منت گذاشتن نشانه ضعف است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت‌الاسلام امیر غنوی، عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در جلسه شرح دعای ابوحمزه ثمالی که به همت مؤسسه فرهنگی کتاب‌پردازان مشهد برگزار می‌شود به ساخت کلمات عربی متناسب با موقعیت اشاره کرد و افزود: همان‌طور که در فارسی برای موقعیت‌ها و وضعیت‌های مختلف کلمه‌های ‌مشابهی جعل می‌شود که با یکدیگر تفاوت معنایی دارد در عربی نیز این موضوع کاملاً رعایت می‌شود.

وی در ادامه افزود: در عربی وقتی می‌خواهند زمزمه‌وار و آهسته با کسی صحبت کنند از آن به نجوا تعبیر می‌شود. مناجات، گفتگوهای زمزمه‌وار است. کلمه دعا نیز به خواستن‌های با صدای بلند اطلاق می‌شود. در جایی ندا می‌گویند که انسان با شخص مورد نظرش فاصله دارد و مجبور است بلند صدایش کند.  

حجت‌الاسلام غنوی با تبیین نکته‌ای که باید در ارتباط با خدا مد نظر قرار داد، تصریح کرد: از ما نخواسته‌اند کارهایی کنیم تا بتوانیم خدا راصدا کنیم بلکه همیشه در دسترس بوده است و اجازه داده با او صحبت کنیم. این موضوع نعمت خیلی بزرگی است. نعمتی است که انسان را از بن‌بست‌های روحی و روانی بیرون می‌آورد.

وی تأکید کرد: این بن‌بست‌ها گاهی دیوانه‌کننده هستند. گاهی بیش از حد تحمل روح انسان است. اگر در احوالات افرادی تأمل کنید که به خدا باور نداشتند، می‌بینید در صحنه‌های پرفشار دیوانه و افسرده می‌شوند اما اگر انسان احساس کند در مشکلات زندگی جایی برای پناه گرفتن دارد دیگر آرام می‌شود.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به اینکه بسیاری از فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی اشاره‌هایی به آیات قرآن دارد، ابراز داشت: در آیات قرآن آمده است آن افراد یا اشیائی که شما از آن‌ها چیزی می‌خواهید قادر به انجام هیچ کاری نیستند. حتی اگر مگس چیزی از آن‌ها بگیرد توانایی بازپس‌گیری آن را ندارند.

وی در ادامه افزود: این موضوع سبب می‌شود دو تجربه به دست آوریم؛ اول، تجربه با دیگران خواسته‌های خود را درمیان گذاشتن است. این‌گونه تجربه‌ها به ما نشان می‌دهد که تا چه اندازه دست دیگران خالی است. دوم، امید بستن به غیر خدا درحالی که تنها باید به کسی امید بست که توانایی برآورده کردن حاجات را داشته باشد و بی‌منت این کار را کند.

استاد حوزه علمیه ضمن تبیین آیه‌ای از قرآن کریم بیان داشت: اگر شما تمام دارایی‌های خدا را داشتید باز هم بخل می‌ورزیدید. چیزی که خداوند برای افرادی که به او دل می‌بندد فراهم می‌کند این است که به مردم واگذارشان نمی‌کند. خداوند وقتی می‌خواهد فردی را عزت بدهد کاری می‌کند که آن فرد تنها چشمش به دست او باشد.

حجت‌الاسلام غنوی با بیان اینکه یکی از لطف‌های خدا به بنده این است که انسان احساس کند به هیچکس غیر از او نیاز ندارد، افزود: خداوند کریمانه می‌بخشد، یعنی کاری می‌کند که هیچکس متوجه بخشیدن و کمک او نشود.

وی اظهار داشت: گاهی خدا به رخ نیز می‌کشد که بخشیده است اما این کار به دلیل منت‌گذاشتن نیست. می‌خواهد یادآوری کند که در پشت آن نعمت اوست و پیوند و ارتباطی بین خودش و ما ایجاد کند. منت گذاشتن صفت خلق است و نشانه ضعف و ناتوانی است./202/862/ب1