افشاگری خلبانان صهیونیست از نیمه پنهان جنگ/ اعتراف به جنایت

روزنامه عبری هاآرتص در ادامه افشاگری‌های خود از ابعاد جنگ وحشیانه رژیم صهیونیستی علیه نوار غزه، این بار در گزارشی بی‌سابقه با شماری از عناصر نیروی هوایی ارتش این رژیم از جمله خلبانان، افسران و اپراتورهای پهپادها که از ابتدای جنگ در تجاوزات هوایی گسترده علیه نوار غزه شرکت داشته‌اند، مصاحبه مفصلی انجام داده است.

این گزارش روزنامه هاآرتص بر مبنای مصاحبه های گروهی با عناصر نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی تهیه شده و نام افرادی که در این مصاحبه‌ها شرکت کردند فاش نشده است؛ زیرا تعداد زیادی از آنها افرادی هستند که مستقیماً مسئولیت بمباران و ویرانی‌ها در غزه را بر عهده داشتند که منجر به قتل عام تعداد زیادی از غیرنظامیان شده است.

این گزارش در واقع بیانگر بخشی از نیمه پنهان جنگ است که در آن عناصر جنایتکار نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی از جنایاتی که علیه صدهاهزار غیرنظامی بی‌گناه انجام داده‌اند، حرف می‌زنند.

کشتار عامدانه زنان و کودکان بی پناه

خلبان‌های ارتش اشغالگر که در جنگ غزه مشارکت داشته‌اند، در این مصاحبه از لحظاتی صحبت می‌کنند که در آن چهره غیرنظامیان مورد هدف را بیش از حمله در غزه روی صفحه نمایشگرهای خود دیده‌اند؛ چهره زنان، کودکان و سالمندانی که بی پناه و آواره بودند.

این خلبانان صهیونیست می‌گویند: بمباران غیرنظامیان در واقع وظایف و ماموریت عادی آنها بوده، اما اکنون به شدت دچار تردید و پشیمانی هستند و حتی درباره خود جنگ و ادامه آن هم تردید دارند. تعدادی از این خلبانان تاکید کردند که علاوه بر فشارهای روانی زیادی که متحمل می‌شوند، به شدت نگران پیامدهای حقوقی اقداماتی که انجام داده‌اند هستند؛ به ویژه با توجه به افزایش اقدامات بین‌المللی برای پیگیری جنایت‌های جنگی و احتمال پیگردهای بین‌المللی عناصر ارتش اسرائیل.

اعضای نیروی هوایی ارتش رژیم اشغالگر که مستقیماً در قتل عام غیرنظامیان بی‌گناه غزه شرکت داشته‌اند، تاکید دارند که «اجرای دستور» به تنهایی نمی‌تواند مصونیت لازم را برای آنها در برابر قوانین بین‌المللی فراهم کند.

این اعترافات تنها جنبه شخصی ندارد، بلکه بیانگر تغییراتی در فضای درونی تشکیلات نظامی اسرائیل است؛ به گونه‌ای که نگرانی فزاینده‌ای در داخل موسسه نظامی این رژیم در مورد پیامدهای حقوقی جنایات جنگی علیه غیرنظامیان ایجاد شده است.

اعتراف به جنایت؛ از تردید تا توجیه

خلبانان، افسران بخش پشتیبانی نیروی هوایی، افسرانی که در خط مقدم جنگ هستند و اپراتورهای پهپادها معتقدند که طولانی شدن جنگ و شدت بالای کشتار و ویرانگری منجر به پیچیدگی اوضاع شده و فشار روانی علیه آنها را شدیدتر می‌کند. برخی از آنها در مصاحبه با روزنامه هاآرتص گفتند که احساس بسیار بدی دارند و به شدت با خودشان درگیر هستند و حتی نسبت به ادامه حضور در ارتش هم دچار تردید شده‌اند.

در مقابل، برخی از این افراد می‌گویند اتفاقاتی که می‌افتد بخش طبیعی و واقعیت جنگ است، اما در عین حال نمی‌توان تلخ و ناخوشایند بودن آن را پنهان کرد. آنها ادعا می‌کنند که آسیب‌های گسترده وارد شده به غیرنظامیان بی‌گناه و بی‌پناه در نوار غزه، اقدامی عامدانه از سوی ارتش اسرائیل نبوده، بلکه نتیجه اجتناب ناپذیر شرایط پیچیده جنگی و میدانی است!

اعترافات عناصر نیروی هوایی ارتش رژیم صهیونیستی که در جنگ غزه حضور داشتند و دارند نشان می‌دهد که چارچوب تجاوزات هوایی ارتش رژیم صهیونیستی به نوار غزه به گونه‌ای است که مشارکت کنندگان در این حملات مامورند که به شکل کورکورانه مناطق مملو از جمعیت غیرنظامی را هدف قرار دهند.

یک خلبان بازنشسته ارتش اشغالگر که در حال حاضر به عنوان افسر پشتیبانی هوایی این ارتش فعالیت می‌کند و در حملات علیه غزه شرکت داشته است، می‌گوید: من نمی‌خواهم کسانی را که در کابینه هدایت جنگنده‌ها نشسته‌اند تحقیر کنم، اما خلبان واقعاً نمی‌داند که چه چیزی را هدف قرار می‌دهد و ما هیچ اطلاعات دقیقی در مورد آنچه که هدف قرار می‌دهیم، نداریم. این امر تصمیم گیری را در چارچوبی بسیار محدود از آگاهی قرار می‌دهد و چالش اخلاقیِ پیش روی ما را چند برابر می‌کند.

تعدادی از این افراد هم گفتند که از مداخله مستقیم در حملات علیه غزه اجتناب کرده‌اند و نمی‌توانستند فشار روانی آن را تحمل کنند. یکی از خلبانان جنگنده اف 16 ارتش اسرائیل با اشاره به اینکه احساس بسیار بدی از شرکت در این حملات دارد، گفت: من در ابتدا این جنگ عادلانه می‌دانستم اما اکنون به شدت با خودم درگیر هستم. این وضعیت، یک معضل شبانه روزی برای من ایجاد کرده و تعداد دیگری از خلبان‌ها هم به ترک ماموریت خود فکر می‌کنند، زیرا دیگر به درست بودن این جنگ باور ندارند.

این خلبان صهیونیست می‌گوید: ما ماموریت‌های هوایی سنگینی داریم و زمانی که هدف این حملات را درک نمی‌کنیم، چگونه می‌توانیم به آن ادامه دهیم. مثلاً ممکن است به من بگویند که هدف حمله‌ای که قرار است اکنون انجام دهم، یک فرمانده بلندپایه دشمن است، اما شاید واقعا هدف، یک کودک باشد و من نمی‌دانم آیا مکان مورد هدف تخلیه شده است یا نه.

وی در ادامه تاکید کرد: در نهایت این خود من هستم که باید با پیامدهای اعمال و رفتارهایم زندگی کنم و مثلاً شاید کسی تصمیم بگیرد که کشته شدن 10 غیرنظامی مسئله مهمی نیست، اما من نمی‌توانم با آن کنار بیایم و نمی‌شود این بحث را در داخل اسکادران جنگنده‌ها باز کرد.

چند روز قبل هم در مجموعه‌ای از اعترافات نظامیان و افسران صهیونیست درباره جنایاتشان علیه غیرنظامیان در غزه، یک نظامی اسرائیلی اعلام کرد: چیزی که به ما القاء شده، این بود؛ "هیچ غیرنظامی در غزه وجود ندارد و همه مردم غزه تروریست هستند و هیچ انسان بی‌گناهی اینجا نیست."، همین تصور و تلقین‌ها برای توجیه کشتار جمعی مردم غزه برای ما کافی بود.

یکی دیگر از نظامیان اسرائیلی می‌گوید: ویران کردن ساختمان‌ها به یک عمل رقابتی میان نیروهای اسرائیلی تقسیم شده بود و هر فرمانده‌ای می‌خواست بیشترین تعداد ساختمان را تخریب کند و منطقه تحت نفوذ خودش را سبزتر نشان دهد و در واقع این مایه غرور و افتخار بود.

نظامیان و افسران ارتش اسرائیل همچنین می‌گویند که هیچ قاعده و قانونی برای برخورد با غیرنظامیانی که حتی از خانه‌های خود خارج نشده یا راهشان را گم کرده‌اند هم وجود ندارد و همه آنها باید کشته شوند.