چرا انتخابات بازار داغ تهمت‌ها است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، با تأسف، یکی از آسیب‌های شایع در عرصه انتخابات، ارتکاب گناه تهمت ازسوی کاندیداها یا طرفداران آنها است.
تهمت به معنای نسبت دادن کاری به شخصی است، در حالی که آن شخص هرگز آن را انجام نداده است. خداوند در قرآن مجید این افراد را آزاردهنده‌هایی گنهکار معرفی کرده و می‌فرماید: «وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلوا بُهْتَاناً وَ إِثْماً مُّبِیناً»(سوره احزاب، آیه 58) و آنان که مردان و زنان مؤمن را به‌خاطر کاری که انجام نداده‌اند آزار می‌دهند، تهمت و گناه آشکاری را بر دوش می‌کشند.
امام رضا(ع) به نقل از رسول‌خدا(ص) می‌فرماید: «من بهت مؤمنا او مؤمنة، او قال فیه ما لیس فیه اقامه اللَّه یوم القیمة علی تلّ من نار حتی یخرج مما قال فیه». (بحارالانوار، ج 72، ص 194(چاپ اسلامیه)»
کسی که به مرد یا زن با ایمانی بهتان بزند، یا درباره او چیزی بگوید که در او نیست، خداوند در روز قیامت او را روی تلی از آتش جهنم نگه می‌دارد تا از عهده آنچه درباره آن مؤمن گفته، بیرون آید.
و معلوم است چون قادر به اثبات گفته خویش نیست، همیشه در عذاب است.
در دوران تبلیغات انتخاباتی، یکی از ابزارهای بیرون‌راندن رقیبان و نابودی شخصیتی آنان، تهمت‌های مختلف خانوادگی، اخلاقی، مالی، سیاسی به دیگران است.
پخش و گسترش انواع تهمت‌ها ازقبیل فساد مالی و سیاسی یا فساد اخلاقی و خانوادگی موجب آزرده‌شدن روح نیکان و نیز مسموم‌ساختن فضای انتخابات بوده و برخی نیز تنها به‌خاطر حفظ آبروی خود، با کنارگذاشتن میدان رقابت، بحران ایجادشده را فیصله می‌دهند.
ترک سریع و بی‌قید و شرط صحنه انتخابات و تجاوز به حقوق سیاسی و شخصیتی نامزدهای شایسته، نه‌تنها گناهی در حق متهمان است بلکه موجب دلسردی مردم از رأی‌دادن گشته و در نتیجه حقوق جمعی مردم مورد تجاوز دغلبازان حیله‌گر واقع می‌شود.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در سفارش‌های خود نسبت به همگان، ازجمله مسؤولان، به یکی از این‌گونه اتهامات اشاره کرده، می‌فرماید: بعضی‌ها را به اندک چیزی «ضد ولایت فقیه» می‌گویند! معلوم نیست اگر کسی یک‌وقت در جایی یک کلمه حرفی زد، این ضدیت با ولایت فقیه باشد.
رمی به «ضدیت با ولایت فقیه» چیز آسانی نیست که تا اندک چیزی از کسی دیدیم، فورا این مهر را به پیشانی او بزنیم؛ ضدیت با ولایت فقیه، شواهد و ضوابطی دارد. البته ضدیت با ولایت فقیه، یعنی ضدیت با اصیل‌ترین و رکین‌ترین اصول و ارکان نظام جمهوری اسلامی.
براساس نظر ایشان هرگاه فردی غالبا و صریحا با مواضع و تصمیمات دستگاه رهبری که طبق قانون اساسی، سیاست‌های اصلی نظام را تشکیل می‌دهد مخالفت ورزیده و دشمنی می‌کند، ضدیت با رهبری شمرده می‌شود؛ اما بیان یک نظریه یا مخالفت با یک قضیه به‌طور موردی ضدیت با ولایت فقیه نمی‌باشد.
بنابراین انسان مسلمان و پایبند به اصول شرعی و اخلاقی نباید بدون تحقیق افراد را متهم کند. حتی براساس ظن و گمان یا پندارها و تحلیل‌های شخصی خود اجازه سوءظن و سپس اتهام به دیگران را نخواهد داشت.
چه اینکه برخی اوقات متهم‌کردن افراد به برخی مسائل غیرواقعی موجب خروج او از صحنه‌های سیاسی ـ اجتماعی شده و چه‌بسا به‌خاطر عدم حمایت و پشتیبانی ازسوی نیروهای خودی و دوستداران انقلاب، در صف مخالفان و دشمنان واقع شود که آن نیز گناهی بزرگتر و نابخشودنی است.
بدیهی است چنانچه فردی را با استناد به شواهد و اسناد معتبر، دارای اشکالات یا معایب اساسی یافتیم، برای جلوگیری از هرگونه اختلال در امر انتخابات، به‌عنوان امر به معروف و نهی از منکر، به همان فرد مورد نظر و یا مراجع قانونی مراجعه خواهیم کرد./998/ت۳۰۳/س
منبع: کتاب «احکام انتخابات»؛ نوشته سید سیف‌الله نحوی؛ با راهنمایی حجت‌الاسلام والمسمین محمد حسین فلاح‌زاده؛ به سفارش پژوهشکده امر به معروف و نهی از منکر.