۴ نکته درباره سخنرانی ۱۲۳ دقیقه‌ای رهبر انقلاب

به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، سخنرانی یکصد و بیست و سه دقیقه‌ای رهبر انقلاب در دیدار با جمعی از کارگزاران نظام، حاوی نکات متعدد و متنوعی بود که هریک جای سخن بسیار دارد لیکن این یادداشت صرفا به چند مورد که‌ شاید از نگاه برخی حاشیه‌ای ولی از نظر نویسنده اتفاقا بسیار مهم است، می پردازد.

نکته اول: در بخش نخست این بیانات، رهبر انقلاب به مناسبت ماه مبارک رمضان، نکاتی اخلاقی و معنوی را با استناد به حداقل بیست و پنج مورد از آیات و ادعیه مطرح فرمودند.

قصد تکرار این نکات را ندارم و به این نکته بسنده می کنم که این بخش از سخنان ایشان که  تقریبا در اکثر قریب به اتفاق سخنرانی های دیگر معظم له نیز(هر چند محدودتر) به نحوی مصداق دارد، اولا تسلط ایشان به قرآن و ادعیه را افاده می‌کند که ناشی از انس بسیار  ایشان با متون مقدس است. ثانیا برداشت های ناب و غالبا دست اول از این متون را به نمایش می گذارد که این هم حاکی از نوع نگاه متفاوت و نوآورانه به این متون اصیل دینی است و البته بیانگر ظرفیت تمام نشدنی قرآن و سنت!

نکته دوم: تأکید توامان به مسئولیت در قبال مردم و خدا در نظام جمهوری اسلامی با غلبه مسئولیت در قبال خداوند.

《یک نکته‌ای که وجود دارد، این است که ما به کارگزاران در نظام جمهوری اسلامی اطلاق میکنیم «مسئول»؛ میگوییم مسئول؛ مسئول یعنی چه؟ یعنی ما مورد سؤال قرار میگیریم؛ از چه؟ از کرده‌ها و نکرده‌ها مورد سؤال قرار میگیریم.

البته این «سؤال» در عرف و ادبیات سیاسی دنیا «سؤال مردم» گفته می شود، اما بالاتر از این و مهم‌تر از این، «سؤال خدا» است؛ این در جمهوری اسلامی مهم‌تر است. البتّه سؤال مردم هم مهم است و از ارکان مردم‌سالاری دینی است، احساس مسئولیّت در مقابل مردم از ارکان نظام جمهوری اسلامی و مردم‌سالاری است، لکن بمراتب مهم‌تر از آن، احساس مسئولیّت در مقابل خدا است.

این عبارت کوتاه اما عمیق هم نوع نگاه نظام مردم سالار دینی به مردم را روشن می کند و هم تفاوت این نظام را با دیگر نظام های دموکراتیک.

البته ماهیت رکن بودن مردم در نظام مردم سالاری دینی با رکن بودن مردم در دموکراسی های رایج دنیا نیز متفاوت است که تفصیل این بحث مجال دیگری می خواهد.

ضمنا غلبه احساس مسئولیت در برابر خداوند نه تنها به معنای تضعیف رکن مردم سالاری نیست بلکه مقوم آن هم هست زیرا اراده الهی و خواست خداوند، تأمین منافع واقعی مردم و حساسیت بالا در مقابل حقوق مردم است.

نکته‌ سوم: تجلیل از امام خمینی(ره) به مناسبت های مختلف در بیانات.

بعید است بتوانیم طی سی و سه سال گذشته سخنرانی از حضرت آیت الله خامنه ای پیدا کنیم که به نوعی به بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی ایران اشاره و تجلیل نشده باشد؛ این غیر از سخنرانی های متعدد معظم له است که صدر تا ذیلش تجلیل و تبیین اندیشه و مکتب امام خمینی(ره) است.

این ویژگی رهبر انقلاب به اعتقاد بنده علاوه بر اینکه گویای شیفتگی و ارادت فوق‌العاده ایشان نسبت به امام راحل است، بیانگر یک خودساخته بودن و اخلاص و عبور از مسائل نفسانی هم هست!

همین جا این توصیه را هم به دوستان جبهه انقلاب داشته باشم که از دیگرانی که دچار استحاله فکری شده و یا حساسیت های انقلابی شان کاهش پیدا کرده است انتظاری نباید داشت که نسبت به مکتب و راه خمینی کبیر تعهدی داشته باشند هرچند این جماعت گاهی پشت سر امام مخفی می شوند و از آن بزرگ مرد، استفاده ابزاری می کنند! لیکن دلبستگان به انقلاب نباید اجازه بدهند نام، یاد، مکتب و راه  بنیانگذار انقلاب اسلامی کم رنگ شود.

همه باید بدانیم فروغ مکتب امام خمینی است که تداوم بخش راه نورانی انقلاب خواهد بود.

نکته چهارم و پایانی: رهبر انقلاب در این بیانات با اشاره به دو ویژگی شعار سال یعنی دانش بنیانی و اشتغال آفرینی فرمودند: یک اشکالی کردند به ما، گفتند این دو خصوصیّت با هم نمیسازد؛ درست میگویند؛ در یک مواردی همین ‌جور است یعنی هر چه فنّاوری پیشرفته‌تر بشود، نیاز به نیروی انسانی کمتر میشود؛ بعضی‌ها پیغام دادند که «این چه ‌جوری میشود؟» من برای این جواب دارم.

قصد ورود به ماهیت اشکال و پاسخ رهبر انقلاب را ندارم، آنچه اینجا قابل توجه است اولا بر خلاف تصور برخی که گمان می کنند نقدها و نظرات مختلف به ایشان منتقل نمی شود، انتقال اشکالات و نقدها به رهبر انقلاب در فرایند اشراف رهبری به مسائل کشور امری نهادینه شده است و این صرفا نمونه ای از آن بود. ثانیا توجه ایشان به این نقدها و برخورد صادقانه با آنهاست که این یک نمود آن بود و نمودهای دیگری هم دارد.

خدواند وجود با برکت رهبر حکیم و فرزانه انقلاب اسلامی را برای نظام اسلامی و مردم، تا ظهور منجی و مصلح کل حفظ فرماید.

مهدی فضائلی