انسان با ذره‌ای خودبینی از مقام خلیفه الهی دور می‌شود
حجت الاسلام علی رضایی تهرانی، استاد حوزه علمیه مشهد، در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد به بیان جایگاه پیامبر(ص) و امام معصوم در نظام تشریع پرداخت و اظهار داشت: نظام تشریع نظام بایدها و نبایدها است و حتی نظام تکوینی که امروز مورد استفاده استادان قرار می گیرد نیز از نظام تشریع بهره می برد چرا که نظام تشریع برای انسان از ناحیه حق تعالی دریافت بایدها و نبایدها را دارد و درقالب وحی الهی، انبیا و تشریع و تبیین ادیان الهی به منصه ظهور می رسد.
پژوهشگر حوزوی در ادامه درباره ضرورت پرداختن به جایگاه امام و پیامبر(ص) در نظام تشریع تصریح کرد: از آنجا که دامنه این بحث گسترده است با توضیح یک نکته کلیدی و کاربردی می توان این موضوع را تبیین کرد چرا که امام هم در نظام تشریع مثل خود رسول الله(ص) حلقه واسطه فیض بین خدا و خلق است، یعنی امام و پیامبر با توجه به آیات قرآنی دین ساز و مبلغ دین خدا نیستند بلکه آنان نقش ابلاغ را دارند.
تا زمانی که در درون انسان ذره ای منیت وجود دارد نمی تواند خلیفه الله باشد
وی افزود: خلیفه الله آینه تمام نمای خداوند است و به نقطه ای رسیده است که نگاهش، کلامش،حرکاتش و اندیشه اش الهی است همان طور که درباره رسول خدا هم داریم که یا رسول الله کسانی که با تو دست بیعت می دهند با خدا بیعت کرده اند چرا که دست تو دست خداست و کلام رسول خدا وحی است که از آن حضرت صادر می شود.
حجت الاسلام رضایی تهرانی در ادامه سخنان خود اظهار داشت: امام و پیامبر و خلیفه الله کسانی هستند که از مرز خودیت گذشته باشند و متصل به حق تعالی رسیده باشند بدون هیچ نکته منفی، بدین معنا که امام و پیامبر در تشریع و تبیین ادیان الهی منیت ندارند مبلغ حکم خدا هستند بلکه خودشان را به عنوان اول مومنان به این تشریع قایل هستند.
وی ادامه داد: پیامبر ایمان دارد به آنچه که خود گفته است بنابراین امام و پیامبر هم در راستای تبیین احکام الهی چه احکام ریز و درشت و ظاهری و باطنی، مبلغ حکم الهی هستند و اگر جایی تشریعی از پیامبر نقل می شود به حکم و اختیار خداوند است که به او داده است که در این زمینه از بیان الهی استفاده می کند و آن را تثبیت می سازد.
کارشناس مذهبی در بخش دیگری از سخنان خود به معرفت امام در نظام تشریع به صورت کاربردی و عملی پرداخت و خاطرنشان کرد: توجه به معرفت امام به صورت کاربردی دانستن آن لازم است که در طول زندگی باید به عنوان الگویی روشن مورد بهره برداری انسان متعالی قرار گیرد.
معرفت باطنی نسبت به امام و پیامبر(ص) همان مسیر سعادت و کمال است
استاد حوزه علمیه مشهد معرفت امام را می توان به سه قسم شناسنامه ای، پوسته ظاهری و معرفت طبیعی و معرفت باطنی تقسیم کرد و اظهار داشت: معرفت شناسنامه ای اگر چه خوب است اما ضروری و سفارش شده، قرآنی و کاربردی نیست معرفت دیگر که مطرح است معرفت طبیعی امام است که به معرفت پوسته ظاهری نیز اطلاق می شود و در کتاب ها و نوشته بدان پرداخته شده است.
وی افزود: در بعضی از سیره ها به خصوص پیامبراکرم (ص) و ائمه هدی در این زاویه سخن هایی دارند و قد و قواره ظاهری امام را ترسیم می کنند از چشم و ابرو گرفته تا قیافه ظاهری، اما آنچه که مهم است این است که این نوع معرفت پوسته ظاهری هم مثل معرفت شناسنامه ای ضروری، سفارش شده، قرآنی و کاربردی نیست؛ اگر انسان خود را به لحاظ ظاهری شبیه ائمه سازد اما در زندگی اش اهل تقوا و عمل نباشد به سعادت نمی رسد.
کارشناس مذهبی ادامه داد: معرفت پوسته ظاهری امام اگرچه خوب است در منطق قرآن هم نیامده است تنها یک مورد در قرآن اشاره به ظاهر پیامبر دارد و آن هم حضرت یوسف پیامبر است و این استثنا به دلیل درس خاصی که درآن قضیه وجود دارد چرا که ایشان در عین برخورداری از جمال استثنایی در شرایط خاص شهوات زمینی اسیر نمی شوند و حضرت حق به این نکته اشاره دارد که جمال زیبا ایشان را به گناه و توجه به سمت گناه سوق نمی دهد بلکه ایشان سرافراز از این امتحان الهی بیرون می آیندو خداوند فقط در همین داستان حضرت یوسف به بیان پوسته ظاهری پرداخته و آن هم به این دلیل که اثر تربیتی دارد.
حجت الاسلام رضایی تهرانی تأکید کرد: ما در زندگی امام رضا(ع) به شناخت پوسته ظاهری نیازی نداریم چرا که توجه به پوسته ظاهری بدون امتناع به معرفت باطنی به سوی دستور عمل های تربیتی آنها اثر و ثمری ندارد./934/