بی تفاوتی در انتخابات حاصل بدبینی و افسردگی است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، سرکار خانم زهرا فخر روحانی، کارشناس مباحث زنان و خانواده، در برنامه خانه مهر که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث مشارکت اجتماعی، پویایی و نشاط در خانواده پرداخت و گفت: شرکت در انتخابات نشان فعالیت، نشاط و پویایی در مردم است، وقتی مردم در انتخابات شرکت می‌کنند، یعنی در سرنوشت خودشان سهیم‌اند و احساس کفایت می‌کنند.

وی ادامه داد: این احساس کفایت باعث می‌شود که رفتار دولت‌مردان توسط مردم زیر ذره بین موشکافی و نقد قرار گیرند، برعکس مردمی که فعال بودن و نشاط در انتخابات را تجربه نمی‌کنند، در واقع در کشورشان انتصاب اتفاق می‌افتد نه انتخاب، احتمال این که دولت‌مردانشان تخطی کنند و از آن خط قرمزها عبور کنند خیلی زیاد است، زیرا چشمان دقیق و تیزبین مردم آن‌ها را مورد دقت نظر قرار نمی‌دهد.

این کارشناس مسائل زنان و خانواده اظهار داشت: فعال بودن، نشاط و پویایی در انتخابات تضمین کننده اهداف و سیاست‌های نظام است، هر دوره از انتخابات با انتخاب نامزدهای انتخاباتی، مرتباً شعارهای سیاست‌های کلی نظام مرور می‌شود و این تزریق نشاط و پویایی می‌کند.

وی ابراز داشت: انتخابات در دنیا شاخص مشروعیت نظام است، یعنی در دنیا شرکت حداکثری مردم در انتخابات را نشان از این می‌دانند که مردم همچنان بر شعارهای اولیه انقلاب ایستاده‌اند و این برای ما جنبه آبرومندی تلقی می‌شود و نشان می‌دهد که مردم به صورت جدی با نشاط و اقتدار، در صحنه هستند، به همین دلیل انتخابات می‌تواند منعکس کننده خواسته های مردم باشد.

سرکار خانم فخر روحانی بیان داشت: وقتی مردم بعد از چهار سال انتظاراتشان تأمین نشد، مجدد به صحنه می‌آیند، اصلاً نوع متابعت مردم و پذیرش حداکثری مردم، نشان دهنده خواسته‌های عمومی مردم است، بنابراین نمی‌توان این را فارغ از نشاط عمومی دانست، حتماً این جامعه فعال، پویا و بانشاط است که مردم باز هم پای صندوق‌های رای آمدند و احساس کفایت‌مندی در انتخابات می‌کنند.

وی افزود: مطالبات جمعی نشاط آور است، امکان ندارد کسی که به راهپیمایی 22 بهمن می‌رود، نشاط را در راهپیمایی نبیند، همین حضور جمعی برای مطالبه و خواسته‌های مشترک ایجاد نشاط می‌کند، حضرت امام خمینی (ره) به شدت مردم را از اینکه صحنه انقلاب را ترک کنند و با دلسردی با مسائل مربوط به نظام مواجه شوند، پرهیز می‌داد و می‌فرمود «بی تفاوتی و دلسردی نسبت به اهداف نظام، یکی از آسیب‌ها و آفات نظام است».

وی در پاسخ به پرسش «چرا بعضی نسبت به سرنوشت مملکت خود بی تفاوتند و نشاط در آن‌ها رسوخ نکرده است؟» گفت: بی تفاوتی هم به لحاظ روانشناسی و هم به لحاظ فرهنگی، ریشه در مسائل شخصی، فردی و اجتماعی دارد، از منظر اجتماعی بی تفاوتی می‌تواند بخاطر تبعیض‌های اجتماعی، فشارهای اقتصادی و غیره باشد، اما از نظر فردی و درونی افراد بی تفاوت فاقد احساس نوع دوستی و مشارکت اجتماعی ندارند.

سرکار خانم فخر روحانی ادامه داد: افراد بی تفاوت کسانی هستند که مشارکت اجتماعی در آن‌ها از بین رفته است و مسئولیت پذیری اجتماعی ندارند، بسیاری از تعالیم اجتماعی ما دو طرفه است، مثلاً انسان نسبت به امر به معروف و نهی از منکر نمی‌تواند بی تفاوت باشد، یعنی آدم بی تفاوت از منظر دینی پذیرفته شده و ارزشمند نیست و نمی‌تواند به صرف خواندن نماز و گرفتن روزه، بدون مشارکت اجتماعی خود را انسان دینداری بداند.

این کارشناس مباحث خانواده در پایان ابراز داشت: بی تفاوتی اجتماعی می‌تواند حاصل بدبینی، افسردگی و بی میلی باشد، معمولاً افرادی دچار بی تفاوتی اجتماعی می‌شوند که فردگرایی در آن‌ها تقویت شده است، یعنی انسان‌های خودخواهی هستند، گرایش خودمختارانه در فرد شکل گرفته و او را دچار مشکل و آسیب کرده است، نه اهداف مورد قبول جامعه را قبول می‌کنند نه مسیر رسیدن به این اهداف را قبول دارند. /9194/پ202/ن