نشست تخصصی جشنواره خاتم در نمایشگاه کتاب تهران برگزار شد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا قاسمعلی فراست، نوسینده داستان‌های دینی شامگاه چهارشنبه در نشست تخصصی جشنواره خاتم با موضوع داستان‌های دینی بزرگسال، باید‌ها نباید‌ها که در نمایشگاه شهر آفتاب در سالن کتاب‌نما2  برگزار شد با اشاره به اینکه خیلی‌ها معتقدند قرآن به صورت داستان روایت گفته اظهار داشت: به نظر من چون قرآن داستان‌هایش ریشه در ذات انسان دارد خداوند آن را به این شکل تنظیم کرده است.

وی ادامه داد: علت اینکه ما می‌گوییم ادبیات دینی به خاطر ذات و فطرت وجودی انسان است، ما به این دلیل به داستان می‌پردازیم چون به ذات بشر برمی‌گردد در اصل فطرت و ذات بشر خیلی در خلق داستان دینی نقش دارد.

فراست با بیان اینکه دین اصولش تقلیدی نیست خاطرنشان کرد: ادبیات دینی به فطرت دینی تلنگر می‌زند،اما در پاسخ به این سوال که چرا به ادبیات دینی نیاز داریم باید گفت که بشر جوری آفریده شده است که در اثر درگیری‌های مختلف خیلی چیزهارو فراموش می‌کند پس ما باید آن را به فطرت اولیه برگردانیم.

وی با اشاره به اینکه داستان یکی از راه‌هایی که ما را به ذات و فطرت خودمان نزدیک می‌کند ابراز داشت: اگر قرار است که ما انسان بسازیم باید از کودک و نوجوان شروع کنیم و ادبیات آنها را پرورش می‌دهد، زبان ادبیات هر کاری کنید نسبت به زبان‌های دیگر موفق‌تر است.

داستان دینی جنبه تعلیمی دارد

محمد حنیف دیگر نویسنده کتاب‌های ادبی در ادامه افزود: داستان دینی در ارتباط با کار داستانی که تئوریک نشده طبیعی است، گاهی یک تعبیر از داستان دینی را مطرح می‌کنیم که دست خلاق نویسنده را می‌بندد، داستان دینی جنبه تعلیمی دارد و از این‌رو از داستان دینی برداشت غلط زیادی به وجود می‌آید.

وی با بیان اینکه مؤلف‌های دینی به چند بخش تقسیم می‌شود، یادآور شد: این مؤلف‌ها شامل ماهیت و ذات داستان، طرح جلد، نویسنده و متولیان فرهنگ کشور می‌باشد، اما اینکه چرا داستان دینی می‌نویسیم باید گفت مرز بین داستان دینی و اقلیمی در این است که ما در مملکتی که همه تریبون‌ها از دین حرف می‌زنند چرا دادگاه‌های آن باید پر از معضل باشد در حالی که جوامع غیردینی موفق‌تر از ما هستند و این ضعف به ما هم برمی‌گردد.

حنیف در ادامه گفت: به اعتقاد من خیلی از آثار در حوزه ادبیات داستانی خلق شده‌اند که قائل به انتقال از داستان به رمان نیستند اما داستان دینی می‌تواند جنبه اخلاقی اقلیمی داشته باشد که در هر صورتی درون مایه اصلی آن دین است.

وی با بیان اینکه بومی کردن ادبیات داستانی ساختار را متناسب با مظروف آن قرار می‌دهد، ابراز داشت: در داستان واقع‌گرا دینی نمی‌توانیم مستقیم به شخصیت ائمه(ع) نزدیک شویم، همچنین در داستان دینی نباید صرفا نوشتن داستان از پیامبر(ص) و ائمه(ع) باشد بلکه باید تلاش کرد افکار خواننده را به فکر صاحب داستان نزدیک کرد، بسیاری از آثار ما فقط تاریخی است پس تأثیر داستان دینی را ندارد، ما باید به یک شیوه خاص نویسندگی برسیم که از نظر قلم، متن و محتوا ارزشمند باشد.

در پایان مجید قیصری گفت: من قائل به ادبیات دینی نیستم، به نظر من ادبیات مذهبی داریم زیرا دین فطرت بشر است و ما نمی‌توانیم آن را به بشر بیاموزیم./816/202/ب2