اکبرنژاد و معمای مظلوم‌نمایی!
آیا هر "قربانی"ای واقعاً مظلوم است؟ خبر قطعی شدن حکم خلع لباس و محکومیت اکبرنژاد، بیش از آنکه یک اتفاق قضایی باشد، کلید رمزگشایی از معمای پیچیده‌ای به نام “مظلوم‌نمایی به سبک جدید” است.
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، خبر قطعی شدن حکم محکومیت و خلع لباس آقای محمدتقی اکبرنژاد، با واکنش های قابل تأملی در فضای مجازی همراه شد. واکنش اصلی از سمت خود او بود که با انتشار این خبر در کانال شخصی‌اش و کنار گذاشتن عمامه، به نوعی آغازگر یک پروژه رسانه‌ای برای جلب ترحم و مظلوم‌نمایی شد.
این اقدام، که به سرعت مورد توجه قرار گرفت، نشان می‌دهد چگونه می‌توان با ظاهرسازی “قربانی سانسور”، افکار عمومی را به سمت خاصی سوق داد. نکته جالب‌تر آنکه، با وجود تلاش برای این مظلوم‌نمایی، بخش قابل توجهی از مخاطبان هوشمندانه متوجه هدف پشت این روایت شده‌اند.
قانون جمهوری اسلامی ایران، توهین به رهبران نظام را به عنوان یک جرم تعریف کرده و برای آن مجازاتی در نظر گرفته است. این جرم‌انگاری نه از روی سلیقه، بلکه به دلیل حفظ امنیت اجتماعی و انسجام ملی صورت پذیرفته است. با این حال، افرادی نظیر اکبرنژاد با علم به این موضوع، عامدانه دست به اقداماتی می‌زنند که منجر به چنین احکامی می‌شود. هدف از این اقدامات، صرفاً یک تخلف قانونی نیست، بلکه یک تلاش برنامه‌ریزی‌شده برای ایجاد دوقطبی و تحریک مخاطبان ساده‌دل است تا خود را “قربانی سیستم” جلوه دهند.
بنابراین، آنچه در مورد اکبرنژاد شاهد هستیم، تنها یک حکم قضایی نیست؛ بلکه یک پروژه رسانه‌ای حساب‌شده است. پروژه‌ای که سعی دارد از فردی که آگاهانه قانون را زیر پا گذاشته و به دنبال ایجاد شکاف اجتماعی بوده، یک چهره مظلوم و مغضوب بسازد.
گفتنی است، محمدتقی اکبر نژاد با انتشار کلیپی در فضای مجازی که در رسانه های معاند همچون اینترنشنال نیز بازتاب پیدا کرده، ضمن برداشتن عمامه از سر، بار دیگر به سیاه نمایی و هجمه علیه نظام روی آورده و به صورت تلویحی اتهاماتی را متوجه علما، روحانیت و حوزه های علمیه ساخته است که در جای خود قابلیت پیگیری و بررسی از سوی دستگاه ها و مراجع قانونی و قضایی دارد.
ارسال نظرات