فضاسازی خوب، داستانی به سمت کلیشه

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، شغال سریالی درام جنایی، جدیدترین ساخته بهرنگ توفیقی است. بعد از پایان سریال تاسیان سریال شغال جایگزین آن شد و از ۱۰ مرداد ماه ۱۴۰۴ هر جمعه ساعت ۸ صبح در کنداکتور پخش شبکه نمایش خانگی قرار گرفت. این سریال که از پلتفرم فیلیمو پخش می‌شود قصد دارد که جای تاسیان را نزد هواداران سریال‌های ایرانی پر کند.

سریال شغال به لحاظ فضاسازی سریال نسبتاً خوبی است و مشخص است که زحمت فراوانی برایش کشیده شده است، اما نگرانی از این است که داستان این سریال پتانسیل کلیشه‌ای شدن را دارد. اما از نظر بازیگری می‌توان گفت کاراکترها به درستی انتخاب شده‌اند و به جای استفاده از هنرمندان سوپر استار و خیلی سرشناس سعی شده از بازیگرانی که قبلاً امتحان خود را ر ایفای نقش‌های این چنینی درست پس داده‌اند استفاده کند.

عوامل سریال شغال کار سختی در پیش رو دارند چون سریالشان دقیقاً به جای سریال تاسیان پخش شد، از این رو بیننده توقع دارد کاری در سطح سریال تینا پاکروان ببیند. مهدی سلطانی سروستانی، شبنم مقدمی، کامبیز دیرباز، مرجان شیرمحمدی، امیرحسین فتحی، رضا رویگری، نسرین بابایی و بهشاد شریفیان از بازیگران این سریال هستند.

بهرنگ توفیقی قبلاً سریال‌هایی مثل انقلاب زیبا، مسیر انحرافی، آمین، پشت بام‌های تهران، زیر پای مادر، عقیق، پدر و آقازاده را کارگردانی کرده است. داستان این اثر از تجاوز به یک دختر آغاز می‌شود که نامزدش می‌خواهد انتقامش را بگیرد که در این مسیر با چالشها و مشکلات خطیری روبرو میشود.

قسمت‌های اول و دوم سریال شباهت اندکی به فیلم سینمایی قیصر دارد. از نکات منفی سریال می‌توان به شکل استفاده از ترندهای رایج این روزها اشاره کرد. استفاده از موسیقی رپ، مواد مخدر، مشروبات الکلی، و ناهنجاری‌هایی شبیه این‌ها همگی در اوایل این سریال به چشم می‌خورند.

متاسفانه این‌ها به روایت داستان کمکی نمی‌کند و زیبایی‌هایی ظاهری و ویترین محور برای مخاطب دارد. حتی اگر نیت کارگردان نشان دادن واقعیت‌های اجتماعی و فرهنگی امروزمان باشد باز هم می‌توانست از متدهای بهتر و هوشمندانه‌تری استفاده کند.

در قسمت‌ های اول این سریال مخاطب خسته و بی‌حوصله نمی‌شود، چون هم فیلمنامه ریتم تندی دارد، همچنین بیننده را کنجکاو دیدن قسمت‌های بعد و ادامه داستان نگه می‌دارد. اما اگر در ادامه، قصه گیرایی و کشش لازم را نداشته باشد، شاید نتواند بیننده را تا انتها پای سریال نگه دارد. البته موسیقی متن سریال هم حس و حالی معمایی به داستان می‌دهد. انصافاً بازی بازیگران هم باورپذیر است. فضاسازی قصه با کیفیت است و لوکیشن‌ها هم متنوع و واقعی هستند، اما ساختار به نوعی است که تا یک نکته مثبت در سریال دیده می‌شود، سریعاً در کنارش یک نکته منفی نیز به چشم می‌خورد.

به طور مثال تعدد شخصیت‌ها در قسمت اول و معرفی آنها در شروع داستان ممکن است برخی از مخاطبان عام را در فهم داستان گیج کند. فیلمنامه هم ضعف ساختاری دارد زیرا دیالوگ‌هایی شعار گونه و چیزی شبیه بیانی خواندن دارد. اطلاعات قصه از دل رخدادها تراوش نمی‌کند. داستان تلاش ناموفق در نشان دادن فساد در لایه‌های مختلف جامعه را دارد.

حضور امیرحسین فتحی در این سریال آن هم به عنوان یکی از پرسوناژ‌های اصلی هم از دیگر نقدهایی است که می‌توان به این اثر داشت. اگر همکاری‌های امیرحسین فتحی با پدرش را کنار بگذاریم، شاید کارگردانانی که با وی کار کردند به تعداد انگشتان یک دست هم نرسند. از طرفی هم وی نتوانسته یک نقش منفی را به صورت باورپذیر بازی کند.

و در پایان اینکه شاید مخاطب با شنیدن نام سریال و دیدن تیزر آن تصور این را داشته باشد که با یک قصه پرهیجان و جالب و پرتعلیق مانند سریال انگلیسی روز شغال سرو کار دارد. اما این تصور و خیال اشتباهی است، زیرا این دو سریال  وجه تشابهی با هم ندارند. احتمالاً شغال هم به جمع سریال‌های ناموفق شبکه نمایش خانگی می‌پیوندد. البته احتمالاً و باید برای تیجه‌گیری نهایی تا قسمت آخر سریال صبر کرد.