نقش بدعت‌گذاری و شبهه‌افکنی در تخریب جامعه اسلامی
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، تحریف و بدعت در دین یکی دیگر از بلاهایی است که ممکن است امت اسلامی به آن مبتلا شود. بدعت‌گذاری یعنی وارد کردن چیزهایی در دین که در اصل جزء دین نبوده باشد، و اساسا مخالف با دین بوده باشد. چنین مطالبی ممکن است با رنگ و لعاب دینی و به نام دین و ارزشهای دینی در اختیار مردم قرار داده شود.
بدعت معمولاً در موضوعی پیدا می‌شود که شباهت به دستورات دینی داشته باشد تا چهره خود را در لوای آن موضوع پنهان کند.
از دیدگاه امام علی(ع) بدعت موجب می‌شود تا سنت رسول خدا(ص) ترک شود. آن حضرت در این زمینه میفرماید: «وَ مَا أُحْدِثَتْ بِدْعَةٌ إِلاَّ تُرِکَ بِهَا سُنَّةٌ، فَاتَّقُوا الْبِدَعَ، و الْزَمُوا الْمَهْیَعَ إِنَّ عَوَازِمَ الاْمُورِ أَفْضَلُهَا، وَ إِنَّ مُحْدِثَاتِهَا شِرَارُهَا؛ هیچ بدعتی در دین ایجاد نمیشود مگر آنکه سنّتی ترک گردد، پس از بدعتها بپرهیزید و همراه با راه راست و جاده آشکار حق باشید، نیکوترین کارها، سنّتی است که سالیانی بر آن گذشته و درستی آن ثابت شده باشد و بدترین کارها چیزی است که تازه پیدا شده و آینده آن روشن نیست.»
در کلام دیگر بدعت را بصورت چیزی معرفی می‌کند که نشان حق بخود گرفته باشد، میفرماید: «إنَّ اللهَ بَعَثَ رَسُولاً هَادِیاً بِکِتَابٍ نَاطِقٍ وَ أَمْرٍ قَائمٍ، لاَ یَهْلِکُ عَنْهُ إلاَّ هَالِکٌلـ، وَ إنَّ الْمُبْتَدَعَاتِ الْمُشَبَّهَاتِ هُنَّ الْمُهْلِکَاتُ إلاَّ مَا حَفِظَ اللهُ مِنْهَا؛ همانا خداوند پیامبری راهنما را با کتابی گویا و دستوری استوار برانگیخت، هلاک نشود جز تبهکار، و بدانید که بدعتها به رنگ حق در آمده و هلاک کنندهاند مگر خداوند ما را از آنها حفظ فرماید.»
با توجه به تأثیر منفی بدعت‌گذاری، در روح دینداری مردم و اختلال در روند تکامل معنوی جامعه، امام(ع) از ایجاد هرگونه بدعت نهی فرموده و از مردم میخواهد در صراط و راه مستقیم خویش که همانا دین الهی است پایدار و ثابت قدم بمانند، میفرماید: «فَاسْتَقِیمُوا عَلَی کِتَابِهِ، وَ عَلَی مِنْهَاجِ أَمْرِهِ، وَ عَلَی الطَّرِیقَةِ الصَّالِحَةِ مِنْ عِبَادتِهِ، ثُمَّ لاَ تَمْرُقُوا مِنْهَا، وَ لاَ تَبْتَدِعُوا فِیهَا، وَ لاَ تُخَالِفُوا عَنْهَا؛ پس در عمل به دستورات کتاب خدا(قرآن) و در ادامه راهی که فرمان داد و بر روش درست پرستش بندگان او استقامت داشته باشید و پایداری بمانید و از دستورات خداوند سرپیچی نکنید ودرآن بدعتگذار مباشید و از آن منحرف نگردید.»
در ارتباط با بدعت‌گذاری و در تقسیم‌بندی مردم در این زمینه میفرماید: «وَ إنَّمَا النَّاسُ رَجُلاَنِ: مُتَّبِعٌ شِرْعَةً، وَ مُبْتَدِعٌ بِدْعَةً، لَیْسَ مَعَهُ مِنَ اللهِ سُبْحَانَهُ بُرْهَانُ سُنَّةٍ، وَ لاَ ضِیاءُ حُجَّةٍ؛ همانا مردم دو دستهاند گروهی پیرو شریعت و دین و برخی بدعتگذارند که از طرف خدا دلیلی از سنّت پیامبر(ص) و نوری از براهین حق ندارند.»
و در تبیین موضعگیری مؤمنین در مقابل بدعتها میفرماید: «وَ اعْلَمُوا عِبَادَ اللهِ أَنَّ الْمُؤمِنَ یَسْتَحِلُّ الْعَامَ مَا اسْتَحَلَّ عَاماً أَوَّلَ، وَ یُحَرِّمُ الْعَامَ مَا حَرَّمَ عَاماً أَوَّلَ، وَ أَنَّ مَا أَحْدَثَ النَّاسُ لاَ یُحِلُّ لَکُمْ شَیْئاً مِمَّا حُرِّمَ عَلَیْکُمْ، وَ لکِنَّ الْحَلاَلَ مَا أَحَلَّ اللهُ، وَ الْحَرَامَ مَا حَرَّمَ اللهُ؛ ای بندگان خدا آگاه باشید: مؤمن کسی است که حلال خدا را هم اکنون حلال و حرام خدا را هم اکنون حرام بشمارد و آنچه را مردم با بدعتها تغییر دادند چیزی از حرام را حلال نمیکند زیرا حلال همان است که خدا حلال کرده و حرام همان چیزی است که خدا حرام شمرده است.»
نکته شایان توجه در کلام مذکور این است که بدعت تا آنجا ممکن است پیش رود که حرام الهی را حلال جلوه دهد و تا این حد با دین و دستورات دینی به معارضه و مقابله برخیزد، بنابراین وظیفه همگان بخصوص متولیان امور دینی و فرهنگی در این زمینه بسیار خطیر و سنگین است، لازم است آنان همواره با حضور فعال و بهنگام خویش از دیانت و اسلام ناب پاسداری نموده و با رصد نمودن شبهات و اشکالاتی که متوجه دین می‌شود تلاش کنند از بروز و شیوع هرگونه بدعت و تحریف در دین جلوگیری نمایند تا مردم در مسائل دینی دچار سرگردانی نشده و به احکام الهی دسترسی کامل داشته باشند./907/د102/ی
منبع: پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی