از کوروش تا امروز؛ ایران همیشه پناهگاه ادیان و مظلومان بوده است

به گزارش خبرنگار گروه فرق و ادیان خبرگزاری رسا، موبد پدرام سروش‌پور، دبیر انجمن موبدان تهران، در همایش ملی ادیان الهی و مسأله تهاجم صهیونیسم و غرب به ایران با تسلیت به خانواده‌های داغدار قربانیان جنگ اخیر و حوادث تروریستی، بر نقش حیاتی ادیان در پاسداری از کرامت انسانی و مقابله با خشونت سازمان‌یافته تأکید کرد.

 

وی با ابراز تأسف از کشته شدن انسان‌های بی‌گناه، چه در ایران و چه در سایر نقاط جهان، به‌ویژه در سال‌های اخیر، اظهار داشت: در جهانی که ادعای پیشرفت و تمدن دارد، تداوم جنگ و خشونت نشانه‌ای از عقب‌ماندگی اخلاقی و معنوی بشر است. ما باور داریم پیشرفت علمی بشر، اگر همراه با رشد اخلاقی و معنوی نباشد، نه‌تنها ثمری ندارد، بلکه به ابزار نابودی انسان تبدیل خواهد شد.

 

موبد سروش‌پور ضمن ارج نهادن به حضور علمای ادیان مختلف در این همایش، خاطرنشان کرد: تاریخ ایران‌زمین، سرشار از معنویت، تسامح، خردورزی و همزیستی ادیان است. امروز نیز ما می‌توانیم با اتکاء به این میراث فرهنگی و اخلاقی، صدایی برای عدالت، آگاهی، و صلح باشیم؛ پیامی که همه پیامبران الهی، از زرتشت گرفته تا ابراهیم، موسی، عیسی و محمد (علیهم‌السلام) برای آن تلاش کردند.

 

دبیر انجمن موبدان با تأکید بر ضرورت بازگشت به اصول مشترک ادیان الهی گفت: هیچ پیامبری نیامده مگر برای هدایت بشر، تقویت امید، رشد آگاهی و ایجاد جامعه‌ای سرشار از مهر و عقلانیت. انسان‌ها با باور‌ها و تربیت‌های مختلف به دنیا می‌آیند، اما همگی فرزندان یک خدایند. اگر ادیان بر این اصل تمرکز کنند، می‌توانند پیام‌آور صلح و هم‌زیستی جهانی باشند.

 

وی افزود: در دورانی که ظلم، افراط‌گرایی و جنگ به شکل سیستماتیک ترویج می‌شود، صدای وجدان ادیان باید بلندتر از همیشه باشد. ما به پشتوانه تمدن کهن و فرهنگ عمیق ایرانی، می‌توانیم پل ارتباطی ادیان برای گسترش معنویت و جلوگیری از انحطاط اخلاقی جهانی باشیم.

 

 

موبد سروش‌پور با اشاره به جایگاه تمدن ایرانی در تاریخ یکتاپرستی و معنویت جهانی، بر مسئولیت مشترک ادیان در حفظ ارزش‌های انسانی تأکید کرد و گفت: ما امروز در جهانی زندگی می‌کنیم که بیش از هر زمان دیگر به خرد، اخلاق، و معنویت نیاز دارد. هرگاه بشریت از این سه اصل فاصله گرفته، نتیجه آن جنگ، ویرانی، و رنج بوده است. معنویت و دانش باید دست در دست هم حرکت کنند. دانشِ بی‌اخلاق، بشریت را به پرتگاه کشانده است.

 

وی با اشاره به تجربه تاریخی ایران در همزیستی مسالمت‌آمیز پیروان ادیان مختلف اظهار داشت: یکی از بزرگ‌ترین داشته‌های ما ایرانیان، سابقه درخشان ادیان مختلف در کنار یکدیگر است. از زرتشتیان و یهودیان گرفته تا ارامنه و مسلمانان، همگی در کنار هم تاریخ ایران را ساخته‌اند. این هم‌زیستی اتفاقی نیست، بلکه ریشه در فرهنگ دیرینه ما دارد.

 

موبد سروش‌پور افزود: در دوران‌های سخت، مانند جنگ تحمیلی، ما هرگز به سمت استفاده از سلاح‌های شیمیایی و کشتار جمعی نرفتیم. این نشان می‌دهد که اصول اخلاقی ما فراتر از تاکتیک و قدرت نظامی است. ما جنگیدیم، اما ارزش‌های انسانی‌مان را نفروختیم.

 

 

دبیر انجمن موبدان تهران با اشاره به جایگاه کوروش در متون دینی گفت: شخصیتی مانند کوروش، که هم در کتیبه‌ها و هم در منابع ادیان ابراهیمی به‌عنوان آزادی‌بخش یاد شده، گواه روشنی بر نقش فرهنگ ایرانی در تاریخ صلح و عدالت است. علامه طباطبایی نیز در تفسیر المیزان از او به‌عنوان پادشاه عادلی یاد می‌کند که مصداق آیات قرآنی است. اگر این میراث را نشناسیم و تبیین نکنیم، دیگران آن را مصادره خواهند کرد.

 

وی ادامه داد: کوروش به‌درستی در تورات، قرآن و دیگر منابع به‌عنوان نماد رهایی ملل تحت ستم شناخته شده است. او نه برای توسعه امپراتوری، بلکه برای پاسداشت آزادی انسان‌ها جنگید. این الگو باید امروز هم برای ما زنده باشد.

 

موبد سروش‌پور با تأکید بر مسئولیت رهبران دینی در برابر جنگ‌افروزی‌های معاصر، خاطرنشان کرد: وقتی جنایتکارانی به نام دین یا تمدن غربی، بی‌گناهان را قتل‌عام می‌کنند، وظیفه همه ماست که صدای واحدی برای عدالت باشیم. دین واقعی، دین صلح و کرامت انسانی است. مأموریت تمام پیامبران آگاهی‌بخشی و رهایی انسان‌ها از ظلم بوده است. ما باید این پیام مشترک را زنده کنیم.

 

وی اضافه کرد: اگر فرهنگ ایرانی در طول تاریخ توانسته ادیان را کنار هم نگه دارد، امروز نیز می‌تواند در برابر ماشین جنگ و رسانه‌های دروغ‌پراکن غربی، پرچم‌دار صلح باشد. اما این نیازمند آن است که ما ابتدا خود به این پیام وفادار باشیم، بر داشته‌های فرهنگی و تاریخی‌مان تکیه کنیم، و یک‌صدا شویم.

 

موبد سروش‌پور در پایان سخنان خود گفت: جهانیان زمانی به صدای ما گوش می‌دهند که این صدا، از ایمان، همبستگی، و صداقت برخاسته باشد. اگر صدای ما چندگانه باشد، هرچقدر هم حق با ما باشد، شنیده نخواهد شد. امروز فرهنگ ایرانی می‌تواند با زبان ادیان، زبان عدالت و صلح شود. اما شرطش این است که ابتدا ما، به‌عنوان فرزندان این سرزمین، بر همان میراث غنی بایستیم؛ همان میراثی که در آن، آزادی، معنویت، همزیستی و عدالت، اصول اساسی‌اند.