رهبر معظم انقلاب ذخیره الهی ملت و «حسین زمان» هستند؛ یاری ایشان یاری حق است

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، آیت الله حسن رمضانی شاگرد برجسته علامه حسن زاده آملی در سخنرانی شب سوم ماه محرم که در موسسه آوای توحید پس از اقامه نماز مغرب و عشاء برگزار شد، با تبیین جایگاه ولایت فقیه در نظام اسلامی، تصریح کرد: همان‌طور که در دوران پیامبر اسلام(ص) و اهل‌بیت(ع) نافرمانی از دستورات ایشان گناه به شمار می‌رفت امروز نیز مخالفت با ولی فقیه از منظر دینی معصیت محسوب می‌شود. در این بُعد میان ولایت معصوم و ولایت فقیه تفاوتی وجود ندارد.

وی در پاسخ به شبهه‌ای پیرامون لزوم اطاعت از ولی فقیه غیرمعصوم، این اشکال را مغالطه‌ای دانست و برای روشن‌سازی موضوع، تمثیلی را مطرح کرد: فرض کنید برای سفر با هواپیما مسئولیت هدایت پرواز بر عهده یک خلبان آموزش‌دیده و باتجربه است. گرچه این خلبان معصوم نیست و احتمال خطا وجود دارد اما به سبب تخصص و مهارتش، مسافران به او اعتماد کرده و جان خود را به دستان او می‌سپارند. در اینجا کسی از خلبان انتظار عصمت ندارد بلکه آنچه اطمینان می‌آفریند وجود معیارهای ایمنی، نظارت و عملکرد قابل اعتماد اوست. با آنکه گاه سقوط هواپیما رخ می‌دهد اما همچنان ایمن‌ترین وسیله حمل‌ونقل تلقی می‌شود.

اطاعت از ولی فقیه لازمه حرکت جامعه در مسیر الهی است

این استاد حوزه در ادامه افزود: ولایت فقیه نیز چنین وضعیتی دارد. اگرچه ولی فقیه معصوم نیست اما با تکیه بر شاخص‌هایی چون علم، عدالت، تقوا، شجاعت، تسلط بر نفس و خودمهارگری از سوی خبرگان ملت شناسایی و انتخاب می‌شود. بنابراین اطاعت از او واجب است و جامعه باید مسیر خود را در چارچوب رهنمودهای او تنظیم کند.

وی خاطرنشان کرد: ولی فقیه در تصمیم‌گیری‌ها تنها نیست بلکه با بهره‌گیری از دیدگاه‌های کارشناسان، متخصصان و نخبگان اقدامات خود را بر مبنای تحلیل‌های دقیق و عمیق پیش می‌برد. از این رو تصمیمات او پشتوانه‌ای علمی و کارشناسی دارد و حاصل خرد جمعی است.

این استاد حوزه با اشاره به شخصیت رهبر معظم انقلاب، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، اظهار داشت: ایشان از دوران جوانی درگیر مسائل سیاسی و اجتماعی بوده‌اند و با بصیرت و درایتی مثال‌زدنی، تحولات جهانی و ظرفیت‌های ملت ایران را به خوبی می‌شناسند. فرامین ایشان همواره بر اساس شناخت دقیق، اطلاعات موثق و واقع‌بینی صادر می‌شود.

شاگرد برجسته علامه حسن زاده آملی با اشاره به حوادث اخیر کشور تصریح کرد: در دو هفته گذشته کشور با بحران‌هایی مواجه بود اما با درایت، اقتدار و شجاعت رهبری، این بحران‌ها پشت سر گذاشته شد. ایستادگی ایشان موجب تقویت روحیه مردم و بازسازی اعتماد عمومی شد.

رهبر معظم انقلاب ذخیره الهی ملت و «حسین زمان» ما است

این استاد برجسته حوزه ابراز امیدواری کرد که خدای متعال سایه پر برکت رهبر معظم انقلاب را بر سر ملت ایران مستدام بدارد و ایشان را از هرگونه خطر و آسیبی حفظ فرماید؛ چراکه ایشان حقیقتاً ذخیره الهی ملت و «حسین زمان» ما هستند و یاری او یاری راه حق است.

استاد فلسفه و عرفان حوزه علمیه قم در بخش دیگری از سخنان خود با تأکید بر اهمیت ماه محرم فرمود: ماه محرم تنها یک بازه زمانی در تقویم قمری نیست بلکه ماهیتی است که به انسان، هویت الهی و انسانی می‌بخشد.

وی با بیان اینکه این ماهیت بر دو پایه اساسی توحید و ولایت استوار است، افزود: توحید و ولایت دو جلوه از یک حقیقت‌اند که جدایی آن‌ها موجب انحراف و شرک خواهد شد.

آیت‌الله رمضانی در ادامه تصریح کرد: ولایت بی‌توحید معنا و اصالت ندارد و توحیدی که از ولایت جدا شود نوعی شرک محسوب می‌شود.

شاگرد برجسته علامه حسن زاده آملی ولایت را هنگامی معنا دار دانست که به «تولی» منتهی شود؛ یعنی پذیرش و تبعیت عملی و بدون چون‌وچرای انسان از ولی خدا، و افزود: این اطاعت بی‌چون‌وچرا اساس و جوهر ولایت است و هیچ جایی برای توجیه، بهانه‌تراشی یا تحلیل شخصی باقی نمی‌گذارد.

استاد فلسفه و عرفان حوزه علمیه قم به نکته مهمی اشاره کرد که برخی افراد ممکن است در ظاهر مدعی ولایتمداری باشند اما در عمل رفتاری متضاد نشان دهند؛ این وضعیت را نوعی نفاق و شرک دانست که موجب تفرقه و اختلاف در جامعه خواهد شد.

وی برای تبیین موضوع به داستان حضرت موسی و حضرت خضر علیهما السلام اشاره کرد و گفت: خداوند حضرت خضر را در مسیر موسی قرار داد تا او از دانش و هدایت خضر بهره‌مند شود و شرط همراهی موسی با خضر تسلیم بدون اعتراض بود.

آیت‌الله رمضانی افزود: سه واقعه مهم در این داستان رخ داد که حضرت موسی بر اساس ظاهر امور واکنش اعتراضی نشان داد؛ سوراخ کردن کشتی، قتل کودکی به ظاهر بی‌گناه و تعمیر دیواری در شهری که مردمش از کمک به آنان امتناع کرده بودند.

وی تأکید کرد: این اقدامات از منظر عقل ظاهری توجیه‌ناپذیر بودند اما خضر بر اساس حکمت و حقیقت الهی عمل می‌کرد و موسی باید بدون اعتراض آن را می‌پذیرفت.

آیت‌الله رمضانی خاطرنشان ساخت: اطاعت از ولی خدا بر اساس یقین به عدل و حقانیت او است و باید در برابر افعال و تصمیمات ولی هیچ‌گونه اعتراض و تردید صورت نگیرد.

این استاد حوزه علمیه قم تأکید کرد که ماه محرم فرصتی است تا انسان در مسیر توحید و ولایت قرار گیرد و با تسلیم بی‌چون‌وچرای خود در برابر ولی خدا هویت حقیقی انسانی و الهی خویش را بازیابد و به کمال برسد.

وی یادآور شد: تفرقه و دوگانگی چه در زندگی فردی و چه در زندگی اجتماعی انسان را از مقصد نهایی باز می‌دارد و تنها اتحاد بر محور ولایت است که مسیر رشد و کمال را هموار می‌کند.

پذیرش بی‌چون‌وچرای ولایت، شرط تداوم رشد معنوی انسان است

استاد فلسفه و عرفان حوزه علمیه قم در ادامه سخنان خود درباره اهمیت پذیرش بی‌چون‌وچرای ولایت و مفهوم «تولی» بیان داشت: نتیجه اعتراض و پرس‌وجو در برابر ولیّ الهی همان گونه که در داستان حضرت موسی و حضرت خضر رخ داد، پایان مسیر همراهی و محرومیت از ادامه رشد است.

شاگرد برجسته علامه حسن زاده آملی افزود: اعتراض به ولی خدا خلاف اصل و قانون ولایت است و تولی یعنی پذیرش کامل و عملی ولایت بدون هیچ اما و اگر؛ در غیر این صورت مسیر رشد و تعالی انسان بسته خواهد شد.

آیت‌الله رمضانی در تبیین موضوع، تفاوت‌های مهمی میان «حضور امام» و «حضور امامت» مطرح کرد و گفت: حضور امام به معنای حضور شخص معصوم در جامعه است مانند امام علی(ع) و امام صادق(ع) که در میان امت خود حاضر بودند ولی امام زمان(عج) اکنون در غیبت به سر می‌برد.

وی افزود: اما حضور امامت به معنای جاری بودن نظام امامت و ولایت در جامعه است که گاهی همراه با حضور امام معصوم است و گاهی امام غایب است ولی امامت همچنان جاری است.

استاد حوزه علمیه قم با اشاره به دوران حکومت ظاهری امیرالمؤمنین(ع) گفت: در آن دوران هم امام شخصاً حضور داشت و هم امامت یعنی ولایت و زمامداری بر جامعه به شکل بالفعل جاری بود.

استاد فلسفه و عرفان اسلامی افزود: همین وضعیت در آغاز امامت امام حسن مجتبی(ع) نیز برقرار بود اما این شرایط دوام نیافت و به آنچه به اشتباه صلح گفته می‌شود ختم شد؛ در حالی که این یک آتش‌بس بود نه مصالحه واقعی.

آیت‌الله رمضانی به وضعیت پس از شهادت امام حسن(ع) اشاره کرد و گفت: اگرچه امامان معصوم بعدی مانند امام سجاد، امام باقر، امام صادق و امام رضا علیهم‌السلام در میان مردم حضور داشتند، اما نظام امامت و ولایت اجتماعی در جامعه غایب بود؛ به عبارتی امام حاضر بودند اما امامت به معنای تحقق اجتماعی و سیاسی، حضور نداشت. این وضعیت تا امام یازدهم ادامه یافت.

وی در ادامه تأکید کرد: این تفاوت میان حضور امام و حضور امامت از نکات اساسی در فهم مسئله غیبت است و جامعه موظف است با نشانه‌ها و علائم امام غایب را بشناسد و در مسیر او گام بردارد.