دعا زندگی ما را قانون‌مند می‌کند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام علی صدوقی، کارشناس علوم و معارف حدیث، در برنامه شبستان که از رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: انسان، اگر بخواهد از نظر هویت تربیتی انسان وارسته‌ای باشد، نیاز شدید به دعا دارد، زیرا انسان، انسانیتش به ظهور نمی‌رسد، مگر در پرتو نور الهی، انسان نمی‌تواند بدون خدا زندگی کند، اگر کسی بخواهد بدون خدا زندگی کند، زندگی‌اش پوچ و شکننده می‌شود.

وی ادامه داد: انسان باید قدرتش را به وسیله ارتباط با خدا و دعا کردن زیاد کند، اگر انسان بدون خدا زندگی کند، نمی‌تواند در مقابل مشکلات ایستادگی کند، باید گاهی به خودمان تلنگر بزنیم که به تنهایی ناتوان هستیم، و در کنار خدا می‌توانیم ارزش آفرین باشیم، اگر انسان بخواهد به توانایی‌های خودش تکیه کند، شکننده می‌شود و در فراز و نشیب زندگی افت و خیز شدید پیدا می‌کند.

این کارشناس حوزوی ابراز داشت: افت و خیزهایی که انسان در زندگی بدون خدا با آن مواجه می‌شود، در مقام معصیت است، در روایت داریم «ترک الدعا معصیت» یعنی ترک دعا موجب معصیت و آسیب پذیری انسان می‌شود و نظام زندگی انسان را به هم می‌ریزد.

حجت‌الاسلام صدوقی اظهار داشت: یکی دیگر از زیان‌های ترک دعا، فراهم کردن زمینه هلاکت و سقوط حتمی انسان است، این یک واقعیت حتمی است، مثلاً کسی که از جاده خارج می‌شود دیر یا زود دچار بحران می‌شود، زیرا نظام و قانون جاده را نقض کرده است، نظام هستی نظام قانونمندی است، اگر ما از این نظام تبعیت کردیم موفقیم، ولی اگر خلاف این نظام قانونمند حرکت کنیم، دیر را زود به هلاکت می‌رسیم.

وی بیان داشت: یکی از سنت‌های خداوند در نظام هستی، ارتباط دائمی با خودش است، اگر ما نمی‌توانیم به صورت دائم با خدا ارتباط برقرار کنیم، حداقل به صورت منقطع باید این ارتباط برقرار باشد، چون اگر این رابطه به طور مطلق قطع شود، یقیناً از مسیر زندگی خارج می‌شویم و راهنمای اصلی زندگی خود را از دست می‌دهیم، برای این‌که به سلامت به مقصد برسیم، نیازمند چنگ زدن به ریسمان الهی هستیم.

این کارشناس علوم حدیث و ادعیه ادامه داد: ریسمان الهی همان ائمه اطهار (ع) هستند، ائمه به ما می‌گویند که تو باید با خدا این رابطه را داشته باشی، ما در قالب دعا می‌توانیم به این رابطه عینیت و نظام ببخشیم، مطلب مهم دیگر در رابطه با کسی که دعا را ترک می‌کند این است که این فرد به رحمت الهی واصل نمی‌شود و به نجات نمی‌رسد، کسی که به نجات نرسد لذات زندگی را درک نخواهد کرد.

حجت‌الاسلام صدوقی ابراز داشت: کلید نجات و رستگاری انسان دعا است، همچنان که از روایات بر می‌آید، دعا کلید نجات است، ترک و دوری از دعا می‌تواند موجب هلاکت، معصیت، عدم نجات و دوری از رحمت خدا باشد، و انسانی که دعا را ترک کند، ثمراتی جز بدبختی و شقاوت به دست نخواهد آورد.

این کارشناس حوزوی در پاسخ به پرسش «دعا افضل است یا قرآن؟ آیا بهتر نیست به جای دعا کردن قرآن بخوانیم؟» گفت: این سؤال را از امام باقر (ع) پرسیدند، حضرت پاسخ داد «دعا افضل است، مگر ندیدید که خداوند در قرآن می‌فرماید، اگر دعای شما نبود خداوند توجهی به شما نمی‌کرد»، دعا توجه خدا را معطوف انسان می‌کند، باید در دعا به دنبال ارتباط با خدا بود.

وی افزود: دعا سه ویژگی دارد، یکی این‌که در زندگی مشکلاتی داریم، چون مشکلات به ما روی آورده و از حل آن عاجزیم دعا می‌کنیم، دوم این‌که باور داریم فردی هست که به حرف‌های ما گوش می‌دهد و او قدرت حل مشکلات ما را دارد، سوم این‌که بین من و شخصی که آگاه به مشکلات من است، یک رابطه وجود دارد، پس درک این رابطه و درک جایگاه خودم و شخصی که دارم از او خواهش می‌کنم، هویت دعا را شکل می‌دهد.

حجت‌الاسلام صدوقی در پایان تصریح کرد: دعا، زندگی ما را قانونمند و نظاممند می‌کند، این سازمان، نظام زندگی انسان را شکل می‌دهد، وقتی انسان دعا می‌کند باور دارد که یک فرد بی‌هویت و بی‌کس نیست، کسی هست که از ما به ما آگاه‌تر، عالم‌تر و نزدیک‌تر است، حقایقی را می‌داند که خودمان از آن ناآگاهیم و ما اگر از او نخواهیم، نمی‌توانیم از امکان گسترده‌ای که خدا برای ما فراهم کرده بهره‌مند شویم. /9194/پ201/ن