تلطیف روحیه و شخصیت حوزویان با روی آوردن به ادبیات داستانی

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محمدحسین سرانجام، نویسنده و پژوهشگر ادبیات داستانی در نشست نقد و بررسی کتاب «اولویت های پژوهشی ادبیات داستانی در حوزه دین» که عصر امروز در ساختمان انجمن های علمی برگزار شد، با ابراز تأسف از اهمیت ندادن حوزه به امر ادبیات داستانی، اظهار داشت: فعالیت ها داستانی حوزه علمیه به همین اندازه کم هم غنیمت بوده و ارزش دارد و اگر امکاناتی برای آن صرف می شد دست آوردهای بهتری داشت و رشد مطلبوب تری پیدا می کرد ولی در حد خودش خوب و قابل استفاده است.

کم توجهی حوزه به ادبیات داستانی

وی در خصوص علت بی توجهی برخی مسؤولین حوزوی به مقوله ادبیات داستانی افزود: هکس نسبت به آن چه نمی شناسد گارد می گیرد همانطور که روایت است که انسان دشمن نادانی های خود است و در حوزه علمیه هم نسبت به هنر همین مطلب وجود دارد و جهالتی وجود دارد که ما را به سمت سوی کم توجهی به داستان کشانده است ولی کم و بیش امروز توجه بیشتری به این مطلب شده است.

حجت الاسلام سرانجام ادامه داد: در ابتدا حوزه علمیه بر این باور بود که هنر ابزاری برای انتقال آموزه های دینی است البته این شعاری بیش نبود و همین افرادی که این شعار را می دهند، هنر و اقتضائات آن را نمی دانند و تا این مقتضیات صورت نگیرد آن هنر اصلی مؤثر شکل نخواهد گرفت.

پایه های شناخت جوامع با ادبیات داستانی

وی با بیان این که شناخت جوامع به وسیله ادبیات شناخته می شود، تأکید کرد: پایه های سینما روی ادبیات قوی شکل گرفته است و از طرفی معروف است که می گویند برای تبلیغ در سخنرانی مخاطب شناسی مهم است ولی در حوزه علمیه قم ارتباط با جامعه قطع است و همین ادبیات می تواند بطن جامعه ای را بفهمد که به روی او بسته شده بود.

نویسنده و پژوهشگر ادبیات داستانی تلطیف روحیه و شخصیت طلبه را از دیگر مزایای ادبیات دانست و تأکید کرد: گاهی طلبه از فضای خشک دروس حوزوی وارد جامعه می شود ولی نمی تواند در بطن جامعه هزم شود ولی می تواند از راه ادبیات روح خود را لطافت ببخشد و هنر در قدیم نزد علمای حوزه مطرح بوده است؛ همانطور که مشاعره های بزرگی در بین بزرگان علمای نجف و قم شکل می گرفته است.

وی ادامه داد: در بین بزرگان امروز حضرت آیت الله جوادی آملی هم با شعر و ادبیات در ارتباط است و کمتر در بین علمای دیگر این مطلب دیده می شود؛ شما نگاه کنید شخصی مثل شهید مطهری که شخصیت بزرگ حوزوی و دانشگاهی و مجتهد مسلم است داستان راستان را می نویسد، بنابراین اگر بزرگان حوزه هم دراین امر ورود می کردند تأثیر خیلی زیادی داشت.

به روز کردن ادبیات کتاب های حوزه با ادبیات

حجت الاسلام سرانجام با بیان این که ادبیات رسمی کتاب های حوزه ما با ادبیات زمان شهید مطهری فرقی نکرده است، تبیین کرد: اگر با ادبیات در ارتباط بودیم می توانستیم ادبیات کتاب های امروز را به روز کنیم و از مسائل مهم جامعه خودمان و موضوعات فراملی مثل بیداری اسلامی نسبت به رسانه های جمعی عقب نمی ماندیم و چون ما دغدغه مردم مصر را نمی دانستیم و ادبیات جزب آن افراد را نداشتیم در تورهایی که برای آنها گذاشته ایم به موفقیت خاصی دست پیدا نکرده ایم.

وی در نقد کتاب فوق گفت: این کتاب با اولویت های پژوهشی نوشته شده است ولی پیش نیازهای آن حل نشده است؛ ما هنوز هنر را نفهمیده ایم و با ضرورت های ادبیات داستانی در حوزه آشنا نیستیم و به همین دلیل است که گاهی عنوان ادبیات با نگارش یکی دانسته می شود در حالی که این دو با هم فرق دارند.

نویسنده و پژوهشگر ادبیات داستانی ادامه داد: هم ادبیات نیاز به دین دارد و هم دین به ادبیات و هنر نیازمند است و تا این کار حل نشود کتاب نوشتن در باب اولویت های پژوهشی کار مهمی نیست، بنابراین اگر مقدمه بهتر و کامل تری برای این کتاب نوشته می شد، بهتر می توانست مؤثر باشد؛ اما به لحاظ جامعه آماری مؤلف کتاب تلاش های زیادی کرده است./1330/202/ب2