌مند نیست آنها را انکار می‌کند(فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْری) برخی‌ها به آسانی دروغ می‌گویند، به آسانی بیراهه می‌روند، به آسانی بد می‌گویند، به آسانی اختلاف ایجاد می‌کنند، اگر دیدند یک جا اختلاف هست، آن را فوت می‌کنند واین آتش را روشن می‌کنند. دهان را به ما دادند برای کار خیر، اگر دیدیم یک جا آتش روشن شد فوراً فوت کنیم خاموش کنیم، نه اینکه فوت کنیم این شعله را افزوده کنیم، به ما گفتند تا می‌توانید آتش را خاموش کنید! اطفا برای همین جهت است، آتشنشانی برای همین جهت است، غضب‌نشانی برای همین جهت است. نظام اسلامی این برکات را دارد: (فَأَمَّا مَنْ أَعْطی وَ اتَّقی ) وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنی ( فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْری)؛ برای کار خیر ،آن را آسان می‌کنیم، چه اینکه قرآن را برای یک عده آسان قرار داد، فرمود این قرآن تذکره است: (وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ)[4] فهمیدن قرآن، عمل به قرآن خیلی آسان است، چون دلپذیر است و تحمیل نیست؛ اما می‌بینید برای بعضی‌ها بسیار دشوار است.
آسان بودن خواندن وعمل به قرآن
همین خواندن قرآن و عمل کردن به قرآن و فهمیدن معارف قرآن برای خیلی‌ها آسان است، فرمود: (وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ) ما آسان قرار دادیم. درس قرآن غیر از درس فقه و اصول است گرچه همه آنها از قرآن گرفته شده، غیر از فلسفه و کلام است گرچه آنها تابع قرآنند؛ اما قرآن چیز دیگری است. فرمود این خیلی آسان است دلپذیر است, گواراست: (وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ)، هیچ درسی بهتر و روان‌تر از درس قرآن نیست، چرا؟ چون روان است، دلپذیر است. شما آب زلال را به آسانی میل می‌کنید این‌طور نیست که جویدن لازم داشته باشد یا هضم آن سخت باشد .فرمود من این را دلپذیر قرار دادم، گوارا قرار دادم.
اگر کسی در خدمت این کتاب باشد، در خدمت عترت طاهرین هم یقیناً خواهد بود، چون «لَنْ یَفْتَرِقَا»[5] آن وقت احساس آرامش می‌کند. دهه پربرکت فجر یادآور چنین صحنهای است، نظام اسلامی یادآور چنین صحنهای است، آن عزیزانی که شربت شهادت نوشیدند یادآور چنین صحنهای است، این کار آسانی نیست کسی بیست سال یا بیش از بیست سال قطع نخاعی باشد و در بستر باشد و جز نام حق و یاد حق چیزی بر لب و زبان او جاری نشود.
ضرورت حفظ وتقویت نظام اسلامی
هر کاری بکنیم در تقویت این نظام جا دارد. در مراسم انتخابات هم ـ إن‌شاءالله ـ شرکت می‌کنیم، سعی می‌کنیم هر کسی که أصلح است «بیننا و بین الله» به او رأی بدهیم. این نظام را به هر وسیله‌ای هست باید حفظ کنیم، اگر مشکلی دارد حلّ کنیم. امر به معروف می‌خواهد انجام بدهیم, نهی از منکر می‌خواهد انجام بدهیم, راهنمایی می‌خواهد انجام بدهیم، مشورت می‌خواهد انجام بدهیم، این نظام، نظامی است که (وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ)، اگر کسی ـ خدای نکرده ـ جهان را قبلاً می‌دید و الآن هم می‌بیند، آن وقت می‌فهمد ایران به چه شکوه و عظمتی درآمده است. به برکت خون‌های پاک شهدا، عظمت و جلال اسلام را شما ملت بزرگوار نشان دادید.
شما مستحضرید که این جریان دفاع مقدس ده ساله بود، دو سال ما گرفتار جنگ داخلی بودیم ،هشت سال جنگ خارجی را بر ما تحمیل کردند، با قطعنامه‌های مکرّر آسیب رساندند؛ ولی بالأخره ما قطعنامه را پذیرفتیم؛ وقتی قطعنامه را پذیرفتیم، ببینید کاری که شما و همکارانتان و پدرانتان و برادرانتان انجام دادید، در جهان نمونه است. ما هشت سال از این حکومت بعثی عراق آسیب دیدیم. صدها روستا و شهر آسیب دید و خسارت‌های فراوانی دیدیم؛ بعد از پذیرش قطعنامه آنها عملیات مرصاد را بر ما تحمیل کردند که خدا شهدای آن صحنه مخصوصاً شهید صیاد شیرازی را غریق رحمت کند که آن فتنه را خاموش کرد! بعد از این جریان، صدام به کویت حمله کرد به عنوان اینکه یکی از استان‌های عراق است. امیر کویت هم دست خود را از بین عبای مطلاّ درآورد و کمک آنها را گرفت و آنها هم به بهانه آزادسازی کویت و به طمع نفت، اتحادیه تشکیل دادند و ریختند صدام را از کویت بیرون کردند.
تا اینجا را همه ما شنیدیم. همه آنهایی که آمدند صدام را از کویت بیرون کنند به مسئولین ما گفتند برای اینکه زحمت ما کمتر شود شما هم از شرقِ عراق چهارتا تیر بزنید و به ما کمک کنید. ما از صدام آسیب‌های فراوانی دیدیم؛ اما نه مسئولین، نه ملت هیچ کدام حاضر نشدند که با آنها همکاری کنند و چهارتا تیر به صدام بزنند، همه مردم گفتند ما قطعنامه را قبول کردیم دیگر حرفی نداریم بزنیم؛ این معنای عظمت اسلام است، این معنای آبروی اسلام است، این معنای آبروی دین است. اینکه در سوره مبارکه «توبه» فرمود: (اسْتَقامُوا لَکُمْ فَاسْتَقیمُوا لَهُمْ)[6] وقتی قطعنامه را پذیرفتید دیگر تخلّف نکنید این کم کاری نیست، نمونه‌اش را شما در تاریخ بیاورید بالأخره ما هشت سال آسیب دیدیم بهترین فرصت همان فرصتی بود که همه به صدام حمله کردند ما هم چهارتا حمله می‌کردیم؛ ولی این کار را نکردیم، اینها برکت قرآن است، اینها سرفرازی قرآن است. اینکه شما می‌بینید دنیا حاضر است به هر حال در خدمت نظام ایران باشد،باید امنیت این کشور را با آن عظمت حفظ بکنیم، حرفی نزنیم که کسی را برنجاند، کاری نکنیم که جایی آتش روشن شود، اگر دیدیم آتش است فوراً خاموش کنیم، آتش روشن کردن کار مؤمن نیست خاموش کردن، کار مؤمن است./998/102/ب3
منبع: روزنامه کیهان