نمی شود مرید و منتظر امام عصر بود و به دیگران کاری نداشت
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از شبستان، حجتالاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان، استاد حوزه و دانشگاه در سلسله مطالب و سخنرانی هایی با موضوع «آخرین مراحل انتظار» را ایراد کرده است که بنا داریم، در 13 شماره به آنها بپردازیم که در ادامه شماره دوازدهم آن را مطالعه می کنید:
طبق روایات و آیات قرآن و همچنین تعابیر خداوند، در آخرالزمان بهترین اقوام و مومنین، پای به عرصه حیات می گذارند و از میان همه اقوام و ملل، به ما ایرانیان این مژده داده شده است که بهترین افراد و مومنین هستیم و به نمایش بهترین نوع دین داری اقدام خواهیم کرد. حتی پس از ظهور هم این زیبایی ها به جهت معنوی و ارزشی ذکر نشده است. ممکن است، بعد از ظهور برخی بهتر از مومنان آخرالزمان باشند اما این افراد در دوران غیبت، قیمت بالاتری دارند.
قومی که در آخرالزمان مقدمه ساز ظهور هستند و به طور مشخص، اعلام شده که ایرانیان هستند و امیدواریم ما هم اکنون در آن زمان موعود باشیم که نزدیک به ظهور است، این قوم بهترین اقوام هستند و دانستن این مهم، خود یک روش تربیتی و محوری برای تبلیغ دین و انگیزه ای برای خودسازی است.
این افراد چه ویژگی هایی باید داشته باشند، یعنی افرادی که در دوران غیبت عموما قرار دارند و افرادی که خصوصا در دوران پایانی غیبت قرار دارند، چه ویژگی هایی باید داشته باشند؟ در هر کجای جهان اسلام هستند به صورت عمومی و یا در ایران هستند به صورت خصوصی، باید چه ویژگی هایی داشته باشند؟
بر اساس آیات قرآن کریم داریم«فَسَوْفَ يَأْتِي اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَ يُحِبُّونَهُ؛ این ها قومی هستند که خدا این افراد را دوست دارد و این ها نیز خداوند را دوست دارند» بطور طبیعی مشخص است که محبت خداوند، بطور طبیعی فراتر از هر انگیزه دیگری است و فردی که بر اثر محبت، کاری را انجام دهد مشخص است که قیمت بالاتری نسبت به فردی که از ترس جهنم کاری انجام می دهد، دارد.
امام خمینی(ره) یک مرتبه در مقام گله مندی و موعظه فرمودند: اگر ما از ترس جهنم نباشد، دو رکعت هم نماز نمی خوانیم یعنی نباید اینگونه باشد. اگر کسی بگوید که باید از سر معرفت، عبادت کنیم باید پاسخ دهیم که محبت، معرفت را حاصل خواهد کرد.
برخی جوانان می گویند که ما گریه مان کم شده است و حال خوبی نداریم، غیر از ترک گناه باید چه کاری انجام دهیم؟ پاسخ این است که باید تاریخ اسلام و جزئیات گذشته را مطالعه کنید که امام صادق(ع) می فرمودند: جزئیات مسائل ما را به یاد می آورید؟
محبت، منشا معرفت است و معرفتی ارزشمند است که از محبت حاصل شده باشد، عامل اصلی اینکه فردی دانشمند یا پژوهشگر در هر رشته ای شود، محبت است، به این معنا که فردی علاقه به حقیقت نداشته باشد، محقق نمی شود. اگر کسی علاقه به دانستن نداشته باشد، دانا نمی شود و جای تعجب است که افرادی محبت را زیر سوال می برند و می گویند، احساسات را دخالت ندهید. همه چیز در وجود انسان وابسته به علاقه است و ما باید این علاقه را سامان دهیم و اگر این علاقه نسبت به اهل بیت(ع) باشد به فرموده پیامبر(ص) منجر به حکمت می شود.
اولین وصف محبان در آخرالزمان، محبت است، خداوند آنان را دوست دارد و آنها نیز خداوند را دوست دارند، انسان سفر حج و عمره را ممکن است به جهت ثواب برود اما کربلا فراتر از این بحث هاست و افراد از سر محبت حاضر می شوند و زمانی که انسان نسبت به ولی خدا احترام بگذارد، نسبت به اینکه به خود خدا احترام بگذارد، بیشتر موجب خرسندی خداوند می شود و این دین حبی است.
افرادی که دین حبی دارند، یکی از اولین آثار آنها این است که در مقابل مومنان دیگر فروتن هستند یعنی زمانی که فرد خدا را دوست داشته باشد و خداوند نیز او را دوست داشته باشد، این اولین اثرش محبت به دیگران است و رفیق باز و مردم دوست می شود و عاشق خوبان و شیعیان می شود.
در برخی از روایات در خصوص عیادت مومنان داریم که مومن از خبر شنیدن بیماری یک مومن باید مضطر شود به گونه ای که انگار مادر و یا خواهر آن فرد است و این ویژگی شیعیان است. اهل بیت(ع) می فرمایند که اگر برای یک مظلوم از شیعیان ما اشک بریزید، گویی برای ما اشک ریخته اید و حتما باید در روضه ها، از مظلومین و مقتولین سر جدا شیعه گریه کرد و از شهدا یاد کرد. محبت واقعی، این است که محبوب او هم محبوب باشد، در حال حاضر تمام شیعیان باید نسبت به هم عشق بورزند و فرضا در ماه محرم باید نسبت به عزاداران امام حسین(ع) عشق بورزیم.
شیعیان باید نسبت به یکدیگر قلبی محبت کنند و باید به زبان بیاورند که امام صادق(ع) هم می فرمایند: «هر کسی را دوست دارید، به وی اعلام کنید و این اخلاق شیعه گری نیست که رسمی و خشک برخورد کنند و تنها به یک سلام اکتفا کنند بلکه باید فدای یکدیگر شوند و در اصطلاح قربان صدقه یکدیگر بروند». شیعیان نسبت به نام بردن ائمه اطهار(ع) هم باید اینگونه باشند، برخی از من ایراد می گیرند که چرا فرضا در بیان روایات می گویی، امام صادق(ع)، فدایش شوم، این اصطلاحات در شان ائمه(ع) نیست در حالی که در روایت داریم فردی نزد حضرت(ع) می رسید تا سوالی بپرسد عرض می کرد: فدایت شوم این سوال چه می شود؟
در آیه 63 سوره مبارکه انفال داریم: «وَ أَلَّفَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ لَوْ أَنْفَقْتَ ما فِي الْأَرْضِ جَميعاً ما أَلَّفْتَ بَيْنَ قُلُوبِهِمْ وَ لکِنَّ اللَّهَ أَلَّفَ بَيْنَهُمْ إِنَّهُ عَزيزٌ حَکيمٌ؛ و میان دل های آنها الفت افکند، که اگر همه آنچه را در روی زمین است خرج می کردی نمی توانستی میان دل هایشان الفت افکنی و لکن خداوند میانشان الفت افکند که همانا او مقتدر غالب و دارای حکمت است.» و در آیه بعد داریم: «يا أَيُّهَا النَّبِيُّ حَسْبُکَ اللَّهُ وَ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ؛ ای پیامبر خداوند و مؤمنانی که از تو پیروی کرده اند برای تو (در تحقق اهداف رسالت) کافی است (امداد غیبی از او و مقدمات ظاهری از اینان)» این حرف ها خطاب به امام زمان(عج) است یعنی مومنین اگر این الفت میانشان برقرار شود، برای شما کافی است و حضرت(عج) با همین افراد جهان را اداره خواهند کرد زیرا آنان با یکدیگر رفیق هستند.
این اشتباه و دروغ است که فردی بگوید من تنها مرید و دوستدار امام زمان(عج) هستم و با دیگران کاری ندارم. در تحف العقول آمده که امام صادق(ع) می فرمایند: «انَّ سُرعة ائتلافِ القُلوبِ الابرار اذا التَقَوا و ان لَم یُظهِروا التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَسُرعةِ اِختِلاطِ مَاءِ السَّماءِ بِمَاءِ الانهَارِ؛ براستی که شتاب و سرعت پیوستن دلهای ابرار بهنگام ملاقات، رویارویی و پیوستنشان به یکدیگر- هر چند عاری از هر ابراز علاقه ی ظاهری و زبانی باشد- همچون شتاب و سرعت پیوستن آب باران به آب رودخانه ها است». و ادامه می دهند: «وَ اِنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفجّارِ اذا التَقَوا و اِن أظهَرو التَّوَدُِدَ بِاَلسِنَتِهِم کَبُعدِ البَهائِمِ مِنَ التَعاطپُفِ و َ اِن طَالَ اعتلافُها علی مِذوَدٍ واحدٍ؛ و نیز دوری دلهای شکاف ایجاد کنندگان و فجّار - هرچند مهر و محبت را با زبان و به ظاهر بیان کنند- مانند دوری حیوانات از دوستی و محبت است، هر چند علف خوردنشان بر سر یک آخور به طول انجامد» بنابراین، مومنان باید زمین و زمان را برهم بریزند، زمانی که در یک کشور دیگر، شیعیان را سر می برند و می کشند، خداوند بنا دارد ما را به غیرت برساند. یکی از ویژگی های برجسته رزمندگان دوران دفاع مقدس، این بود که عاشق یکدیگر بودند.
امروز شیعیان باید نسبت به یکدیگر محبت داشته باشند و حامی یکدیگر باشند و اگر در این زمینه وارد شوند، محبت آنها نسبت به اهل بیت(ع) هم افزایش خواهد یافت./۱۳۲۵//۱۰۲/خ