پیکر آیت الله فقیه سبزواری در حرم حضرت معصومه آرام گرفت

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، پیکر این عالم ربانی از مسجد امام حسن عسکری(ع) به سمت حرم حضرت معصومه(س) تشییع و پس از اقامه نماز توسط حضرت آیتالله شبیری زنجانی در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
بر اساس این گزارش، پیکر آیت الله سید صادق فقیه سبزواری عصر امروز با حضور علما، جمعی از مسؤولان استان، شاگردان، فضلا, طلاب و اقشار مختلف تشیع در آستان مقدس حضرت معصومه(س) آرام گرفت؛ در این مراسم نمایندگانی از دفتر رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت الله صافی گلپایگانی و حضرت آیت الله مکارم شیرازی نیز حضور داشتند.
خاطر نشان می شود مراسم بزرگداشت این عالم حوزوی پس از تدفین در مسجد اعظم قم برگزار شد.
گفتنی است آیت الله سید صادق فقیه سبزواری چندی پیش به دلیل مشکلات تنفسی و ریوی در بخش ICU بیمارستان آیت الله العظمی گلپایگانی بستری شده بود که بر اساس اعلام پزشک معالج عصر روز دوشنبه ۲۹ خرداد ماه درگذشت.
آیت الله فقیه سبزواری چهارمین فرزند آیت الله حاج میرزا حسین فقیه سبزواری از علمای بزرگ خراسان بود که پس از اتمام تحصیلات ابتدایی، با اشراف و تشویق پدر بزرگوارشان به کسوت روحانیت در آمد و از محضر ادیب نیشابوری و آیتالله حاج میرزا احمد مدرس، کسب فیض کرد. این در حالی بود که با اتمام دوره سطح حوزه در مشهد ، به قصد ادامه تحصیل و طی مدارج عالی علمی در نجف اشرف ، راهی عراق شد.
آیت الله سید صادق فقیه سبزواری در طول یک سال اقامت در نجف و کربلا؛ و کسب فیض از محضر اساتید برجسته، در سال ۱۳۳۱ شمسی عراق را ترک و به سوی قم به عنوان پایگاه مرجعیت و روحانیت شیعه در جوار مضجع شریف حضرت فاطمه معصومه(س) عزیمت کرد.
وی با ورود به قم و افکندن رحل اقامت در این شهر مقدس ، محضر بزرگانی چون مرحوم آیتالله عبدالنبی عراقی، آیت الله صدر، آیت الله حجت، آیت الله حاج میرزا حسین بروجردی و سایر بزرگان آن روزگار را درک کرد و مدت ۹ سال تا سال ۱۳۴۰، سال رحلت مرحوم آیت الله حاج میرزا حسین طباطبایی بروجردی، در درس خارج آن مرجع یگانه حضور یافت.
آیت الله فقیه سبزواری پس از رحلت آیتالله بروجردی، از خرمن فقه و اصول مراجع شهیر و مبرز همچون آیتالله سید محمد رضا گلپایگانی، آیتالله حاج شیخ محمد علی اراکی ، آیتالله مرعشی نجفی، آیتالله شریعتمداری ، آیتالله سید محمد محقق داماد و امام خمینی (ره)، خوشهها چید و به رتبه اجتهاد رسید./837/ ۲۰۲/ص