انقطاع از منابع دینی بزرگترین مشکل تحقیقات دینی است

حجت الاسلام مظاهری سیف، کارشناس فلسفه اخلاق در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا بیان داشت: پژوهش مسیر اصلی یک دانش است و آموزشی مفید و کارگشا است که بر بستر پژوهش سامان یابد.

وی با بیان اینکه «آموزش برای آموزش» به معنای توقف و رکود است، گفت: آموزش در سیستم های علمی به دلیل پژوهش و حل مسائل است.

این محقق علوم اسلامی با بیان اینکه مساله یابی دقیق و درست می تواند پژوهش را سامان دهد، گفت: اگر مساله یابی به صورت دقیق انجام شود، ظرفیت های مغفول مانده در منابع اسلامی نمودار خواهد شد.

وی ادامه داد: مساله یابی تاکنون به صورت دقیق انجام نشده است و در جایی هم که انجام شده است، به خوبی پاسخ داده نشده است، به عنوان نمونه در دانش های انسانی ما با مسائل گوناگونی مواجه هستیم که بی جواب مانده است.

این کارشناس فلسفه اخلاق در بیان آسیب های نظام پژوهش دینی با اشاره به اینکه انقطاع از منابع دینی بزرگترین مشکل تحقیقات دینی است، ادامه داد: امروز کمترین استفاده از منابع قرآنی و روایی در پژوهش ها می شود.

وی ادامه داد: امروز بخشی زیادی از روایات حتی از تحقیقات اولیه همچون حجیت سندی و دلالتی محروم مانده است و تعارض بدوی روایت با یکدیگر مورد تحقیق قرار نگرفته است.

این محقق پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی گفت: مطالعات دینی محدود به یک برداشت حداقلی از فقه شده است و فقه به معنای تفقه و تحقیق در تمامی بخش های دین نادیده گرفته شده است.

وی افزود: فقه نباید درحوزه شریعت محدود شود بلکه باید ارتقا یابد و به معارفی که در پیشبرد وضعیت مادی و معنوی مسلمانان و تمدن سازی نقش دارد هم پرداخته شود.

حجت الاسلام مظاهری در بیان ویژگی های محقق گفت: ایمان و تعهد به فرامین الهی و حرکت در مسیر تفقه در یک پژوهشگر بسیار مهم است و اگر محققی بخواهد بر خلاف اصول و محکمات دینی حرکت کند، جلسه های آزاد اندیشی به محلی برای مجادله و مغالطه کاری او تبدیل می شود. /909/ت302/ع