عملیات فتح ۱؛ نفوذ به عمق ۱۵۰ کیلومتری عراق بدون یک شهید!

39 سال پیش در چنین روزی، یعنی 19 مهر سال 1365 با رمز «یا زینب(س)» رزمندگان قرارگاه رمضان به کمک اتحادیه میهنی کردستان عراق، توانستند عملیات فتح یک را پس از طراحی با موفقیت چشمگیری به سرانجام برسانند. جلال طالبانی در آن برهه مسئولیت نیروهای معارض عراقی را بر عهده داشت. 

در این عملیات مجاهدان ایرانی تا عمق 150 کیلومتری خاک عراق، که شهر کرکوک بود، وارد شدند و توانستند تمام تجهیزات خود از جمله سلاح های سنگین و سبک را هم از مرز رد کنند بدون اینکه حتی یک شهید بدهیم. در این عملیات سرویس های امنیتی و اطلاعاتی عراق نیز به شدت غافلگیر شدند. 

در جریان‌ این‌ عملیات‌ غافلگیر کننده قرارگاه‌های‌ سپاه‌ یکم‌ و لشکر هشتم‌ مراکز نظامی‌ عراق خسارات‌ فراوانی‌ دید و پادگان‌ «دارامان» ارتش‌ بکلی‌ ویران‌ شد. از مهمترین‌ دستاوردهای‌ این‌ عملیات‌ نفوذی‌ و انهدامی، انهدام‌ مقر سازمان‌ امنیت‌ عراق‌ و عناصر ضدانقلاب‌ سازمان‌ منافقین‌ خلق‌ ایران‌ را می‌توان‌ نام‌ برد. همچنین‌ دو پایگاه‌ دشمن‌ بر بلندی‌های‌ «دوملان» به‌ همراه‌ تأسیسات‌ نفتی‌ «باباگرگر» در شمال‌ غربی‌ شهر کرکوک، ایستگاه‌ راه‌آهن‌ «کوره» در جنوب‌ غربی‌ کرکوک، مرکز ذخیره‌ و پمپاژ نفت‌ «کیوان» و یک‌ فروند چرخبال‌ دشمن‌ منهدم، صدها تن‌ از نیروهای‌ رزمی‌ و حفاظتی‌ آنان‌ کشته‌ و زخمی‌ و ده‌ها تن‌ نیز به‌ اسارت‌ نیروهای‌ خودی‌ درآمدند.

حزب بعث هم که غافلگیر شده بود، مجبور شد بخش قابل‌توجهی از توان خود را برای مقابله با چنین عملیات‌هایی به جبهه شمالی انتقال دهد. علاوه بر این، ارتش عراق تا مدت‌ها، نقاط استقرار گروه‌های معارض را در شمال عراق زیر بمباران هواپیماهای خود قرار داد.

هاشمی رفسنجانی که در آن برهه فرماندهی عالی جنگ را بر عهده داشت بعد از این موفقیت گفت: «این‌که بتوان تا عمق 180 کیلومتری خاک عراق، ده‌ها قبضه اسلحه سبک و سنگین را انتقال داده و منطقه‌ای به وسعت 100 کیلومتر را به آتش کشید، با ادعای سلطه اطلاعاتی عراق بر تمامی خاک این کشور، سازگار نیست. نفوذ این تعداد رزمنده به درون عراق در شرایطی که عملیات احتیاج به غافلگیری کامل داشت، برای ما امیدوارکننده است و جالب این‌که نیروهای رزمنده ما هیچ‌گونه صدمه‌ای نیز ندیدند، یعنی ما هیچ‌گونه تلفات جانی غیر از چند مجروح در این عملیات نداشتیم و این کار بسیار چشمگیری است که در آن وسعت انجام شد.»

اما این چندمین بار بود که نیروهای ایرانی وارد خاک عراق شده بودند. نفوذ به خاک عراق پیش از این و در سال های ابتدایی جنگ محل بحث بود و حتی حضرت امام خمینی(ره) با این کار مخالفت می کردند تا اینکه بعد از شنیدن ادله دست اندرکاران جنگ نظرشان با شروطی تغییر کرد. ایشان تأکید کردند بدون انجام این شروط اجازه ورود به خاک عراق را نمی دهند.  مخالف امام هم چهار دلیل داشت: «اگر شما وارد عراق شوید چند اشکال پیدا می‏‌شود: «اولاً الآن از‌لحاظ بین‏‌المللی موضع برحق داریم و متجاوز در خاک ماست. ثانیاً عرب‏ها که متفق نیستند و بعضی‏ها با ما هستند، پشت‌سر صدام قرار می‏‌گیرند و کار ما دشوار می‏‌شود. ثالثاً مردم عراق تصرف سرزمین خود را تحمل نمی‏‌کنند و آن‌هایی که الآن با ما هستند در آن ‌صورت به ما به‌عنوان تجاوزگر نگاه می‏‌کنند. رابعاً مردم بی‏گناه عراق آسیب می‏‌بینند.»

شورای‌عالی دفاع صبح روز (1361/3/6)، در اقامتگاه امام خمینی در جماران، با حضور آیت‌الله سید علی خامنه‌ای رئیس‌جمهور و رئیس شورای‌عالی دفاع، حجت‌الاسلام اکبر هاشمی رفسنجانی رئیس مجلس شورای اسلامی و نماینده امام در شورای‌عالی‌ دفاع، سرتیپ ظهیرنژاد رئیس ستاد مشترک ارتش، سرهنگ سلیمی وزیر دفاع، محسن رضایی فرمانده‌کل سپاه پاسداران، سرهنگ صیاد شیرازی فرمانده نیروی زمینی ارتش، علی‌اکبر ولایتی وزیر امور خارجه، کمال خرازی سرپرست ستاد تبلیغات جنگ و حجت‌الاسلام سید احمد خمینی فرزند امام خمینی، تشکیل شد جلسه داد تا با بیان ادله و گزارشات خود در این مورد با حضرت امام صحبت کنند.

سرانجام حضرت امام خمینی(ره) دلایل را پذیرفتند و این بستر مهم و تاثیر گذاری در روند جنگ داشت. البته ایشان همچنان با نفوذ به صورت محدود موافقت می‌کردند.