شهر امن برای زنان!!
در دهه‌های اخیر رشد فناوری، شهرنشینی سریع و حضور بیشتر زنان در عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی موجب شکل‌گیری سیاست‌های شهری با رویکرد «امنیت جنسیتی» مانند برنامه «شهر امن برای زنان» شده است که هدف آنها طراحی فضاهای شهری ایمن برای زنان است.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در دهه‌های اخیر، کره جنوبی هم‌زمان با رشد فناوری، شهرنشینی سریع و افزایش حضور زنان در عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی، با چالش‌های فزاینده‌ای در حوزه امنیت جنسیتی مواجه شده است. درحالی‌که سئول و سایر کلان‌شهرهای کره به‌عنوان نمادهای توسعه‌یافتگی در آسیا شناخته می‌شوند، اما زیر پوست این شهرهای مدرن، ترس از آزار خیابانی، خشونت جنسی، و تهدیدهای ناشی از فضاهای ناامن عمومی، تجربه‌ی روزمره بسیاری از زنان شده است. همین واقعیت‌های تلخ، زمینه‌ساز شکل‌گیری مجموعه‌ای از سیاست‌های شهری با رویکرد «امنیت جنسیتی» شد؛ سیاست‌هایی که در قالب برنامه‌هایی مانند Safe City for Women یا «شهر امن برای زنان»، تلاش می‌کنند فضاهای شهری را نه‌تنها کارآمد و زیبا، بلکه ایمن، انسانی و زن‌دوست طراحی کنند.
این مسیر البته صرفاً برخاسته از دغدغه‌های شهرسازانه یا توصیه‌های بین‌المللی نبوده، بلکه محصول فشار چندین عامل درونی و بیرونی است: از جنبش‌های فمینیستی و اعتراضات خیابانی گرفته تا افزایش جرائم دیجیتال جنسی مانند مولکا، و تلاش دولت برای ارتقاء وجهه بین‌المللی کره به‌عنوان کشوری امن و پیشرو در حقوق زنان.
1- افزایش مشارکت اجتماعی و اقتصادی زنان و تاثیر بر سیاست شـهری
با افزایش قابل توجه حضور زنان در محیط‌های اقتصادی و آموزشی، مسئولیت‌های شهرنشینی و تردد اجتماعی آنان نیز بیشتر شده است. این تغییر جمعیتی، به‌خصوص در کلان‌شهری همچون سئول، نیاز به زیرساخت‌هایی فراهم آورده که بتوانند امنیت زنان را ارتقاء بخشند.
آمار مشارکت اقتصادی زنان
• طبق داده‌های World Bank، نرخ مشارکت زنان در نیروی کار کره جنوبی در سال ۲۰۲۳ حدود ۵۵.۷۷٪ بوده است، در حالی‌که میانگین جهانی حدود ۵۱٪ است.
• داده‌های ۲۰۲۴ نشان می‌دهند که تعداد زنان شاغل در کره برای اولین‌بار از ۱۰ میلیون نفر فراتر رفته است و آنها ۴۶.۱٪ نیروی کار مزدبگیر را تشکیل می‌دهند.
ضرورت اقدامات شهری برای حمایت از زنان شاغل و دانشجو
با توجه به اینکه بسیاری از زنان به‌خصوص در سنین ۲۵ تا ۲۹ سال دارای نرخ اشتغال بالا هستند، تردد روزانه آنان در ساعات ابتدایی صبح و پس از فعالیت‌های شغلی افزایش یافته است. این ترددها، به‌خصوص در ساعات شبانه یا در مسیرهای کم‌نور، می‌تواند آنها را در معرض خطر قرار دهد.
- واقعیت آماری آزار و خشونت در فضای شهری
در کره جنوبی، موارد مکرر آزار جنسی، مزاحمت، تهدید یا تعقیب در مکان‌های عمومی، به‌ویژه در مترو، کوچه‌های خلوت یا سرویس‌های بهداشتی عمومی گزارش شده‌اند که طبق آمار سالانه، حدود ۷۰٪ از زنان کره‌ای دست‌کم یک‌بار تجربه آزار جنسی در مکان عمومی را گزارش کرده‌اند (منبع: Korean Women’s Development Institute - KWDI).
بر اساس نظرسنجی مشترک Korea Transport Institute و KWDI در سال ۲۰۱۱، حدود ۲۵٪ از زنان شاغل تجربه آزار جنسی در ترددهای عمومی را گزارش کرده‌اند؛ این نرخ برای مردان تنها حدود ۲ ۳٪ بوده است و حدود ۲۶٪ در اتوبوس و ۲۱٪ در مترو مورد آزار قرار گرفته‌اند؛ در حالی که در مردان این ارقام زیر ۲.۵٪ بوده‌اند.
افزون بر این، بیش از ۵۲٪ از زنان، تاکسی را ناامن‌ترین وسیله حمل‌ونقل می‌دانند؛ عواملی مانند ترس از آدم‌ربایی (۳۱٪) و رانندگی خطرناک (۱۶٪) از دلایل مطرح‌شده بوده‌اند.
بر اساس نظرسنجی وزارت برابری جنسیتی و خانواده کره جنوبی که در سپتامبر تا نوامبر ۲۰۲۴ انجام شد، حدود ۳۶.۱٪ از زنان بزرگسال حداقل یک بار تجربه خشونت (جسمی، جنسی، عاطفی، اقتصادی یا تعقیب) داشته‌اند. در این میان، خشونت جنسی با ۵۳.۹٪ بیشترین فراوانی را داشته است.
این آمار نشان‌دهنده نگرانی‌های جدی زنان در مورد امنیت شخصی‌شان در فضاهای عمومی است. بسیاری از آنها از حضور در مکان‌هایی مانند کوچه‌های خلوت، ایستگاه‌های مترو و وسایل حمل‌ونقل عمومی شبانه می‌ترسند. این وضعیت نیازمند اقدامات فوری در زمینه طراحی فضاهای عمومی، افزایش روشنایی، نصب دوربین‌های مداربسته و ایجاد مسیرهای ویژه برای زنان است تا احساس امنیت آنها در فضاهای عمومی افزایش یابد.
در نتیجه، نظرسنجی‌های ملی و شهری در کره جنوبی نشان داده‌اند که بیش از ۷۰٪ از زنان تجربه آزار خیابانی را داشته‌اند و بسیاری از آنها از حضور در فضاهای خاص مانند کوچه‌های باریک یا وسایل حمل‌ونقل عمومی واهمه دارند.
SEOUL, April 24 (Yonhap) -- One in three South Korean women have experienced physical or sexual violence at least once during their lifetime, a government survey showed Thursday.
The gender ministry said the survey conducted in-person on 7,027 female adults nationwide from September to November last year showed that 36.1 percent of women had experienced violence at least once in their lifetime.
This marked a 0.9 percentage-point increase from the equivalent rate in 2021, when the survey did not include stalking as a category of violence.
The other categories were physical, sexual, emotional, and economic violence and manipulation.
Of them, sexual violence accounted for the largest proportion at 53.9 percent, followed by emotional violence at 49.3 percent, physical violence at 43.8 percent, manipulation at 14.3 percent, economic violence at 6.9 percent and stalking at 4.9 percent.
Nearly 20 percent of women experienced such assault from their intimate partners or ex-lovers, according to the survey.
"The reason for the increase in experiences of violence was the enhanced sensitivity to violence caused by the emergence of dating violence and deepfake sex crimes last year," said Cho Yong-soo, director of the ministry's Women's and Youth Rights Promotion Bureau.
ترجمه:
سئول، ۲۴ آوریل (یونهاپ) - یک نظرسنجی دولتی روز پنجشنبه نشان داد که از هر سه زن کره جنوبی، یک نفر حداقل یک بار در طول زندگی خود خشونت جسمی یا جنسی را تجربه کرده است.
وزارت امور زنان و زایمان اعلام کرد که این نظرسنجی که از سپتامبر تا نوامبر سال گذشته به صورت حضوری روی ۷۰۲۷ زن بالغ در سراسر کشور انجام شده، نشان می‌دهد که ۳۶.۱ درصد از زنان حداقل یک بار در طول زندگی خود خشونت را تجربه کرده‌اند.
این رقم، افزایشی ۰.۹ درصدی را نسبت به نرخ معادل در سال ۲۰۲۱ نشان می‌دهد، زمانی که این نظرسنجی، مزاحمت را به عنوان نوعی خشونت در نظر نگرفته بود.
دسته‌های دیگر خشونت و دستکاری فیزیکی، جنسی، عاطفی و اقتصادی بودند.
از این تعداد، خشونت جنسی با ۵۳.۹ درصد بیشترین سهم را به خود اختصاص داده است و پس از آن خشونت عاطفی با ۴۹.۳ درصد، خشونت فیزیکی با ۴۳.۸ درصد، دستکاری و سوءاستفاده با ۱۴.۳ درصد، خشونت اقتصادی با ۶.۹ درصد و تعقیب و آزار با ۴.۹ درصد قرار دارند.
طبق این نظرسنجی، تقریباً 20 درصد از زنان چنین تجاوزی را از سوی شریک زندگی صمیمی یا معشوق سابق خود تجربه کرده‌اند.
چو یونگ سو، مدیر دفتر ارتقای حقوق زنان و جوانان این وزارتخانه، گفت: «دلیل افزایش تجربه خشونت، افزایش حساسیت به خشونت ناشی از ظهور خشونت در قرارهای عاشقانه و جرایم جنسی با جعل عمیق در سال گذشته بود.»
In this file photo taken Nov. 25, 2024, the Korea Women's Hot Line showcase 192 pairs of shoes to represent the number of female victims murdered by their male partners in 2023. (Yonhap)
در این عکس آرشیوی که در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۴ گرفته شده است، خط تلفن زنان کره ۱۹۲ جفت کفش را به نمایش گذاشته است که نشان دهنده تعداد قربانیان زن کشته شده توسط شرکای مرد خود در سال ۲۰۲۳ است. (یونهاپ)
عملکرد ضعیف وزارت برابری جنسیتی کره‌جنوبی در رسیدگی به خشونت جنسی / تنها ۲ درصد از بیش از ۲۶۰۰ پرونده خشونت جنسی بررسی شد
به گزارش «Choi Jeong yoon» خبرنگار روزنامه Korea Herald، وزارت برابری جنسیتی و خانواده کره‌جنوبی طی بازه زمانی ژوئیه ۲۰۲۱ تا ژوئن ۲۰۲۳، تنها ۲ درصد از مجموع ۲٬۶۲۰ پرونده گزارش‌شده خشونت جنسی در نهادهای دولتی را به‌صورت میدانی بازرسی کرده است. این گزارش که در دسامبر ۲۰۲۳ منتشر شد، نشان‌دهنده بحران عمیق در نحوه پاسخ‌دهی نهادهای رسمی به تخلفات جنسی در بخش دولتی است.
بر اساس آمار منتشرشده:
• از مجموع ۲۶۲۰ پرونده، فقط ۵۳ مورد (۲٪) مورد بازرسی مستقل قرار گرفته‌اند.
• در حوزه آموزش، که حدود ۷۰٪ پرونده‌ها را شامل می‌شود، تنها ۱۵ مورد (۰.۷٪) بازرسی شده‌اند.
این آمار، نگرانی‌ها نسبت به کمبود نیروی انسانی تخصصی برای بازرسی، فقدان نظام پاسخ‌گویی مؤثر، و نبود اراده سیاسی در رسیدگی به خشونت‌های جنسی را افزایش داده است. گزارش تأکید می‌کند که ضعف در ساختار سازمانی، موجب سرپوش گذاشتن بر بسیاری از موارد و بی‌پناهی قربانیان شده است.
متن گزارش Choi Jeong yoon به شرح ذیل است:
۷ نفر از هر ۱۰ قربانی، به دلایل ترس، بی‌اعتمادی یا ناراحتی، حادثه آزار جنسی را گزارش نمی‌کنند.
با وجود افزایش آگاهی درباره آزار جنسی در محیط کار، بیشتر کارکنان کره جنوبی پس از تجربه چنین رفتارهایی، ترجیح می‌دهند سکوت کنند؛ طبق نظرسنجی دولتی که روز دوشنبه منتشر شد.
وزارت برابری جنسیتی و خانواده کره جنوبی اعلام کرد که ۷۵.۲ درصد از کارکنانی که آزار جنسی را تجربه کرده‌اند، آن را گزارش نکرده‌اند؛ این رقم نسبت به آخرین نظرسنجی در سال ۲۰۲۱، ۸.۵ درصد افزایش یافته است. از کسانی که گزارش داده‌اند، تقریباً یک چهارم اظهار کرده‌اند که اقدام مناسبی انجام نشده است.
این نظرسنجی سه‌ساله که بیش از ۱۹ هزار کارمند از مؤسسات دولتی و شرکت‌های خصوصی را شامل می‌شود، نشان داد که ۴.۳ درصد از کارکنان طی سه سال گذشته نوعی از آزار جنسی را تجربه کرده‌اند که کمی کمتر از ۴.۸ درصد سال ۲۰۲۱ است. اما در مؤسسات دولتی موارد گزارش شده از ۷.۴ درصد به ۱۱.۱ درصد افزایش یافته است که احتمالاً به دلیل بازگشت به کار حضوری پس از پاندمی است.
رایج‌ترین انواع آزار شامل اظهار نظرهای جنسی درباره ظاهر جسمانی، شوخی‌های رکیک یا صحبت‌های صریح، و فشار برای نشستن کنار کسی یا ریختن نوشیدنی در مراسم کاری بوده است.
اگرچه دفاتر و جلسات کاری رایج‌ترین مکان‌های آزار هستند، سهم موارد رخ داده در فضای آنلاین از طریق گروه‌های چت و شبکه‌های اجتماعی به ۷.۸ درصد رسیده که ۳.۱ درصد افزایش یافته است.
نیمی از متهمان گزارش شده، سرپرست یا کارکنان ارشد بوده‌اند و ۸۰.۴ درصد آنها مرد بوده‌اند.
دلایل عدم گزارش قربانیان شامل باور به غیر جدی بودن ماجرا (۵۲.۷ درصد)، ترس از برخورد ناخوشایند با متهم (۳۳.۳ درصد) و عدم اعتماد به پاسخ مناسب سازمان (۲۷.۴ درصد) بوده است.
از میان کسانی که گزارش داده‌اند، فقط ۲۷.۴ درصد مشاوره یا راهنمایی دریافت کرده‌اند، ۱۷.۵ درصد پرونده‌شان تحت بررسی رسمی قرار گرفته و ۱۶.۲ درصد گزارش جدایی یا انتقال کاری متهم را داده‌اند.
آزار ثانویه مانند شایعات مخرب توسط ۱۲.۳ درصد قربانیان تجربه شده است که نسبت به سال ۲۰۲۱ کاهش یافته اما همچنان نگرانی‌برانگیز است. نگران‌کننده‌تر اینکه بیش از ۴۰ درصد شاهدان پس از مشاهده آزار یا تلافی، هیچ اقدامی نکرده‌اند.
با وجود این چالش‌ها، نظرسنجی نشان داد که سیستم‌های پیشگیری از آزار در محیط کار بهبود یافته است. حدود ۸۰.۸ درصد پاسخ‌دهندگان اعلام کردند که محل کارشان دستورالعمل‌های پیشگیری از آزار جنسی دارد که ۱۲.۱ درصد نسبت به قبل افزایش یافته است. همچنین، ۸۸.۷ درصد کارکنان به رسیدگی منصفانه شرکت خود به این موارد اعتماد دارند که ۱۵.۵ درصد افزایش یافته است.
با این حال، مسئولان رسیدگی به گزارش‌ها چالش‌هایی مانند حجم زیاد کار و کمبود تخصص را مطرح کرده‌اند، زیرا بسیاری وظایف متعددی را بدون آموزش یا منابع اختصاصی انجام می‌دهند.
جونگ یونگ‌سو، رئیس بخش ترویج حقوق زنان در وزارتخانه، گفت دولت «فعالانه از ساخت فرهنگ‌های کاری حمایت می‌کند که سیستم‌های پیشگیری و پاسخ به آزار در آنها به‌خوبی عمل کند.»
برای دریافت اصل گزارش کلیک کنید.
- پیامدهای روانی و رفتاری
مطالعات نشان می‌دهند که این تجربه‌ها تأثیر عمیقی بر رفتار و احساسات زنان داشته‌اند:
• ۶۱٪ از زنان از حضور در فضاهای عمومی شبانه خودداری کرده‌اند.
• ۶۸٪ مسیر عبور خود را تغییر داده‌اند و
• ۶۲٪ نوع وسایل حمل‌ونقل‌شان را تغییر داده‌اند (مثلاً از پیاده‌روی به تاکسی، یا استفاده از مسیر پرتردد‌تر برای کاهش احساس خطر).
افزون بر این:
• بسیاری از زنان گزارش دادند دچار اضطراب مزمن، افسردگی، ترس مداوم و اختلال خواب شده‌اند.
• برخی حتی تصمیم گرفته‌اند شغل یا محل زندگی‌شان را تغییر دهند؛ و شماری ترک شهر یا منطقه را درنظر گرفته‌اند.
۲. بحران جرائم جنسی دیجیتال، به‌ویژه مولکا
بحران جرائم جنسی دیجیتال، به‌ویژه پدیده مولکا، به‌طور جدی احساس امنیت زنان را در فضاهای خصوصی و عمومی کره جنوبی تهدید کرده است. مولکا به معنای فیلم‌برداری مخفیانه با استفاده از دوربین‌های کوچک جاسازی‌شده در مکان‌هایی مانند سرویس‌های بهداشتی، رخت‌کن‌ها و حتی منازل است که ویدیوهای ضبط‌شده بدون رضایت قربانیان منتشر می‌شود. این پدیده باعث شده زنان در محیط‌هایی که انتظار دارند حریم خصوصی‌شان حفظ شود، همچنان احساس ناامنی و اضطراب کنند.
در واکنش به این بحران، نهادهای مسئول اقدام به طراحی و اجرای مجموعه‌ای از تدابیر پیشگیرانه کرده‌اند؛ از جمله انجام بازرسی‌های روزانه در اماکن عمومی برای کشف دوربین‌های مخفی، نصب تجهیزات ویژه‌ای که قابلیت شناسایی و غیرفعال‌کردن این دوربین‌ها را دارند، و اصلاح ساختار سرویس‌های بهداشتی با هدف حذف نقاط کور و جلوگیری از امکان جاسازی دوربین‌ها. این اقدامات، گامی مهم در جهت بازگرداندن احساس امنیت به زنان و کاهش میزان وقوع جرائم مولکا محسوب می‌شود.
۳. فشار جنبش‌های فمینیستی و کنشگری زنان در کره جنوبی
در بازه زمانی ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۹، کره جنوبی شاهد موج گسترده‌ای از کنشگری زنان و جنبش‌های فمینیستی بود. نقطه اوج این تحرکات را می‌توان در کارزارهایی همچون "My Life Is Not Your Porn" مشاهده کرد؛ کمپینی که در واکنش به بحران مولکا (فیلم‌برداری مخفیانه از زنان) شکل گرفت و در آن ده‌ها هزار زن در خیابان‌های سئول دست به اعتراض زدند.
این جنبش، با شعارهایی چون «زندگی من پورن شما نیست»، خواهان برخورد جدی با جرائم جنسی دیجیتال، اصلاح قوانین کیفری، و اصلاح ساختارهای فرهنگی و امنیت شهری شد.
از دیگر جنبش‌های اثرگذار می‌توان به کارزارهای ضد‌آزار در حمل‌ونقل عمومی، اعتراضات علیه تبعیض شغلی، و تحرکات مرتبط با جنبش جهانی #MeToo اشاره کرد که در کره جنوبی نیز دامنه‌دار شد و به افشای چندین چهره سرشناس انجامید.
۴. تلاش دولت برای ارتقاء وجهه بین‌المللی در حوزه امنیت زنان
دولت کره جنوبی در سال‌های اخیر، به‌ویژه از ۲۰۱۵ به بعد، سیاست‌هایی را برای ارتقاء برند ملی خود در سطح بین‌المللی دنبال کرده است. یکی از محورهای اصلی این تصویرسازی، نمایش کره به‌عنوان کشوری پیشرو در برابری جنسیتی، امنیت اجتماعی، و توسعه پایدار شهری بوده است.
در این راستا، پروژه‌هایی چون "Safe City for Women" با همکاری نهادهایی مانند UN Women، شهرداری سئول و سازمان‌های مردم‌نهاد کره‌ای اجرا شدند. این برنامه‌ها با هدف ایجاد شهرهایی «امن، پاسخگو و دارای زیرساخت‌های مناسب برای حضور اجتماعی زنان» طراحی شده‌اند.
اقدامات کلیدی:
• پیاده‌سازی سامانه‌های نورپردازی هوشمند، دکمه‌های اضطراری، و اپلیکیشن‌های هشدار در مناطق شهری پرخطر.
• طراحی مجدد مسیرهای پیاده‌روی و پارک‌ها برای ارتقای ایمنی شبانه زنان.
• جلب توجه رسانه‌های جهانی و سازمان‌های بین‌المللی به نقش کره در حمایت از حقوق زنان.
جنبش‌های اجتماعی زنان از یک سو، و سیاست‌های برندینگ ملی دولت از سوی دیگر و مشکلات خشونت علیه زنان، چند نیروی مکمل در شکل‌گیری روندی بوده‌اند که به ارتقای امنیت شهری برای زنان در کره جنوبی منجر شده است.
ارسال نظرات