یک نویسنده آثار هنری:
مجالس عزاداری نباید تنها به روضه خوانی خلاصه شود
خبرگزاری رسا ـ یک نویسنده آثار هنری اظهار داشت: امروز بیشتر مجالس مداحان و مرثیه خوانان به روضه سپری می شود که اگر چه روضه خوب است اما باید یک ره‌آوردی هم داشته باشد و موجب تغییر در رذایل اخلاقی و تقویت فضایل اخلاقی مخاطب شود.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، «مهدی امین فروغی» از استادان و نویسندگان هنر مرثیه خوانی 17 تیرماه در نشست بررسی هنر مرثیه خوانی که در ساختمان انجمن های علمی حوزه برگزار شد طی سخنانی با اشاره به سابقه مرثیه خوانی تصریح کرد: در کتب آوایی و مقاتل ماجراهایی از روضه خوانی خداوند برای حضرت آدم و ماجراهای انبیاء عنوان شده و درباره امام حسین (ع) در اوج قرار گرفته است.
وی ادامه داد: عمدتا مرثیه خوانی بعد از عاشورا رواج یافت و تا جایی پیش رفت که شعرا پا به میدان می گذارند و مراثی و مناقب اهل بیت(ع) را در قالب شعر بیان می کنند.
امین فروغی اظهارکرد: اهل بیت(ع) نیز تاکید زیادی بر مرثیه خوانی و به ویژه به صورت هنری و زیبا داشته اند و هدایا و صله هایی نیز به شاعران مرثیه سرا و مرثیه خوان می دادند.
استاد هنرهای آئینی ادامه داد: بشر از ابتدای خلقت شعر و نوا را در خدمت اعتقادات مذهبی خود به کار می گرفت البته در برخی مقاطع دچار انحراف نیز شده است اما بستر اصلی بهره مندی از هنر و شعر، دینداری و دین مداری بوده است.
وی افزود: پیامبر اسلام برای خواندن قرآن نیز توصیه به قرائت آن با لحن و صدای زیبا می کردند و کلام الهی نیز مشحون از فصاحت و بلاغت است.
امین فروغی با اشاره به سابقه موسیقی در ایران تصریح کرد: موسیقی در ایران دارای دیرینه غنی است بعد از اسلام با توجه به محدویت ها روند آن کند می شود و حتی در عصر صفویه دچار ممنوعیت و حرمت می شود.
وی افزود: با شکل گیری دولت آل بویه به عنوان اولین حکومت شیعی و رواج عزاداری به صورت رسمی اهل موسیقی هنر آوا و نوا را وارد مجالس عزاداری می کنند و همین عامل از یک طرف موجب حفظ موسیقی ملی و از طرف دیگر موجب غنی تر کردن و ارتقاء سطح مرثیه و مرثیه خوانان می شوند.
این نویسنده آثار هنری اظهارکرد: کسانی مانند بنان، قمر الملوک وزیری و اقبال السلطان و ... دست پرورده هنر تعزیه هستند و برخی معتقدند که اگر تعزیه و شبیه خوانی و ... نبود معلوم نیست بر سر موسیقی ملی چه می آمد.
امین فروغی بیان کرد: حتی موسیقی های اروپایی نیز در بستر کلیسا رشد و نمو یافت و کسانی مانند بت هوون و باخ و ...در این بستر رشد کردند گویا مذهب انرژی زیادی را در فرد مستعد هنری تزریق می کند که او سریع تر به قله می رسد و بعد از رسیدن به قله نیز هنرش را در خدمت مذهب قرار می دهد.
وی با بیان اینکه مرثیه خوان باید موسیقیدان باشد گفت: البته وقتی می گوئیم مرثیه خوانان باید موسیقی دان باشند منظور این نیست که حتما بتوانند با آلات موسیقی بنوازند بلکه بتوانند اصوات را به نحوی زیبا ترکیب کنند و بر این اساس، قراء بین المللی مانند عبدالباسط هم موسیقیدان هستند.
امین فروغی تصریح کرد: مرثیه خوانی هنر واحدی نیست بلکه عرصه ای است که علوم و فنون و هنرهای مختلفی را به خدمت می گیرد از این رو مرثیه خوان باید موسیقیدان، ادیب و شعرشناس باشد و با تفسیر قرآن و تاریخ اسلام نیز آشنا باشد.
این نویسنده هنرهای آئینی بیان کرد: مرثیه خوانان نباید تنها به اشعار دم دستی بسنده کنند بلکه باید دامنه بهره مندی از اشعار را گسترش دهند و حتی از اشعار کسانی که ممکن است با ارادت به اهل بیت(ع) شعری نگفته باشند اما اشعارشان قابل استفاده برای مجالس عزاداری است استفاده کنند.
وی تاکید کرد: حتی در اشعار نویسندگان اروپایی مانند ویکتور هوگو نیز قطعاتی از تاریخ اسلام مانند داستان فردی که می خواست پیامبر را قصاص کند به خوبی بیان شده است.
امین فروغی با بیان اینکه در گذشته مادحان و مرثیه خوانان بیشتر مجلس خود را به بیان نکات اخلاقی و عرفانی و آداب دینی و معارف اسلامی در قالب اشعار اختصاص می دادند و مقدار کمی را به روضه خوانی می پرداختند تاکیدکرد: امروز بیشتر مجالس مادحان و مرثیه خوانان به روضه سپری می شود که اگر چه روضه خوب است اما باید یک رهاوردی هم داشته باشد و موجب تغییر در رذایل اخلاقی و تقویت فضایل اخلاقی مخاطب شود و تنها به گریه گرفتن از آن بسنده نکنیم.
وی در پایان تاکیدکرد: مجالس عزاداری باید اخلاق آفرین باشد از این رو نیازمند تشکیل گروه های فکری برای ترویج این مسئله هستیم همچنین باید از طریق کتاب های درسی این موضوع ترویج شود./ 925/پ202/ص
ارسال نظرات