نظر وهابیت درباره پرداخت زکات هنگام خواندن نماز

به گزارش سرویس مانیتورینگ خبرگزاری رسا، منصور حسینی کارشناس شبکه وهابی نور در«برنامه آیات روشنگر» با موضوع امامت گفت: دادن زکات مستحبی در هنگام نماز با خشوع و عبادت نمی‌سازد آن هم برای کسی مثل علی(ع) که به قول شیعیان در هنگام نماز غرق در ذکر و یاد خداست، پس آیه «55 سوره مائده»(آیه ولایت) در حق ایشان نیست.

این کارشناس در حالی این ادعا را می‌کند که فخر رازی از بزرگان اهل سنت در«تفسیر کبیر» می‌نویسد: «امام علی(ع) داراى آن‌چنان توانمندى روحى و معنوى هست که به آسانى مى‏تواند دو عبادت نماز و زکات را همراه با یکدیگر و بدون کاستى در حضور قلب و اخلاص انجام دهد و آنجا که امور شخصى و مادى مطرح است، همان مقام معنوى خویش را حفظ کند و درد جسمى، او را از حالت«وصال» و«مقام فناء» خارج نکند.

این معنا درست نیست که برخی گفته‌اند:  «وقتی تیر را از پای حضرت خارج ساختند، حضرت متوجه نشد»، اصولا خارج کردن تیر و تکان نخوردن حضرت به این معنا نیست که حضرت متوجه خروج تیر و درد حاصل از آن نبود، اگر این‌طور باشد که دلالت بر نقص علم و آگاهی حضرت می‌کند،بلکه ایشان متوجه بودند، ولی با توجه به ارتباط معنوی با مبداء هستی آن‌چنان قدرتی در خویش احساس می‌کرد که می‌‌توانست به راحتی درد تیر را تحمل کند و آن‌چنان لذتی می‌برد که رنج و درد حاصل از تیر برایش آسان می‌شد و این باز حاصل همان مقام جمعی و اقتدار ولایی حضرت علی(ع) است.

پرداختن زکات در حال نماز انجام عبادت در ضمن عبادت است نه انجام یک عمل مباح در ضمن عبادت، آنچه با روح عبادت سازگار نیست، توجه به مسائل مربوط به زندگی مادی و شخصی است، اما توجه به آنچه در مسیر رضای خداست کاملاً با روح عبادت سازگار است.

علاوه بر این، معنای غرق شدن در توجه به خدا این نیست که انسان بی‌اختیار احساس خود را از دست بدهد، بلکه با اراده خویش توجه خود را از آنچه در راه خدا و برای خدا نیست برمی‌گیرد،

آلوسى در«روح المعانی فی تفسیر القرآن العظیم والسبع المثانی، ج6، 169» در این مورد مى ‌نویسد: همین سؤال را از ابن جوزى پرسیدند، او در پاسخ، این دو بیت شعر را خواند «یسقى ویشرب لاتلهیه سکرته عن الندیم ولایلهو عن الناس أطاعه سکره حتى تمکن من فعل الصحاه فهذا واحد الناس؛ نوشید و مى‌نوشاند اما مستى، او را از توجّه به ساقى باز نمى‌دارد و از مردم غافل نمى‌سازد، مستى او در اختیار اوست تا جایى که توانسته همانند انسان‌هاى هوشیار عمل کند، پس او یگانه و منحصر به‌فرد از این مردم است».

برخی شبهه کرده اند که دادن زکات در رکوع مصداق فعل کثیر است و فعل کثیر مبطل نماز است. در پاسخ می گوییم اگر آنگونه است که شما می گویید پس چرا خداوند در این آیه از زکات دادن در حال رکوع تکریم و تمجید کرده است ؟ باید توجه داشت که اگر این عمل ، نشانه غفلت و بى‌خبرى از ذکر خدا باشد ، نباید نزد خداوند به‌عنوان یک رفتار و سلوک الهی تلقی شده و امتیازات مهم الهی را که همانا مقام ولایت و امامت باشد، در قبال آن بدهد.

همچنین در جاهای مختلف علمای اهل سنت گفته‌‌اند که رسول خدا(ص) أُمامه بنت ابوالعاص را در حال نماز روی شانه خود سوار کرد، به‌عنوان مثال مسلم نیشابوری در«صحیح مسلم، ج 2، ص73، ح1100» نقل می‌کند که رسول خدا امامه بنت أبی العاص را در حال نماز روی شانه‌های خود سوار می‌کرد: «عَنْ أَبِی قَتَادَهَ الأَنْصَارِیِّ، قَالَ رَأَیْتُ النَّبِیَّ(ص) یَؤُمُّ النَّاسَ وَ أُمَامَهُ بِنْتُ أَبِی الْعَاصِ وَ هْىَ ابْنَهُ زَیْنَبَ بِنْتِ النَّبِیِّ(ص) عَلَى عَاتِقِهِ فَإِذَا رَکَعَ وَضَعَهَا وَ إِذَا رَفَعَ مِنَ السُّجُودِ أَعَادَهَا؛ ابی قتاده گفته است که رسول خدا(ص) را دیدم که مردم را امامت می‌کرد، اُمامه دختر ابی عاص که فرزند زینب دختر رسول خدا(ص) بود، بر شانه رسول خدا بود وقتی رکوع می‌کرد به زمین می‌گذاشت و وقتی بلند می‌شد دوباره بلند می‌کرد».

همین مطلب در«صحیح البخاری، ج1، ص131، ح516، کتاب الصلاه» و نیز در«سنن أبی داود ، ج1، ص209» نیز آمده است.

حال این پرسش مطرح می‌شود که آیا این کار رسول خدا مصداق عمل کثیر نیست؟ و با اصل حضور و خشوع در نماز منافات ندارد؟

در حالی که نماز امیرمؤمنان(ع)، نماز مستحبی بوده، ولی نماز رسول رسول خدا(ع) نماز واجب بودو نماز مستحبی را در حال حرکت هم می‌توان خواند؟ اگر حمل کودک در نماز واجب ایرادی ندارد، قطعاً اشاره که کمتر از حمل است در نماز مستحبی هم ایرادی ندارد.

در«مسند أحمد بن حنبل، ج2، ص513، ح10669» به این‌که رسول خدا(ص) امام حسن(ع) و امام حسین(ع) را در حال سجده بر پشت خود سوار می‌کرد، تصریح شده است. /9161/ت302/ن