برخی حاضر هستند برای کمک گرفتن تا کمر جلوی مسؤولان آمریکا خم شوند

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، آیت الله محمدتقی مصباح یزدی رییس مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)، شامگاه دوشنبه ۱۴ شهریورماه در مراسم عمامه گذاری جمعی از طلاب در مدرسه علمیه رشد با بیان این که حرکت اختیاری انسان از 2 چیز سرچشمه می گیرد، گفت: یکی از این دو مورد علم، معرفت و دانش و دیگری محبت، بینش و گرایش است.

وی افزود: هرکدام از این دو مورد نباشد حرکت یا تحقق پیدا نمی کند یا این که کند می شود، محبت باید با برنامه دینی تقویت شود، اگر محبت با معرفت همراه نباشد کارها لنگ خواهد زد و محبت مشروط به معرفت است.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با اشاره به ویژگی ها و امتیازات طلبگی اظهار داشت: طلاب باید در زمینه معرفت افزایی اهتمام داشته باشند، اشخاص با انگیزه های گوناگونی از ورود به حوزه و حتی پوشیدن لباس روحانیت دارند.

وی ادامه داد: برخی به صورت اتفاقی و تصادفی وارد می شوند و کمتر عامل تعقل، فکر و انتخاب آگاهانه مؤثر است، مثلا خانواده یا محیط سبب شده که وارد حوزه شود یعنی اتفاقا انتخاب کرده است، حتی گاهی افرادی که از جاهای دیگر بازمانده اند به ناچار وارد می شوند.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که عده ای دیگر مدت ها فکر می کنند و با تشخیص اهمیت کار وارد حوزه می شوند، ابراز داشت: در این حالت افراد آگاهانه انتخاب می کنند که بسیار ارزشمند است، کسانی که چنین انتخابی داشته باشند لحظه ای از وقت خود را تلف نمی کنند چون هدف مقدسی برای خود انتخاب کرده و می خواهند تمام توان خود را صرف رسیدن به هدف کنند.

وی عنوان کرد: این افراد چون آگاهانه این مسیر را انتخاب کردند حتما باید قصد قربت وجود داشته باشد، این نیت روح ارزش هاست و هر اندازه خالص تر و پاک تر باشد ارزش کار بالاتر می رود، باید سعی کنیم نست کارها خالص باشد.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) خاطرنشان کرد: یکی از چیزهایی که برای بالابردن ارزش کار مفید به شمار می رود این است که معرفت کار را درک کنیم و بدانیم چقدر ارزش دارد، هر اندازه رجحان و حسن فعلی کار بیشتر باشد امکان مقربیت بالا باشد انسان بهتر می تواند نیست کند، البته امکان این وجود دارد که نیت پاک تری داشته و ارزش بیشتری داشته باشد.

وی اضافه کرد: باید بدانیم که چرا این راه را انتخاب کردیم و هرچه بیشتر بدانیم می توانیم قصد قربت بهتری اجام دهیم، هر اندازه قصد ما از نظر درجه خلوص بیشتر باشدارزش کار به مراتب بالاتر می رود، باید فکر کنیم که درس خواندن طلبه چه فایده ای دارد.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که انشان می تواند درجات ارزش کار را به سمت بی نهایت پیش ببرد، گفت: گاهی گفته می شود که اگر مثلا کسی که طلبه می شود درس پزشکی بخواند می تواند در آینده ده ها مریض ضعیف را معالجه کنند و از مرگ نجات دهند اما اگر طلبه شوند باید روضه خوانی کرده و گریه کنند، می گویند باید کاری کرد که برای مردم فایده داشته باشد و طلبگی فایده چندانی ندارد.

وی افزود: ممکن است پزشکی توفیق داشته باشد با عنایت الهی داروی شفا بخشی را تجویز کند و با اذن الهی داروها مفید واقع شده و انسان از مرگ نجات پیدا کند اما اگر در نهایت از مرگ نجات پیدا کند چند روز یا سالی بیشتر می خورد و می خوابد و شاید بیشتر گناه انجام دهد، آیا این خیلی خدمت بزرگی است؟ حتی اگر  با معالجه 100 سال بر عمر انسان افزوده شود این 100 سال با ادبیت چه نسبتی دارد؟

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که هر عددی هر اندازه بزرگ فرض شود در برابر نامتناهی هیچ است، اظهار داشت: اگر انسان بتواند خدمتی کند که نتیجه آن در بی نهایت ظاهر شود و حد و مرزی نداشته باشد ارزشمند است چون سعادت ابدی را تأمین می کند، این با پزشکی قابل مقایسه نیست؛ مسائلی که بیان شد فرض بود گاهی اوقات پزشکان اشتباه می کنند و سبب مرگ زودرس می شوند.

وی ادامه داد: پزشکی و نجات دادن مردم از مرگ خدمت بسیار بزرگی است اما این خدمت در برابر این که کسی سعادت ابدی انسان را تأمین کند هیچ نسبتی ندارد، کاری که نتیجه آن برای خود و دیگران سعادت ابدی بیافریند بسیار مهم و ارزشمند است.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) با بیان این که امام راحل مصداق این مسأله هستند، ابراز داشت: ایشان به عنوان استاد حوزه علمیه که شاگردانی داشتند زندگی بسیار ساده ای داشتند و هزینه متعارف زندگی ایشان به سختی تأمین می شد.

وی عنوان کرد: امام خمینی(ره) در راهی قدم برداشتند که تا روز قیامت کسانی که از آثار انقلاب و نهضت و احیای دین در عالم بهره ببرند سهمی در نامه عمل او نوشته خواهد شد، امام راحل انسان های بسیاری را با عنایت الهی از عذاب و ذلت این دنیا نجات دادند.

استاد برجسته حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: کشورهای اسلامی به برکت رهنمودهای امام از ذلت دریوزگی کفار نجات پیدا کردند و شخصیت مقابل دیگران شدند، در سایه این مسأله چه افراد بسیاری به برکت اسلام به معارف، حقایق و ایمان رسیدند و در نتیه به سعادت ابدی دست پیدا کردند، همه این ها به دست یک طلبه بوده است.

وی اضافه کرد: اگر امام درس دینی نخوانده بود چنین می شد؟ تمام قدرت امام معارفی بود که از قرآن و اهل بیت(ع) فرا گرفته بودند، امام با قدرت می فرمود آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند، بزرگانی در همین کشور الان هم هستند که حاضر هستند تا کمر جلوی برخی از مسؤولان آمریکا خم شوند تا کمکی از آن ها بگیرند.

آیت الله مصباح یزدی با بیان این که روزی که ایران در اوج ضعف بود و از نظر ظاهری هیچ چیز نداشت حضرت امام فرمود آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند، گفت: قدرت روحی و عزت نفسانی امام راحل در سایه عمل به دین به وجود آمده بود.

وی افزود: عمل به دین مشروط به معرفت به دین است، کلید معرفت دینی نیز علم دینی به شمار می رود، اگر علم دینی باشد دنبال آن علم به دین به وجود می آید و دنبال آن عمل شرافت، عزت و عظمت روح پیدا می شود، این عظمتی که دنیا را می لرزاند پیش خود بسیار ضعیف و ناچیز بود یعنی چیزی برای خود قائل نبود.

عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم با بیان این که جمع بین این دو مسأله از مشکل ترین مشکلات است، اظهار داشت: این مسأله از بزرگترین فضائلی است که خداوند متعال به اولیای مقرب خود می دهد یعنی از یک طرف عزتی به آن ها می دهد که در عالم بی نظیر است و از طرفی هیچ غروری و تکبری ندارند.

وی ادامه داد: این فضیلت زمانی پیدا می شود که انسان دین، قرآن، اهل بیت(ع) و امیرمؤمنان را بشناسد، بندگانی هستند که یک نگاه یا دریافت یک لبخند از وجود مقدس ولیعصر(عج) برای آن ها از همه زندگی ارزش بیشتری دارد؛ چنین مقام و معرفتی در سایه عمل به علوم دینی ایجاد می شود.

رییس مؤسسه امام خمینی(ره) ابراز داشت: کدام یک از علومی که در دانشگاه های ایران و جهان می تواند زمینه ساز چنین مقام  معرفتی باشد، اگر علمی باشد همین علوم منتسب به اهل بیت(ع) است و طلاب افتخار تحصیل چنین علومی را دارند، دانشی فراتر و ارزشمندتر از این برای دنیا و آخرت پیدا نمی شود.

وی عنوان کرد: صرف یاد گرفتن مفاهیم همه مسائل را درست نمی کند، دانش ها ابزاری برای عمل هستند، اگر این علوم را در حد بالایی بیاموزیم اما عمل نکنیم همانند این است که بیماری نسخه ای را خوب یاد بگیرد اما برای گرفتن و مصرف آن اقدام نکند.

استاد برجسته حوزه علمیه خاطرنشان کرد: یاد گرفتن برای این است که انسان عمل کند، عملی به این علم اثردارد که باید نیت خالص انجام  شود، انسان باید یاد بگیرد و تمرین کند تا نیت خالص در او ایجاد شود، متأسفانه آنقدر که می بایست به این مطالب اهمیت داده شود اهمیت نمی دهیم، در حالی که اهمیت این مسائل بیش از چیزهایی است که بسیار به آن می پردازیم، درس خواندن ها باید با کمال جدیت باشد تا قدم نخست را برداریم اما به همان اندازه که یاد می گیریم باید عمل کنیم و نیت خود را خالص کنیم./1323/۲۰۱/ ص