۲۲ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۶:۳۳
کد خبر: ۲۵۴۲۷۵

تاکتیک‌های جنگ نرم

خبرگزاری رسا ـ کشور مهاجم روش‌های و تاکتیک‌های مختلفی راعلیه کشور هدف به کار می‌گیرد که یکی از آنها استفاده از جنگ نرم است.
جنگ نرم

به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، کشور مهاجم روش های مختلفی علیه کشور هدف به کار می‌گیرد که مهم‌ترین آنها عبارت است از:

 

1. برچسب زدن

بر اساس این روش، رسانه ها، واژه های مختلف را به صفات مثبت و منفی تبدیل می کنند و آنها را به آحاد یا نهادهای مختلف نسبت می دهند. گاهی هدف از این عملکرد، آن است که ایده، فکر یا گروهی محکوم شود؛ برای نمونه رسانه های کشورهای غربی با منفی سازی مفهوم « بنیادگرایی» و اطلاق آن به کشورهای اسلامی، سعی دارند چهره ای منفی از این کشورها در اذهان مخاطبان خود القا کنند.

 

برچسب زنی یا اسم گذاری(برچسب به یک فکر و یا عقیده زدن) برای تردید و مردود دانستن فکر و اندیشه ای بدونِ بررسی شواهد، استفاده می شود.

 

2. تلطیف و تنویر

از تلطیف و تنویر (مرتبط ساختن امری با کلمه ای پر فضیلت) برای حق جلوه دادن یک جریان و پذیرش در اذهان عمومی استفاده می شود. رسانه های ارتباط جمعی از سویی مفهوم « حقوق بشر و آزادی » را پر فضیلت جلوه می دهند و از سوی دیگر، غرب را مهد آزادی و مدافع حقوق بشر قلمداد می کنند و این در حالی است که بیش ترین نقص حقوق بشر و آزادی در این کشورها صورت می گیرد.

 

3. انتقال

یعنی این که اقتدار، حرمت و منزلتِ امری محترم به چیزی دیگر منتقل شود تا به این وسیله ی امر الحاقی قابل قبول شود. استفاده از نمادهای مذهبی و یا ملی و انتساب به اشخاص و جریان هایی که مورد احترام توده های عمومی مردم هستند روش انتقال نامیده می شود.

 

4. تصدیق:

این تاکنیک به آن معنا است که شخصی محترم یا منفور درباره فکر، برنامه، محصول یا شخص معینی اظهارنظر مثبت و یا منفی داشته باشد. تصدیق، امری رایج در تبلیغات و مبارزات سیاسی و انتخاباتی است. حمایت اشخاصی همچون سیاست مداران، هنرمندان، ورزش کاران، دانشمندان و گروه های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی از فرد یا جریانی، تصدیق نامیده می شود.

 

5. شایعه:

شایعه در فضایی تولید می شود که امکان دسترسی به اخبار و اطلاعات موثق امکان پذیر نباشد. شایعه، انتقال شفاهی پیامی است که برای برانگیختن باور مخاطبان و هم چنین تأثیر در روحیه ی آنان ایجاد می شود.

 

6. کلی گویی:

کلی گویی عبارت است از ایجاد ارتباط میان نظر و عملی خاص با مفهومی ارزشی تا مخاطب بدون بررسی دلایل، شواهد و قراین، آن نظر و عمل را بپذیرد. روش کلی گویی، شیوه ای است که در آن سعی می شود ذهن مخاطب متوجه حواشی نشود و آن را بدون بررسی و کنکاش بپذیرد.

 

محتوای واقعی بسیاری از مفاهیمی که رسانه های غربی، مصادره و در جامعه منتشر می کنند، بررسی نمی شود. تولیدات رسانه های غربی در دو حوزه ی سیاست داخلی و خارجی، مملو از مفاهیمی مانند جهانی شدن، دموکراسی، آزادی، حقوق بشر و ... است. این ها مفاهیمی هستند که بدون تعریف و توجیه مشخص برای اقناع مخاطبان در زمینه ای مشخص به کار گرفته می شوند.

 

7. دروغ:

این روش قدیمی که هنوز هم بسیار استفاده می شود، به طور عمده برای مرعوب کردن و فریب ذهن حریف، استفاده می شود، به این توضیح که پیامی غیر واقعی، بیان و آن قدر تکرار می شود تا ذهن مخاطب، آن را بپذیرد. معروف ترین استفاده از این شیوه در زمان « آدولف هیتلر » و از جانب رئیس دستگاه تبلیغاتی نازی ها، « گوبلز » بوده است. گوبلز می گوید: « دروغ هر چه بزرگ تر باشد، باور آن برای مردم راحت تر است ».

 

 8. پاره حقیقت گویی:

گاهی خبر یا سخنی مطرح می شود که از نظر منبع و محتوای پیام، مجموعه ای به هم پیوسته و مرتب است که اگر بخشی از آن نقل نشود، جهت و نتیجه ی پیام منحرف خواهد شد. این رویه ی رایج رسانه ها است که معمولاً متناسب با جایگاه و جناح سیاسی که به آن تمایل دارند، بخشی از خبر را نقل و بخشی را حذف می کنند.

 

9. انسانیت زدایی و اهریمن سازی:

یکی از مؤثرترین شیوه های توجیه حمله هنگام جنگ (نرم و یا سخت) « انسانیت زدایی » است؛ زیرا وقتی حریف از مرتبه ی انسانی خویش تنزل یافت و در قامت اهریمن در ذهن مخاطب ظاهر شد، می توان به راحتی، اقدامات خشونت آمیز علیه این دیو را توجیه کرد.

 

پیش از حمله امریکا به افغانستان و عراق، رسانه های غربی با استفاده از اخبار و القاب گوناگون، تصویری مملو از رفتارهای تروریستی، وحشی گرایانه و ضد انسانی از طالبان و صدام در ذهن مخاطبان خویش القا کردند. به گونه ای که تروریست و صدا، مترادف قلمداد می شد.

 

10. ارائه پیش گویی های فاجعه آمیز:

در این شیوه با استفاده از آمارهای ساختگی به ارائه ی پیش گویی هایی می پردازند که بتوانند حساسیت مخاطب را به آن موضوع افزایش دهند و بر اساس میل و هدف خویش، افکار را هدایت کنند. ارائه ی اخبار و آمارهای آلوده به دروغ از وضعیت سیاسی – اقتصادی کشور و فاجعه آمیز بودن آینده ی کشور در صورت تداوم وضع موجود، ذیل این شیوه تعریف می شود.

 

11. قطره چکانی:

در شیوه قطره چکانی، اطلاعات و اخبار در زمان های گوناگون و به میزان بسیار اندک و به صورت سریالی ولی نامنظم در اختیار مخاطب قرار می گیرد تا مخاطب به پیام حساس شود و آن را در طول یک بازه زمانی بپذیرد.

 

12. حذف یا سانسور:

در این روش، سعی می شود فضایی مناسب برای سایر روش های جنگ نرم به ویژه شایعه فراهم شود تا زمینه ی نفوذ آن افزایش یابد. در این شیوه با حذف بخشی از خبر و نشر بخشی دیگر به ایجاد سؤال و ابهام می پردازند و بدین ترتیب زمینه ی تولید شایعات گوناگون فراهم می شود.

 

13. جاذبه های جنسی:

استفاده از نمادهای اروتیکال از روش های مهم رسانه های غربی است؛ به گونه ای که می توان گفت اکثر قریب به اتفاق برنامه رسانه های غربی از این جاذبه برای جذب مخاطبان خویش به ویژه جوانان بهره می گیرند. استفاده از گویندگان خبری با ظاهری تحریک آمیز از جمله مصادیق این شیوه تلقی می شود که ضمن جذب مخاطب، باعث ارتقای سطح اثرپذیری پیام و غفلت از هسته مرکزی و ادبیات آن می شود.

 

14. ایجاد تفرقه و تضاد:

از جمله شیوه های جنگ نرم، تضعیف از طریق تفرقه در جامعه ی هواداران و حامیان حریف است.

 

15 . ترور شخصیت:

در جنگ نرم برخلاف جنگ سخت، ترور فیزیکی، جای خود را به ترور شخصیت داده است. در زمانی که نمی توان فردی را ترور فیزیکی کرد یا این که نباید ترور فیزیکی شود، با استفاده از نظام رسانه ای و انواع روش ها شخصیت فرد مورد نظر، ترور می شود که باعث افزایش نفرت عمومی و کاهش محبوبیت وی می شود.

 

16. تکرار:

برای زنده نگه داشتن اثر یک پیام، از تکرار زمان بندی شده استفاده می شود تا این موضوع تداوم یابد. (9) تکرار از لحاظ روان شناسی در تشکیل « عادت » بسیار مفید است؛ به ویژه اگر با دقت، همراه باشد. روش تکرار از قواعد خاصی پیروی می کند؛ زیرا فاصله های تکرار نباید چنان طولانی باشد که سبب محو آثار قبلی شود و نه کوتاه باشد که ملال انگیز و خسته کننده شود.

 

17. توسل به ترس و ایجاد وحشت:

در این تاکتیک از تهدید و ایجاد رعب و وحشت میان نیروهای دشمن برای تضعیف روحیه و سست کردن اراده ی آنان استفاده می شود. گاهی از تاکتیک توسل به ترس برای انسجام و وحدت جبهه ی خودی در مقابل تهدید یا دشمن خارجی استفاده می شود.

 

18. مبالغه:

در این روش با بزرگ نمایی یک موضوع، برای اثبات امری غیر واقعی تلاش می شود.

 

19. مغالطه:

شامل گزینش و استفاده از اظهارات درست یا نادرست، مشروح یا مغشوش و منطقی یا غیر منطقی است، به این منظور که بهترین یا بدترین مورد ممکن را برای یک فکر، برنامه، شخص یا محصول ارائه دهد./907/د101/ح

 

منبع: راسخون

ارسال نظرات