نباید به عبادات ناقص خود مغرور شویم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حضرت آیت‎الله حسین مظاهری، امروز پس از نماز ظهر و عصر در مسجد حکیم اصفهان، گفت: توبه یک موضوع قرآنی، روایی و عرفانی است و در حدیث است که خداوند متعال از توبه بنده همانند کسی که زن و بچه‎اش را در بیابان گم کرده باشد و آنان را بیابد، خوشحال می‎شود و معنای توبه پشیمانی از گذشته است و هیچ عملی ثوابش همچون توبه نیست.

وی با اشاره به این که اگر گناه انسان بزرگ باشد ولی فرد جدا پشیمان شد و در مقابل خداوند شرمنده شد، اظهار کرد: لازمه‎اش این است که دیگر گناه نکند، این پشیمانی از گناه توبه است، این که هفتاد مرتبه استغفار بکند یا نکند، توبه نیست، بلکه توبه یک امر قلبی است، یک امری است بین خودش و خداوند، گناهان فراوانی کرده است و حالا متوجه می‎شود که در محضر خداوند ادب حضور را رعایت نکرده است.

رییس حوزه علمیه اصفهان ابراز کرد: قرآن می‎فرماید هر کاری می‎خواهید انجام بدهید اما بدانید در محضر خداوند و در محضر پیامبر اکرم(ص) و در محضر ائمه طاهرین(ع) هستید و گناه یعنی بی‎ادبی در مقابل خداوند و گناه به معنای بی‎حیایی در مقابل پیامبر اکرم(ص) و بی‎شرمی در مقابل ائمه طاهرین(ع) و امام زمان(عج) است، گناه زندگی را تباه می‎کند و بد چیزی است اما قابل تدارک است، هر چه گناه بزرگ و فراوان باشد اگر خضوع دل پیدا شود، توبه صورت گرفته است.

وی با اشاره به آیه «ألم یأن للذین آمنوا أن تخشع قلوبهم لذکرالله و مانزل من الحق»، ابراز کرد: اگر انسان راستی توبه کند، نامه عملش نابود می‎شود، در روایات است کسی که از گناه توبه بکند همچون کسی است که اصلا توبه نکرده باشد، خداوند سیئات آنان را به حسنات تبدیل می‎کند، پرونده سیاه را نابود می‎کند، آن اعمال تجسم‎شده را نابود می‎کند و یک پرونده درخشانی برایمان جلو می‎آید و صفحه اولش ثواب توبه است که درخشندگی خاصی به پرونده ما می‎دهد.

حضرت آیت‎الله مظاهری با قرائت آیه «یا عبادی الذین أسرفوا علی أنفسهم لاتقنطوا من رحمة‎الله إن الله یغفر الذنوب جمیعا»، خاطرنشان کرد: قرآن به این کسی که گناه کرده است می‎فرماید عباد و بنده‎ام، قرآن می‎فرماید که ناامید نباش، خداوند همه گناهان را می‎آمرزد، درست است که اسراف کردید اما خداوند همه گناهان را می‎آمرزد.

وی بیان کرد: خداوند در قرآن می‎فرماید هنگامی که بندگان ما پیش تو آمدند به آنان تحیت بفرست و بگو پردگار عالم بخشنده و مهربان است و می‎آمرزد، در روایات و در قرآن بسیار زیاد است که انسان نباید از خداوند ناامید شود، یأس از رحمت خداوند از هر گناهی بالاتر است، یأس از رحمت خداوند در حد کفر است، «انه لایایئس من روح الله الا القوم الکافرون»، کسی که مأیوس از رحمت خداوند است کافر است، گناه هر چه بزرگ و هر چه فراوان باشد اما شرطش این است که انسان جدی توبه کند.

استاد اخلاق حوزه علمیه ادامه داد: اگر «استغفر‎الله ربی و اتوب إلیه» زبانی باشد و تنها لقلقه زبان باشد، ذکر است و ثواب دارد، چه خوش است که هم دل و هم زبان «استغفر الله ربی و أتوب إلیه»، بگویند، ما باید خود را گناهکار بدانیم و به درگاه خداوند بگوییم خدایا ما از در رحمت تو وارد شدیم و اگر گناهان گذشته ما آمرزیده شود ثوابش از هر چیزی بالاتر است.

وی با اشاره به این که این عبادات ما چیزی نیست که برای قیامت و آخرت ببریم و به درگاه خداوند عرضه کنیم، ابراز کرد: این عبادات ناقص ما گردوی پوچ است، نماز صحیح بسیار زیاد است اما نماز مقبول کم است، نماز مقبول آن است که خداوند بپسندد و خداوند در آن حضور قلب می‎خواهد و مرحله بالاتر از آن نماز مبرور افزون بر مقبول است که وقتی انسان حمد و سوره می‎خواند و وقتی «سبحان ربی العظیم و بحمده» می‎گوید این ذکرها را بیابد، نماز یک مکالمه و معاشقه با خدا باشد، به نماز و به روزه عشق بورزد./201/914/ب1