یادداشت؛
آسیب‌شناسی مسئله تبلیغ
در حالی‌که تبلیغ دینی همواره رسالت اصلی حوزه‌های علمیه و روحانیت بوده است سیاستها و رویکرد‌های دو دهه اخیر نهادهای تبلیغی باعث شده بخش قابل توجهی از ظرفیت طلاب و مبلّغان بلااستفاده بماند.
به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، یکی از آسیب‌های جدی و اساسی در رابطه با تبلیغ در دو دهه اخیر سیاستها و رویکرد نهادهای تبلیغی حوزوی و غیر حوزوی است؛ این سیاستها در جهت «استفاده حداکثری از طلاب و روحانیون» برای امر تبلیغ نبوده است، ظرفیت بسیاری از طلاب و روحانیون معطل مانده است و استفاده‌ای از آنان نمی‌شود، برخی از روحانیون مستعد نیز کارمند نهادها و ادارات شده‌اند و بخشی دیگر هم ناچارند برای امرار معاش، تبلیغ خود را به مناطق، مراکز و نهادهای خاص اختصاص دهند که از نظر معیشت تامین شوند.
نتیجه این روند، خالی ماندن بسیاری از مساجد و مناطق مختلف کشور از روحانی و مبلّغ است. به نظر می‌رسد حوزه علمیه و نهادهای تبلیغی باید در سیاستهای خود تجدید نظر نمایند و با اولویت دادن به مساله تبلیغ و پشتیبانی مالی و معنوی کامل از مبلّغین، این خلا جدی و اساسی را در کشور برطرف نمایند.
هر چند در دوره کنونی(عصر دیجیتال)، تبلیغ در «فضای مجازی» از اهمیت بالایی برخوردار است اما به نظر می‌رسد اشکال اساسی در «تبلیغ چهره به چهره و میدانی» است. رویکرد تبلیغی حوزه باید تربیت روحانیون مبلغ توانمند و مردمی باشد که در سنگر مسجد، مدرسه، مناطق مختلف شهری و روستایی، مانند «طبیبی معنوی» با مردم همدم و هم‌نشین باشند.
مهم‌ترین و موثرترین نوع تبلیغ و جهاد تبیین، «تبلیغ چهره به چهره و میدانی» است چرا که «قرابت مکانی» و «هم‌نشینی با مردم»، موجب «هم‌فکری» و «هم‌افقی» می‌شود.
باید ساز و کار حضور علما و روحانیت در بین مردم را تقویت کرد. شهید آل هاشم امام جمعه موفق تبریز، الگوی روحانیت مردمی است که در سنگر امامت جمعه توانست ارتباط قوی با مردم برقرار کند و به موفقیتهای بزرگی دست یابد که نتیجه آن رضایت رهبر معظم انقلاب و مردم تبریز بود.
رضایی
ارسال نظرات