نکات تفسیری آیه ۲۲ سوره مبارکه ابراهیم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در کاشان، حجت الاسلام محمدرضا اسلامی تبار جمعه شب در تفسیر آیه ۲۲ سوره مبارکه ابراهیم که در مسجد آیت الله رضوی برگزار شد، گفت: یکی از مسائل روز قیامت برخورد مجرمین با شریک جرم خود است.

وی افزود: بر اساس آیات قران مجرم گاهی اوقات با رهبران فاسد خود درگیر و گاهی نیز جرم خود را از ناحیه دوستان خود می‌داند، ضمن اینکه مجرمین بعد از پایان حسابرسی به شیطان مدعی شده و او را عامل انحراف خود می‌دانند.

حجت الاسلام اسلامی تبار گفت: مجرمین و پیروان شیطان عامل انحراف خود را شیطان می‌دانند و شیطان حقایقی را بعد از حسابرسی روز قیامت بیان می‌کند که خداوند این حقایق را در قرآن بیان کرده تا برای انسان عبرت باشد.

امام جمعه موقت کاشان گفت: آنچه را که نیاز انسان بوده قرآن روشنگری کرده است تا به بصیرت برسد و مراقب شیطان باشد و فریب او را نخورد.

حجت الاسلام اسلامی تبار با اشاره به اینکه خداوند در دنیا به انسان‌ها وعده حق می‌دهد، اما شیطان وعده دروغ و باطل می‌دهد، افزود: شیطان کسی را با اجبار منحرف نمی‌کند بلکه او را دعوت به گناه می‌کند.

وی ادامه داد: وعده‌های شیطان اجباری نیست و اختیاری است و اگر انسان مراقب باشد وعده او را نمی‌پذیرد تا در ادامه شیطان را مقصر انحراف خود نداند.

امام جمعه موقت کاشان با اشاره به اینکه خداوند، چون حق است وعده هایش نیز حق می باشد و دروغ نیست، گفت: انسان مومن با عمل صالح اهل بهشت است و یک حسنه ۱۰ برابر پاداش دارد و این وعده‌های تخلف ناپذیر خداوند است.

حجت الاسلام اسلامی تبار با اشاره به اینکه خداوند در انجام به عمل از همه وفادارتر است و هیچ کس صالح‌تر از خداوند نیست، افزود: شرط خداوند برای انجام وعده‌های خود، عمل به عهد پیمان از سوی بندهگانش  است.

وی گفت: شیطان بر انسان تسلط ندارد و تنها برتری شیطان وسوسه انسان است که با وسوسه و وعده‌های فریبنده منحرف می‌کند، اما از انسان سلب اختیار نمی‌کند.

به گفته وی انجام کار خلاف و گناه از سوی انسان با وسوسه شیطان سبب می‌شود تا انسان پشیمان شده و خود را سرزنش کند و این سرزنش نشانه مختار بودن انسان است و در انتخاب راه صحیح و غیر صحیح مختار است و مجبور نیست.

امام جمعه موقت کاشان گفت: انسان در قیامت به دلیل کوتاهی‌هایی که انجام داده خود را ملامت و سرزنش می‌کند که این امر نشانه مختار بودن انسان است، چرا که خداوند هیچگاه از انسان سلب اختیار نمی‌کند./۱۳۰۷/