امامیان مطرح کرد؛
رسانه‌گری انفعالی، بزرگ‌ترین خطا در میدان روایت
کارشناس و منتقد سینما در نشست نقد سریال «تاسیان»، یکی از بزرگ‌ترین اشتباهات در عرصه رسانه را انفعال و تأخیر در ورود به عرصه روایت عنوان کرد و بر لزوم تولید محتوای کنش‌گرانه و پیش‌دستانه تأکید کرد.
به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، محسن امامیان کارشناس و منتقد سینما در نشست بررسی سریال «تاسیان» که روز چهارشنبه در خبرگزاری رسا برگزار شد با اشاره به اصل مهم «کنش‌گری در میدان رسانه» گفت: نگاه ما به تولیدات رسانه‌ای نباید صرفاً واکنشی و منفعلانه باشد، نباید منتظر بمانیم تا اثری منتشر شود و بعد از آن شروع به نقد کنیم، لازم است در حد توان و امکانات خود وارد عرصه تولید محتوا شویم و با ارائه روایت‌های صحیح و مستند برای مخاطب تصمیم‌سازی کنیم.
این پژوهشگر حوزه رسانه و هنر افزود: متأسفانه در بسیاری از موارد جریان انقلابی صرفاً در موضع واکنش قرار گرفته و همین مسئله موجب شده روایت‌های دیگر جایگزین روایت اصیل انقلاب اسلامی شود.
این منتقد سینما در عین حال با نگاهی منصفانه به نقاط قوت سریال نیز اشاره کرد و گفت: نمی‌توان انکار کرد که برخی سکانس‌های سریال «تاسیان» در نمایش فضای خفقان و اختناق دوران پهلوی موفق بوده‌اند، این سکانس‌ها با فضاسازی دقیق و اجرای باورپذیر به خوبی توانسته‌اند سیاهی رژیم شاه را به نمایش بگذارند.
تطهیر ساواک یا روایت نادرست؟!
این کارشناس سینما با اشاره به نحوه تصویرسازی از سازمان اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی در سریال «تاسیان» اظهار داشت: من تا اینجای سریال تطهیر کلیت ساواک را نمی‌پذیرم؛ اما نکته مهم این است که نباید نقش یک فرد خاص را آن هم در حد یک مخبر ساده، به کل ساختار امنیتی پهلوی تعمیم داد، در سریال،شخصیتی معرفی می‌شود که باید اول اثبات شود اصلاً وابسته به ساواک بوده یا خیر.
امامیان با اشاره به شخصیت رئیس ساواک در سریال که نقش او را مجید مظفری ایفا می‌کند، تصریح کرد: آن‌چه می‌تواند مصداق تطهیر باشد چهره‌سازی از همین شخصیت است، اطلاعات من درباره ساواک همان چیزی است که رسانه ملی و برخی اسناد تاریخی تاکنون منتشر کرده‌اند، شخصاً تجربه بازدید از کمیته مشترک ضد خرابکاری را داشته‌ام و مطمئنم که روش‌های بازجویی و شکنجه در ساواک کاملاً بر پایه آموزش‌های صهیونیستی طراحی شده بود.
نمی‌توان همه اعضای ساواک را تطهیر کرد
امامیان با بیان این‌که نباید همه اعضای ساواک را به یک چوب راند، گفت: بله، برخی از عناصر ساواک بعد از انقلاب توبه کردند یا حتی بازگشتند؛ اما این بدان معنا نیست که ساختار این سازمان امنیتی تطهیر شود، ساواک نه سیستمی پاک و مطهر بود و نه قابل دفاع، عملکرد این سازمان سرشار از سرکوب، شکنجه، حذف، ارعاب و استبداد بود و هیچ انسان منصفی نمی‌تواند این را انکار کند.
همدلی با چپ و حذف روحانیت در «تاسیان»
این کارشناس سینما با اشاره به مؤلفه‌های ایدئولوژیک پنهان در سریال «تاسیان» تصریح کرد: آن‌چه از تیتراژ برمی‌آید یک نوع گرایش روشن به جریان چپ و مجاهدین خلق است، این سریال شیفته چهره‌هایی چون بهرام بیضایی، عباس کیارستمی و حتی علی شریعتی است؛ در حالی که این چهره‌ها بخشی از واقعیت آن دوران‌اند، نه تمام آن.
این پژوهشگر حوزه رسانه و هنر افزود: بزرگ‌ترین غفلت این سریال،حذف تقریبی روحانیت از متن داستان است؛ در حالی که روحانیت ستون خیمه انقلاب اسلامی و نیروی اصلی رهبری این نهضت بوده است.
امامیان در ادامه با اشاره به اهمیت شناخت عناصر روایت‌گری در آثار نمایشی گفت: در یک روایت منصفانه باید از هر جریان و طبقه نماینده‌ای حضور داشته باشد، مخاطب باید بتواند همه طیف‌های مؤثر در تحولات را در داستان ببیند و خودش قضاوت کند.
این کارشناس سینما ادامه داد: در سریال «تاسیان» گرچه تلاش شده داستانی ساخته شود و شخصیت‌پردازی‌هایی انجام شود، اما شخصیت اصلی که از ساواک انتخاب شده فردی است خمار، متزلزل، دچار بحران‌های درونی و در عین حال، انسانی! این نوع تصویرسازی از دستگاهی که مسئول شکنجه و سرکوب بود جای تأمل دارد.
وی تأکید کرد: همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب بارها تصریح فرموده‌اند، رژیم پهلوی حتی یک نقطه سفید هم ندارد، بنابراین، هر بخش از اثر هنری که بتواند این حقیقت را برای نسل امروز بازتاب دهد، باید مورد استفاده قرار گیرد، ما وظیفه داریم از همین سکانس‌ها برای بازخوانی تاریخ و تبیین واقعیت بهره بگیریم.
ارسال نظرات