چرا عرفان غیراسلامی افراد را سربار جامعه میکند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجتالاسلام احمد حسین شریفی، عضو هیأت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) در برنامه شبهای آسمانی از شبکه قرآن و معارف سیما با بیان اینکه رهبانیت در مسیحیت و سایر ادیان امری پسندیده است و در این ادیان چون کنترل نفس و مراقبه جایی ندارد، برای اینکه فرد به رستگاری رسیده و بتواند غرایز خود را کنترل کنند او را به گوشهگیری و سکونت در دیر و کلیسا دعوت میکنند.
وی با بیان اینکه در اسلام رهبانیت امری ناپسند و زشت است و رسول اکرم(ص) به شدت مسلمانان را از این کار نهی کردهاند، گفت: در اسلام برای اینکه انسان به معرفت الهی برسد لازم نیست غرایز خود را نابود کند بلکه باید این غرایز را کنترل کرده و به حد معتدل برساند و در مقابل هم با خودسازی و صافی گری به معرفت الهی دست یابد.
عضو هیأت علمی موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره) با بیان اینکه به دست آوردن معرفت به دور از اجتماع ارزشی ندارد، ادامه داد: اگر انسان در اجتماع زندگی کند و بتواند بر خود مسلط باشد هنر کرده است و الا زندگی در جایی که هیچکس نیست و گناه نکنیم هنر نیست.
حجتالاسلام شریفی با اشاره به اینکه در اسلام رهبانیت بهشدت مورد مذمت است، گفت: شخصی که گوشهنشینی اختیار کرده سربار دیگران شده و زحمت زندگی خود را بر دوش دیگران قرار میدهد.
وی با بیان اینکه عرفان کلسیایی برای اینکه فرد را از محیط گناه دور کند دستور تجرد میدهد، ادامه داد: بررسیها در کشورها اروپایی نشان میدهد؛ همین دستورات کلیسا موجب افزایش فساد اخلاقی در میان راهبان و پاپها شده و موجب شده که کلیسا منشأ فساد اخلاقی و فساد اقتصادی شود.
کارشناس رسانه ملی با بیان این متأسفانه در حال حاضر بعضی از عرفانها به دنبال جذب جوانان به صوفی گری هستند، اظهار کرد: عبادت و معرفتی که به این شکل به دست آید هیچ ارزشی ندارد.
حجتالاسلام شریفی با اشاره به اینکه انسان اگر میخواهد در مسیر بندگی خداوند قدم بردارد بهتر است به دستورات دین عمل کرده و در کنار مردم وجود خود را از انواع ناخالصیها پاک کند، ادامه داد: پیامبر(ص) با این که در عالیترین درجه از معرفت الهی بودند هرگز به رهبانیت روی نیاورده و بهتمامی مسلمانان و صحابه توصیه میکردند که در کنار عبادت باید سایر امور عادی زندگی خود را هم دنبال کنند.
وی یادآور شد: کنترل نفس و خود مراقبتی یکی از بهترین روشها برای دستیابی و معرفت است و انسانی که خود مراقبتی داشته و اعمال خود را محاسبه کند در مسیر کمال الهی رشد صعودی خواهد داشت./837/پ202/س