حجت الاسلام رضوی مهر: مواسات نوعی ابتهاج روحی و ایثار اجتماعی است

حجت الاسلام والمسلمین رضوی مهر در ویژه برنامه منبرهای مجازی خبرگزاری رسا، به تبیین اهمیت انفاق و مواسات در جامعه اسلامی پرداخت.

وی گسترش و توسعه فرهنگ مواسات را یک وظیفه در جامعه اسلامی دانست و این اصل مهم را سیره و روش حضرت رسول(ص) و اهل بیت ذکر کرد.

آنچه در ادامه می خوانید بخش نخست سخنان نایب رییس مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علمیه قم در ویژه برنامه منبرهای مجازی سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا است.

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از توفیقات الهی مواسات اخوان و صفا است «تقربوا الی الله عزوجل بمواسات اخوانکم» امام صادق(ع) نیکوترین روش در اتباط معنوی بین براردان دینی را مواسات، یاری رساندن و تعاون داشتن نسبت به برادر مؤمن می دانند.

یک وقت انسان از اضافات زندگی خود انقاق می کند این نیکوست اما مطلوب تر در امتحان عملی بندگی مواسات است، یعنی شریک کردن دیگران در آنچه داریم، این ایثار بزرگی است.

اگر به این آیه نگاه کنیم «وَيُؤْثِرُونَ عَلَىٰ أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ كَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ» این آیه در مورد اهل بیت(ع) مولا علی، و حضرت زهرا و فرزندان بزرگوارشان است که به دستور پیامبر(ص) علی و فاطمه سه روز روزه گرفتند؛ هر سه روز یتیمی و فقیر و اسیری مراجعه کرد و آنها افطار خود را در اختیارشان قرار دادند.

در جامعه اسلامی ما وظیفه داریم مواسات را توسعه دهیم، حضرت آقا چقدر زیبا این مساله را توصیف و یکی از ارکان مهم جامعه اسلامی و یکی از ارکان ظهور یعنی مواسات را به زیبایی مطرح کردند.

مواسات یعنی جیب ها و سفره ها یکی شود، یعنی هرچه برای خود می پسندیم برای رفیق، همسایه و آشنای خودمان هم بپسندیم؛ اگر جامعه را نگاه کنیم می بینیم جامعه پایدار و قوام یافته از سه حال خارج نیست؛ جامعه پایدار یا با ارتباط نسبی یا سببی و یا پیوندش با ارتباط معنوی و برادری است، ارتباط نسبی و سببی در جای خود جای بحث دارد، اما بحث من درباره پیوند معنوی است، این پیوند برادرانه جامعه را به هم متحد می کند و یکچارچگی ایجاد می کند و همه ما که بندگان الهی هستیم(انی نفخت فیه من روحی) را شامل می شود، زن و مرد خرد و کلان همه را شامل می شود، همه بندگان خدا هستند، این بندگی اصالت، کرامت و عزت دارد، عزت نفسش را با مواسات مؤمنانه پاسداری کنیم و در جهت رفع نیاز برداران ایمانی که بسیار هم لذت بخش است تلاش کنیم و قدم برداریم.

شیوه ائمه معصومین(ع) و ذوات مقدسه آل محمد(ص) این بود که خودشان درب منازل نیازمندان می رفتند و به آنها امداد رسانی و کمک می کردند.

همان طور که افطار برای روزه دار باعث رفع گرسنگی جسمی و نوعی ابتهاج می شود؛ امداد رسانی، مواسات و خیر رسانی به برداران و خواهران ایمانی نیز یک افطار و ابتهاج روحی است.