باورداشت مرگ سبب تجهیز فرد به تقوا و عمل صالح است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، سکینه نیک، مدیر مدرسه علمیه خواهران مشهد، ظهر امروز در سلسله نشست های اخلاقی این مدرسه با محوریت حکمت های نهج البلاغه با اشاره به حکمت «اذا کنت فِی ادبار و الموتُ فی اقبال فَمَا أَسرع المُلتَقَی»، اظهار کرد: این دنیا محل گذر است، انسان هر نَفَسی که می کِشد، یک گام به مرگ نزدیک تر می شود.

وی افزود: اولیاء دین توصیه می کنند هفته ای یکبار به زیارت اهل قبور بروید. اگر شما را برای مراسم عزاداری و تشیع اجازه دعوت کردند، سریع اجابت کنید. دعای اهل قبور را بخوانید و درباره معانی آن تفکر کنید.

نیک با اشاره به روایتی که می فرماید: «اگر شخصی در قبرستان بخندد، شقاوت و قساوت قلب می آورد»، گفت: حضرت علی(ع) در پی جنازه ای می رفتند و شنیدند که مردی می خندید، حضرت به خشم آمدند و فرمودند: «گویی مرگ بر غیر ما نوشته شده، و حق بر غیر ما واجب گردید و گویا این مردگان مسافرانی هستند که به زودی باز می گردند، در حالی که بدن هایشان را به گورها می سپاریم، و میرانشان را می خوریم. گویا ما پس از مرگ آنان جاودانه ایم».

این استاد حوزه و دانشگاه در مورد ضرورت یاد مرگ خاطرنشان کرد: اجل انسان ها مشخص نیست بنابراین زمانی که عملی انجام می دهیم باید خدا را در نظر داشته باشیم، زیرا اگر حرفی را بگوییم او می شنود و بر ضمیر و درون دل های ما آگاه است.

وی در توضیح این سخن حضرت علی(ع) که می فرمایند: «به سوی مرگ شتاب کنید، اگر شما فرار کنید او به سوی شما می آید.»، بیان کرد: منظور از این که به سوی مرگ بروید، این است که باور داشته باشید این دنیا محل گذر است و به یاد مرگ باشید و عمل صالح برای خود آماده و مهیا کنید و حضرت علی(ع) در این خصوص می فرمایند: «اگر به مردگان اجازه سخن داده شود، به شما خواهند گفت: إنّ خیرَ الزّادِ التّقوی؛ بهترین توشه تقوی است».

 نیک اضافه کرد: خداوند متعال در قرآن می فرمایند: «أَینَما تَکُونُوا یُدرکُم الموتُ وَ لَو کُنتم فِی بروج مُشیدَه، هر جا که باشید و لو در حصارهای سخت و استوار، مرگ شما را در می یابد.». اگر انسان ها در کاخ های عظیم و پیشرفته سکونت داشته باشند، باز هم فرشته مرگ به سراغ آن ها می آید.

وی یادآور شد: عمل انسان ها در دنیا محفوظ و ثبت می شود، متعفن ترین افراد در روز قیامت عالمان بی عمل هستند. افراد در هنگام مرگ از خداوند درخواست می کنند که ما را به دنیا برگردانید، تا عمل صالحی انجام دهیم اما خطاب می رسد هرگز به دنیا بر نخواهید گشت./930/پ202/ب