فلسطین ماندنی است؛ مثل مادر زیتون و عمر ۵۵۰۰ ساله‌اش
ریشه‌هایش را در سراسر فلسطین گسترانیده و ۵۵۰۰ سال زندگی، او را به پیرزنی نامیرا با عمر جاودان تبدیل کرده است؛ مادری که ریشه در خاک دارد و با غرور سر در آسمان؛ مثل مردمی که پا به پای او، نفس کشیده‌اند و مانده‌اند و می‌مانند؛ مثل فلسطینی‌ها در فلسطین.
ریشه‌هایش را تا جایی که توانسته از هر جهت در خاک دوانده است؛ در سرتاسر خطه باستانی بیت‌لحم، و از آنجا به سمت شمال، به سوی بیت‌المقدسِ در بند؛ به سمت قدس شریف...
حواسش به فلسطین هست؛ نه امروز و دیروز، از پنج هزار و پانصد سال پیش...
بعضی‌ها «عروس فلسطین» صدایش می‌کنند، چون زیباست و هوشبر و باشکوه...
برخی «پیرزن» خطابش می‌کنند، چون از هر پیرِ نفس‌داری در جهان پیرتر است و سرد و گرم جهان را نه ده سال و صد سال، که هزاران سال چشیده است و دیده است.
"درخت بدوی" هم به او می‌گویند که از نام احمد البدوی گرفته شده؛ یکی از رهبران قدیمی مصری که طبق روایت مردم محلی، زیر این درخت زندگی می‌کرده و عمری طولانی داشته و به آن نوعی تقدس داده است. در روایتی دیگر نام «درخت بدوی» از عنوان «بادیه‌نشین» گرفته شده، زیرا در دوران باستان، مردم برای مدت طولانی زیر آن می‌نشستند، غذا پخته و بین فقرا و نیازمندان توزیع می‌کردند.
اینها را مردم محلی و همسایگان درخت کهنسال زیتونِ روستای الولجه می‌گویند و به داستان‌ها و افسانه‌هایی درخصوص مبارکی درخت اشاره می‌کنند، مثل اینکه با دستان مبارکی کاشته شده و نامیراست. به همین دلیل آن را منبع شانس و برکت می‌دانند و زنان برگ‌های ریخته شده‌اش را برای محافظت در برابر چشمِ بد جمع کرده و اهالی روستا در عید قربان، در سایه این درخت، گوسفندان خود را قربانی می‌کنند.
«مادر زیتون» نام دیگری است که روی پیشانی درخت زیتونِ الولجه نشسته است؛ مادری که با 13 متر قدوبالا و قطر تنه 25 متری و مساحت 250مترمربعی و ریشه‌هایی که 25 متر در زمین فرو رفته و ده‌ها متر در اطراف گسترانیده شده، سالانه نیم تن زیتون می‌دهد و هم، محصولش بیش از هر درخت زیتونی در جهان است و هم، طعم و کیفیت روغنش، متفاوت‌تر و دلچسب‌تر...
خانه «عروس فلسطین» یا «پیرزن» یا همان «مادر زیتون»، در الولجه است؛ یک روستا در استان بیت‌لحم در جنوب غربی استان بیت‌المقدس اشغالی و جنوب کرانه باختری.
درواقع الولجه مرز بین استان‌های بیت‌المقدس و بیت‌لحم است و دروازه ورود به بیت‌المقدس اشغالی؛ جایی که هنوز عطر وجود عیسای مسیح و مادرش مریم مقدس را می‌دهد که در حوالی همین روستا در بیت‌لحم به دنیا آمدند و از همان خاک مقدس دوباره به آسمان رفتند.
اما «عروس فلسطین» چند هزار سال پیشتر از عیسی مسیح در خاک فلسطین ریشه دوانده بود؛ پیش از موسای کلیم و حتی پیش از ابراهیم خلیل(ع).
این را دانشمندان ژاپنی گفته‌اند که عمر این عروس پیر و دنیادیده را 5500 سال تخمین زده‌اند.
«پیرزن» در هوایی نفس کشیده که بیش از 4 هزار سال پیش ابراهیمِ خلیل نفس کشیده است؛ مبارزه‌اش را با بت‌ها و شیاطین و نمرودیان دیده است.
شاهدِ زندگی پررنج موسی کلیم‌الله که بارها از ایرادهای بنی‌اسرائیلیِ قومش به خدا شکایت کرده، بوده و در دو هزار سال پیش، تکیه‌گاه عیسی مسیح و تسلی‌بخش رنج‌هایش...
«پیرزن» در تمام دوران اسلامی؛ از 1400 سال پیش تاکنون نیز چشم بیدار فلسطین بوده و مادری پر مهر برای فرزندانش؛ برای زنان و مردان فلسطینی؛ نسل به نسل...
اما آنچه در چند دهه اخیر در فلسطین اشغالی دیده، بی‌گمان در طول عمر چندین هزار ساله‌اش ندیده است؛ اشغال فلسطین و تجاوز و تخریب و آوارگی و نسل‌کشی و کشتار بی‌وقفه ساکنانی که هزاران سال پا به پای زیتون‌های پربرکت، در این سرزمین باستانی زندگی کرده‌اند.
آتش تجاوزگری اشغالگران از سال 2007 دامن «عروس فلسطین» را هم گرفت، وقتی پایین پای درخت و در فاصله 20 متری‌اش، جاده‌ای کشیدند و دیوار حایلی که مرز میان فلسطینیان باشد و شهرک‌نشینان صهیونیست؛ یهودیان مهاجری که اشغالگران با تصاحب مزارع و تخریب باغات زیتون الولجه برایشان خانه ساخته‌اند.
ابوعلی نگهبان و مراقب «پیرزن» شد
«پیرزن» اما هنوز زنده است و قربانیِ تجاوزات اشغالگران نشده، چراکه روستاییان الولجه مهربانانه دورش حلقه زده‌اند و نگهبان مهربانی مثل صلاح ابوعلی دارد.
«مادر زیتون» در اراضی باغی و کشاورزی خانوادگیِ صلاح ابوعلی قرار دارد و خانواده ابوعلی چندین نسل است که در اراضی پنج هزار مترمربعی خود، مالک قدیمی‌ترین و بزرگترین درخت زیتون جهان هستند و از آن مراقبت می‌کنند.
صلاح ابوعلی معروف به ابوعیسی می‌گوید: «اشغالگران اسرائیلی هنگام ساخت دیوار حایل، از تعداد زیادی مواد منفجره استفاده کردند، بدون آنکه نگران اثرات انفجارها بر «مادر زیتون» باشند، اما ما بسیار نگران بودیم و ترسیدیم به «مادر» آسیب برسد، با این حال «او» همچون هزاران سال گذشته، زنده باقی ماند و تخریب و تجاوز اشغالگران نتوانست نفسش را بگیرد.»
از حدود 15 سال پیش مسئولیت مراقبت از «مادر زیتون» به طور رسمی از سوی دولت خودگردان فلسطین به ابوعلی سپرده شد، از سال 2010 که موج اعتراضات به ساخت دیوار حایل در روستای الولجه بالا گرفت و بیم آن می‌رفت که با تداوم دست‌درازی اشغالگران، به «عروس فلسطین» آسیب برسد.
آن زمان چند مقام نظامی و غیرنظامی صهیونیسم به «مادر زیتون» نزدیک شده، آن را اندازه‌گیری و از آن نمونه‌برداری کردند. این اتفاق باعث ترس و نگرانی روستاییان الولجه شد و از وزارت کشاورزی تشکیلات خودگردان فلسطین خواستند به طور رسمی از «مادر» مراقبت کند. تشکیلات خودگردان هم از ابوعلی خواست تا در ازای دریافت حقوق ماهانه بیش از 400 دلار، مراقب و نگهبانِ رسمی «مادر زیتون» باشد.
صهیونیست‌ها به «عروس فلسطین» چشم دارند
اکتبر 2019 شاخه نظامی اسرائیل پستی در فیس‌بوک درباره «مادر زیتون» منتشر و آن را «قدیمی‌ترین درخت زیتون در یهودا و سامره» توصیف کرد، حرکتی که دوباره خشم فلسطینی‌ها را برانگیخت و آن را تلاشی برای سرقت تاریخ و میراثی که باعث ارتباط فلسطینیان با سرزمین باستانی‌شان می‌شود، دانستند.
از آن سال، ابوعلی بیش از قبل مراقب « عروس فلسطین» است، که از نظر او نه یک درخت، که یک تاکستان زیتون است، زیرا 22 فرزند دارد که از تنه کهنسالش جوانه زده‌اند.
ابوعلیِ 52 ساله هر روز صبح ساعت 6:30 به دیدار «مادر» می‌رود و تا شب، بیشتر وقتش را زیر سایه درخت می‌گذراند و گاهی حتی شب‌هایش را.
ابتدا به وارسی کردن و هرس و حذف شاخه‌های آسیب‌دیده و کودپاشی در پای درخت، مشغول می‌شود و بعد، با اشتیاق محیط اطراف آن را تمیز کرده و مراقبت می‌کند که مبادا کسی به قصد آسیب‌رسانی به «مادر زیتون» نزدیک بشود.
روستای الولجه با بیش از 2500 نفر جمعیت، 22 چشمه برای آبیاری مزارع و باغاتش دارد و در سال‌های کم‌آبی و خشکسالی، آبِ کمی به مادر زیتون می‌رسد. در چنین مواقعی، ابوعلی با استفاده از شلنگ، از چشمه‌های پُرآب‌تر، آب کشیده و پای درخت می‌ریزد.
«مادر زیتون» جاذبه گردشگری الولجه شد
ابوعلی محیط اطراف «مادر زیتون» را با ساخت دیوارهای سنگی و نیمکت‌هایی از تنه درختان و پرچم‌های کوچک فلسطین که به شاخه‌ها آویخته، به یک پارک طبیعی و محل گردشگری تبدیل کرده و علاوه بر مراقبت از «مادر»، از گردشگران محلی و خارجی (فلسطینی‌های ساکنِ سرزمین‌های اشغالی، کرانه باختری و گردشگران خارجی) با قهوه و میوه‌های گرمسیری فلسطینی پذیرایی می‌کند. در کنار آنها می‌نشیند و غرق تماشای «عروس فلسطین» می‌شود و می‌گوید: «رابطه خاصی بین من و درخت وجود دارد، مثل رابطه جسم و روح ... این درخت، زیبا و خیره‌کننده و شگفت‌انگیز است و به دلیل سن زیاد، بهترین و باکیفیت‌ترین و گران‌ترین روغن را دارد.»
ابوعلی به یاد می‌آورد که محمود عباس؛ رئیس تشکیلات فلسطین، به مناسبت مراسم تحلیف خود در سال 2009، یک بطری از روغن «مادر زیتون» را به عنوان هدیه به باراک اوباما؛ رئیس‌جمهور سابق آمریکا، هدیه داد.
او سیاست‌های رژیم صهیون و اشغالگری آنها را بر پایه ارعاب مردم فلسطین دانسته و با اشاره به قطع و سوزاندن درختان زیتون توسط اشغالگران و شهرک‌نشینان به «میدل ایست آی» می‌گوید: «این اقدامات با هدف اخراج فلسطینیان از سرزمین‌هایشان انجام می‌شود. بیشترِ زمین‌های «ولجه» توسط مقامات اسرائیلی برای دیوار حایل مصادره شده است. هم‌اکنون نیز شهرک‌های اسرائیلی و دیوار حایل، روستا را از همه طرف احاطه کرده و زمین‌ها و خانه‌ها را تهدید می‌کنند، اما ما از سرزمین خود دفاع کرده و تسلیم نخواهیم شد.»
«عروس فلسطین» به ما اعتماد کرده است
نگهبان «عروس فلسطین» برای این درخت باستانی ارزشی معنوی به اندازه مسجدالاقصی یا مسجد ابراهیمی قایل است و می‌گوید: «این درخت به ما اعتماد کرده است، پس اگر آن را حفظ نکنیم، باید پاسخگو باشیم.»
ابوعلی تمام حقوقش را صرف نگهداری «مادر» می‌کند، با این حال حسرتی کنج دلش نشسته است: « ای کاش می‌توانستم این درخت و مناطق اطراف آن را به بهشتی سرسبز تبدیل کنم، اما وضعیت اقتصادی ما و منطقه چندان مطلوب نیست و این آرزو در حال حاضر دست‌نیافتنی است.»
هدف صلاح ابوعلی از ساخت بهشت سرسبز و منطقه گردشگری در اطراف «مادر زیتون» بیش از هر چیز مراقبت از اوست، زیرا او را نمادی از مقاومت فلسطین می‌داند و تاکید می‌کند: «اگر این درخت باقی بماند، ما نیز باقی خواهیم ماند، زیرا این درخت بخشی از هویت ما و بخشی از جنگ علیه اشغالگری اسرائیل است.»
مثل «مادر زیتون» در این فلسطین می‌مانیم
نگهبان «مادر زیتون» می‌گوید: «باغ ما پر از درخت است، اما من زندگی‌ام را وقف زیتونِ مادر کرده‌ام زیرا لیاقتش را دارد. این یک درخت معمولی نیست، دولت است و من آن را دولت فلسطین می‌نامم. این درخت بهترین گواهی است که ثابت می‌کند فلسطین سرزمینی عرب-کنعانی است. این درخت مقدس و مبارک که افتخار خانواده ما و مردم الولجه است، درختی استوار است و استوار خواهد ماند، همانطور که فلسطینی‌ها با وجود همه شهرک‌سازی‌ها در سرزمین خود استوار هستند و پایدار و جاودان خواهند ماند.»
مراقبت از «مادر زیتون» و فلسطین را به فرزندان‌مان یاد می‌دهیم
استواری «مادر زیتون» شبیه استقامت و پایداری فلسطینیانی است که برای سرزمینشان جنگیده‌اند و همچنان می‌جنگند. درواقع بین وابستگیِ «پیرزن» به خاک فلسطین و وابستگیِ فلسطینیان به سرزمینشان، یک مخرج ملی مشترک وجود دارد؛ خاکی که درختان زیتون و مردم را برای ایستادگی پای فلسطین متحد می‌کند.
ابوعلی تاکید می‌کند که تا پایان عمر با مراقبت از «مادر زیتون» کنار او زندگی خواهد کرد و مراقبت از «مادر» را به فرزندانش نیز خواهد آموخت، همانطور که نیاکانش از درخت مراقبت کرده و او را به ابوعلی سپردند: «ما اینجا ثابت‌قدم هستیم و مانند درخت زیتون در این سرزمین می‌مانیم، حتی پس از مرگ هم روح‌مان در این سرزمین خواهد ماند.»
«عروس افسونگر فلسطین» که عمیقا در سرزمین زیبا و باستانی ابراهیمِ خلیل و عیسای مسیح ریشه دوانده است، نمونه زنده‌ای از پایداری فلسطینی‌ها در سرزمین خود و تن ندادن آنها به تجاوزگریِ اشغالگران اسرائیلی است که سعی در تسخیر و تصرف سرزمین فلسطین و ریشه‌کن کردن نسل فلسطینیان را دارند، اما این آرزوی موهوم را به گور خواهند برد، چراکه فرزندان فلسطینی ریشه‌ای به قدمت زیتون‌های چندین هزارساله‌شان در آن خاک مقدس دارند.
منبع: تسنیم
ارسال نظرات