نقدی بر توئیت حجت الاسلام رسول جعفریان

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، به تازگی حجت الاسلام رسول جعفریان در تویئتی مدعی شده است نام خیابان های اصلی مشهد را نگاه کنید، مجلسی، مفتح، صدوق، هاشمی نژاد، عبادی، خزعلی، مطهری، حر عاملی، کاشانی، کامیاب، آخوند خراسانی، شیرازی، نواب صفوی، واعظ زاده و... هیچ نشانی از بیرونی و منجمان و ریاضی دانان بزرگ نیست. از علمای غیر روحانی معاصر مشهد هم خبری نیست. مرگ علم.

این توئیت حجت الاسلام رسول جعفریان در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی با انتقادهای صریحی مواجه شده است.

حجت الاسلام احمد صابری تولایی خطاب به حجت الاسلام رسول جعفریان نوشت: 

در پاسخ به توئیت باید چند نکته را خدمتتان عارض شد.

نکته اول:

بزرگترین ضربه به تاریخ و حقایق تاریخی ، سیاست بازی مورخان قلم به دست بوده است و شما خوب به این حقیقت واقف هستید و همیشه از این خیانت مورخان گلایه کرده آید اما مدتی است که جنابتان نیز با اغراض سیاسی و حتی حزبی مبتلا به این ویروس شده اید.

نکته دوم:
ساختار شهر متشکل ازمجموعه خیابانها ، شهرک ها ، میادین اصلی ،مجموعه های مقوم هویت شهری، نمادهای تمدنی و... است، تمرکز بر یکی از این عناصر حتما نگارنده و‌خواننده را به انحراف خواهد برد.

نکته سوم:
بدون شک در اینکه هویت شهر مشهد با نام مقدس علی ابن موسی الرضا علیه السلام گره خورده و هیچ نام دیگری در شعاع نور شمس الشموس جلوه ای ندارد.

نکته چهارم:
متاسفانه حضرتعالی با تمرکز فقط بر خیابان ها ،آن هم با انتخاب گزینشی، در پی اثبات ادعای خود بوده اید در حالی که نه خیابان هایی که نام بردید( آخوند خراسانی ،مطهری، خزعلی ، واعظ زاده ‌و..)جزو خیابانهای اصلی شهر است و نه خیابانهای اصلی شهر خالی از نام شخصیته ای علمی و هنری.

نکته پنجم:
دلم میخواست فرمایش شما را با ۷۰توجیه حمل به صحت کرده ، گمان کنم که همه آنچه نوشته اید حاصل بی اطلاعی شما از خیابانهای مشهد باشد، امانمیتوانم خودم را قانع کنم ،چه اینکه اولاً شما اهل تحقیق هستید و برای شما سخت نبود که اسم های مد نظر خودتان را در نرم افزارهای مکان یابی سرچ بفرمایید تا نتیجه آن ، قلمتان را از غیر واقع نویسی و سیاست بازی متوقف کند.
ثانیاً همین نتیجه را درباره شهر خودتان (اصفهان)که احتمال عدم اطلاع از خیابانهای آن نسبت به حضرتعالی منتفی است.

نکته ششم:
یقیناً نامگذاری خیابان ها در مشهد و خیلی از شهرهای دیگر خلاء دارد ولی نه آنچه شما مرقوم فرموده اید
متاسفانه مشهد مبتلا به سندروم ناتوانی مسئولین مدیریت فرهنگی شهر است، آنقدر آقایان درگیر دعواهای حزبی و سیاسی هستند که فرهنگ شهر برایشان در اولویت نیست، مثلا در حوزه نامگذاری ،بین صدها خیابان بزرگ‌ و‌هزاران خیابان کوچک اسم زنبق و لاله و لادن و نیلوفر و شقایق و... خودنمایی می کند اما دریغ از یک خیابان کوچک به نام بزرگ بانوی اول اسلام حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها، علیرغم مطالبه از مسئولین مربوطه اصلاح طلب و اصول گرا.

نکته هفتم:
افراد مغرض دنبال بهانه هستند، اگر همه خیابانهای مشهد به نام علما و اندیشمندان باشد ، یحتمل شما به نحو دیگری قلم فرسایی خواهید کرد و سوژه دیگری را برای تخریب و تضعیف علم خواهید کرد و الا مشهد در حوزه نامگذاری خیابانها از جامعیت ابعادی برخوردار است.
نظر حضرتعالی را به ابعاد مختلف نامگذاری خیابان ها جلب می کنم:

با نام اهل بیت :
امام رضا ،عبدالمطلب ، ابوطالب ،موسی ابن جعفر ، فاطمیه ، سجاد، امام علی، ثامن الائمه ،صاحب الزمان ، الزهرا ، امیرالمومنین ، امام هادی و...

با نام هنرمندان:
پروین اعتصامی سعدی،فردوسی،خاقانی ، حافظ،اقبال لاهوری ملک الشعرا,رودکی،جلال ال احمد، خیام ، نظامی، سنایی،فرشچیان و...

با نام دانشمندان:
حر عاملی، ادیب نیشابوری ، ابن سینا، دکتر شیخ، دکترحسابی، زکریا رازی، ابوریحان ،پور سینا ملاصدرا،فارابی،بزرگمهر،غزالی، ابو سعید ابوالخیر و...

مرتبط با مفاهیم علم:
دانش آموز،دانشجو ، دانشگاه، دانش ،آموزگار ، هنرستان ،فارغ التحصیلان،پژوهش و..

با نام شهداء:
شهید صادقی ، رجایی، باهنر ، اندرزگو، قرنی ،ساجدی،فرامرز عباسی، میرزا کوچک خان، مدرس، میرزایی ،قاضی طباطبایی، کلاهدوز، و...

با مفاهیم انقلابی:
جمهوری اسلامی ، ایثارگران ، جانبازان ،فجر ،ازادی، جانباز ،استقلال، بهمن، سرافرازان، دلاوران ، فلسطین

بامفاهیم هویتی ،سنتی:
ملک آباد ،وکیل آباد ، سناباد ، آبکوه ،ته پل محله و...

با مفاهیم دینی:
غدیر ، امامت ، رسالت ، نبوت ، هدایت ،فدک، معاد ، عدل ، کرامت

جناب استاد جعفریان عزیز نگذارید تاریخ آینده، شما را در سبد مورخان غیر امین جا داده و قضاوت نابجایی از شما را در خود ثبت کند .

مدتهاست جرات نمیکنم حتی کتاب های علمی و پژوهشی حضرتعالی را به مردم معرفی کنم ،چه اینکه هراس دارم نکند تعصبات سیاسی جنابتان بر رسالت علمی شما سایه انداخته ،تحقیقاتتان مشوب به حب و بغض های شخصی شده باشد.

ادعای مرگ علم!

حجت الاسلام مهدی ابوطالبی از اساتید حوزه و عضو هیات علمی مؤسسه امام خمینی(ره) نیز در این باره نوشت: 
ایران بر اساس آمار منتشر شده موسسات معتبر و تخصصی جهانی و سنجه های بین المللی شناخته شده در حوزه تولید و رشد علم جایگاه جهانی بالایی دارد.
همین چند روز گذشته جشنواره بین المللی المصطفی در ایران برگزار شد و بهترین دانشمندان و مخترعات علوم مختلف تجربی، پزشکی و مهندسی از کشورهای مختلف اسلامی در ایران تکریم شدند.

از جناب آقای جعفریان توقع داریم قول سدید داشته باشند و از سیاه نمایی و القای نا امیدی به جامعه با استناد به معیارهای غیر علمی پرهیز کنند.
اولا اسامی شخصیت‌های علمی بر روی بسیاری از خیابانها و بلورها و بزرگراه‌ها وجود دارد.
ثانیا در هیچ جای دنیا، اسم خیابانها معیار سنجش جایگاه علم در کشورها نیست.

جناب استاد رسول جعفریان که از اساتید شناخته شده تاریخ هستند و آثار قابل استفاده ای در این زمینه دارند، چند سالی است که توجه افراطی به علوم جدید و علوم غربی پیدا کرده اند و منتقد رویکرد اسلامی به برخی از علوم از جمله علوم انسانی و علوم سنتی شده اند و معتقدند که رویکرد حکومت و نخبگان سیاسی به اسلامی سازی علوم انسانی یا برخی علوم سنتی اسلامی ایرانی باعث عدم توجه به علوم جدید و یا حتی «مرگ علم» در ایران شده است.

 ایشان اخیرا برای اثبات این نظر خود، به نحوه نامگذاری خیابانهای مشهد استناد کردند و مدعی شدند که:
خیابانهای اصلی مشهد به نام علما و روحانیونی مثل مجلسی، مطهری، آخوند خراسانی و ... است و اثری از افرادی مثل ابوریحان بیرونی و عالمان علوم تجربی و ریاضی و علمای غیر روحانی معاصر مشهد نیست و این علامت «مرگ علم» است.

 این نوع نگاه ناقص و بدون آگاهی و چنین تحلیل سطحی از مسأله از ایشان توقع نمی‌رود.

 اولاً همین ابوریحان بیرونی که ایشان معتقدند نشانی از او در مشهد نیست، یک بلوار موازی بلوار طبرسی به نام ایشان است و علاوه بر ایشان خیابانهایی به نام ابن سینا و رازی هم هست.
 ثانیاً خیابانهای بسیاری در مشهد با عناوین علمی جدید و به نام نخبگان و مفاخر علمی است:

بلوارها و خیابانهایی به نام پاستور، دکتر حسابی، ابن سینا، رازی، ابوریحان و با عناوین جدید علمی مثل دانشگاه، دانشجو، دندانپزشکان، پرستار، ریاضی، علوم، معلم، دانش آموز، آموزگار، پژوهش و ...

خیایانها و بلوارهایی با نام اساتید فیزیک، شیمی، اقتصاد و ادبیات دانشگاه فردوسی: استادیوسفی، دکترحیمی، دکتر بکاولی، دکتر رزمی دکتر شریعتی.
و نام ۲۰ خیابان فرعی به نام سایر اساتید دانشگاه مشهد.

 بلوارهایی به نام حکما و ادیبان مثل حکیم نظامی، مولوی، خیام، پروین اعتصامی و ...

 حتی اگر ادعای ایشان در مورد خیابانهای مشهد درست بود، آیا نامگذاری خیابانهای یک شهر مهم مذهبی مثل مشهد بنام عالمان دینی، علامت و شاهدی بر «مرگ علم» بود؟؟؟