زمان چه ساده ما را با خود برد/ امسال اصفهان کمتر رنگ و بوی حماسه عظیم 25 آبان دارد
به گزارش خبرگزاری رسا از اصفهان، 25 آبان ماه سال 1361 در اصفهان اتفاقی بی‌نظیر و تکان دهنده رخ داد، واقعه‌ای که مهر باطلی بود بر تبلیغات سوء دشمن بعثی مبنی بر ناتوانی ایران و عدم برخورداری جمهوری اسلامی ایران از پشتوانه مردمی پس از شکست ایران در عملیات رمضان، اما همه چیز از آنچا شروع شد که عملیات محرم با حضور لشکر های امام حسین (ع)، نجف اشرف و کربلا که بیش از نیمی از کادر و فرماندهی آن اصفهانی بودند و تیپ قمر بنی هاشم شروع شد، اما از ساعات ابتدایی عملیات محور عبور لشگر امام حسین (ع) با طغیان رودخانه مواجه شد، اما جوانان غیور اصفهانی نیامده بودند تا بازگردند، آنها به ولی امر خود لبیک گفته بودند و بی‌پروا به دل امواج خروشان رودخانه زدند، اما رودخانه آشفته دویرج این یادگاران ارزنده انقلاب اسلامی را با خود برد و تعداد زیادی از جوانان این مرز و بوم که اکثر آنها اهل اصفهانی بودند به آسمان پر کشیدند.
مردم غیور اصفهان در 25 آبان سال 61 در استقبالی با شکوه 370 شهید که البته بخشی از شهدای عملیات محرم بودند را به آغوش کشیدند، آنها در حماسه‌ای جاودان فرزندان خود را تا آغوش خدا بدرقه کردند و از آن تاریخ به بعد حماسه 25 آبان اصفهان سندی شد بر شهید پروری و دلاوری مردم اصفهان و هر ساله این روز یادآوری خاطراتی بی بدیل برای نسل اول انقلاب و الگویی برای نسل جوان بوده است.
امسال با دیدن در و دیوار شهر اصفهان و کم رنگی آثار این حماسه در پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی که به حق پایتخت شهدای کشوراست، به یاد جمله زیبای سید شهیدان اهل قلم می‌افتیم که چه زیبا گفت « پندار ما این است که شهدا رفته‌اند و ما مانده‌ایم، اما حقیقت این است که زمان ما را با خود برده است و شهدا مانده‌اند».
آری در هیاهوی گفت‌وشنود بر سر وام خودرو و حوادث تروریستی در لبنان و فرانسه، در گیر و دار روزمرگی‌هایمان گم شده‌ایم و زمان ما را با خود برده است به ناکجا آباد و چه ساده آن 25 آبان بیاد ماندنی و تاریخی این روزها در لابه‌لای دنیای ما گم شده است و کمتر از آن یاد می‌کنیم، حتی در آستانه سالروز این حماسه عظیم هم اصفهان ساکن و بی محتوا تنها با خود چند بنر در کوچه‌ها و خیابان‌ها باخود دارد اصفهانی که حماسه نه دی را هم چندی است گم کرده است.
البته نه این‌که مردم بی تفاوت شده باشند، بلکه هوا عوض شده است، شاید دیگر ترجیح می‌دهیم به جای سینه سپر کردن دربرابر گلوله‌ها و ایستادگی در برابر یزیدیان زمان بنشینیم و با لباس اتو کرده لبخند زنان به تفاهمی بدون خشونت برسیم و با این تفکر دیگر نیازی به زده بودن یاد خط شکنان نباشد، چرا که درس آنها درس نبرد تا پیروزی است.
مردم اصفهان چندی پیش در تشییع شهدای گمنام و غواص بازهم خلق حماسه کردند و شهر را به پای شهدا ریختند اما انگار دارد می‌رسد روزی که روزمرگی ما را به درد بی دردی و بی تفاوتی مبتلا کند و ما بمانیم و خودمان، نه یادی از شهدا و نه حرفی از شهادت طلبی، نکند قرار است دیگر شهر من را با جشنواره‌ها و نمایشگاه‌های مجللش بشناسند، کاش به جای شهرگنبدهای فیروزه‌ای، اصفهان را شهر شهیدان خونین می‌نامیدند، کاش پایتخت فرهنگ و تمدن ایران اسلامی دوباره از نو تعریف می‌شد و اصفهان شهر فرهنگ ایثار و شهادت ایران اسلامی نام می‌گرفت.
اینجا کسانی هستند که هرچه دارند، هر چه که بر غرور و تکبرشان افزوده است را از شما دارند ای فرزندان شهید خمینی، ای آنها که اهرم فشار خمینی کبیر بر جهان ظلم و زور بودید، اما همه ما بدهکاران شما به سادگی در شهری قدم می‌زنیم که در آستانه سالروز تشییع شما به جای نام و عکس‌هایتان پر شده است از بیلبوردهای تبلیغات بورژوازیایی، شهر بوی عطر شهید و صلوات نمی‌دهد، بوی دنیای ما انگار بر عطر شما غلبه کرده است، البته یادمان هست انقلابی که شما برای آن پرپر شدید انقلاب پابرهنگان است نه انقلاب شکم بارگان اما این خاصیت دنیاست، اگر مثل شما از آن جدا نشویم ما را در خود هضم می‌کند.
نمی‌دانم قرار است فرزندان ما نسل دوم و سوم انقلاب از ما چه تصویری در ذهن بسازند، آیا همانطور که ما نسل قبل را اساطیر الهی می‌پنداریم و از آنها حماسه‌های افسانه‌وار دیده‌ایم از ما یاد خواهد شد و یا این‌که دنیا پرستانی نمک نشناس که حتی حق شهیدان را به جا نیاوردند، اما کاش منتظر قضاوت تاریخ نمانیم و با دل کندن از روزمرگی‌ها و افتخارات الکی و همایش‌ها و جشنواره‌های صرفا جهت رفع تکلیف و بیت المال هدرکن‌هایمان آستینی بالا بزنیم، اینبار شهدا قرار است ما را به آغوش بکشند، اگر به سمت آنها قدم برداریم./1304/201/ب2
متین فیروزآبادی