موارد جواز اسلام برای حیا نکردن

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت الاسلام صادقی، کارشناس مسائل مذهبی، شب گذشته در مسجد قمر بنی هاشم(ع) اصفهان، گفت: حیا در اسلام بسیار مهم است و نشانه دینداری به حساب می آید، یعنی اگر کسی حیا نداشته باشد، مطابق فرمایشات ائمه معصومین(ع) دین هم ندارد.

وی ادامه داد: اما در چند مورد مسلمان مجاز است تا حیا نداشته باشد، یکی از این موارد حیا نکردن در هنگام اقدام برای گرفتن حق است، مثلا شخصی پولی از شما قرض گرفته و پس از گذشت مدتی خیال ندارد تا پس بدهد، در این مورد مسلمان می تواند بدون حیا و خجالت به او یادآوری کند و حق خود را بگیرد، امیرمؤمنان(ع) هم در هنگام غصب خلافت آشکارا اعتراض کردند و خلافت جامعه اسلامی را حق خود دانستند.

کارشناس مسائل مذهبی افزود: از موارد دیگر برای مجوز عدم حیا کردن، موردی است که حیا در آن سبب از بین رفتن و ضایع شدن حد شرعی و واجبات دین اسلام می شود، مثلاً غسل بر شخصی واجب است اما از عده ای از مردم حیا می کند و نمازش قضا می شود، این خجالت و حیا در پیشگاه خداوند برای توجیه قضاشدن نماز قبول نمی شود.

حجت الاسلام صادقی بیان داشت: در تعلیم و تعلم باید حیای بیهوده را کنار بگذاریم، مسلمانی که به سن تکلیف رسیده است باید معارف و احکام دین خود را یاد بگیرد و بفهمد، در تعلیم نماز، قرآن و احکام ضروری دین، اگر بلد نیستیم باید ابراز کنیم، اگر کسی نگوید که من نماز را به صورت صحیح نمی دانم، کسی هم به او یاد نخواهد داد و یک عمر دینداری او با مشکل مواجه می شود و نمازهایش اشکال دارد.

وی اظهار داشت: حیا در کار و کوشش هم در اسلام مذموم است، بسیاری از مردم مسلمان وجود دارند که وضعیت معاش بدی دارند و از نظر اقتصادی در تنگنا هستند و وقتی علت آن را جستجو می کنیم و دقیق می شویم می بینیم که این افراد موقعیت کارهای با درآمد نسبتاً خوب را هم دارند، اما به دلیل اینکه حاضر نیستند تا هر کری را انجام دهند و حیا می کنند، خودشان را از آن درآمد محروم کرده اند، این نوع نگرش به کار، در اسلام باطل است، حضرات ائمه معصومین(ع) با آن مقام والای خود، از کار کردن و بیل زدن در باغ و زراعت در آفتاب سوزان ابا نمی کردند، در زندگی ائمه طاهرین(ع) مواردی از بنایی و کار ساختمانی از سوی حضرات(ع) مشاهده شده است.

کارشناس مسائل مذهبی ابراز داشت: مورد بعدی که اسلام مجوز عدم حیا را صادر کرده، حیا در هنگام انفاق است، گاهی در جمعی افرادی بانی کار خیر می شوند و هر کس پولی را متناسب با توانایی خود می پردازد، بعضی افراد پولهای درشت می دهند و برخی هم پولهای کم، اما مسلمان اگر توانایی پرداخت پول زیاد را ندارد باید به همان میزانی که می تواند انفاق کند و حیا نکند که پولش نسبت به دیگران کمتر است./202/869/ب1