دیوان وحشی بافقی به چاپ دوازدهم رسید
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از انتشارات امیرکبیر، کمال‌الدین وحشی بافقی یزدی در اواخر عهد شاه اسماعیل صفوی دیده به جهان گشود و در سال 991 هجری قمری در حدود شصت سالگی در یزد زندگی را بدرود گفته است.
وی پس از آنکه به یاری برادرش مرادی بافقی و استادش شرف‌الدین علی بافقی مقدمات علوم معمول را فراگرفت و معلومات لازم را به‌دست آورد در آغاز جوانی زادگاه خود بافق را ترک نموده و نخست به یزد و سپس به کاشان رفت و یک‌چند در آنجا به مکتب‌داری پرداخت و دوباره به دیار خود بازگشت و چون آوازه شعر و شاعریش به گوش میرمیران حاکم پرقدرت یزد رسیده بود به دربار او راه یافت و در برخی غزل‌ها و قصیده‌هایش او را مدح نموده است.
میرمیران نواده پسری شاه نعمت‌الله ولی بوده و در عهد شاه تهماسب صفوی در یزد با فر و شکوه بسیار حکومت می‌کرده و فرمانروایی کامکار و کامروا و به گفته مردم آن روزگار شاهی بزرگوار و بخشنده بوده است و مردم یزد نیز به او دلبستگی زیاد داشته‌اند.
وحشی به‌جز از میرمیران، فرزند او شاه خلیل‌الله و نیز سلطان افشار حاکم کرمان و همچنین شاه تهماسب صفوی را نیز در شعرهای خود ستوده ولی چون شاعری وارسته و پاکباز و گوشه‌گیر بوده، برخلاف بسیاری از شاعران آن دوران نه راه دربار شاه تهماسب را در پیش گرفته و نه راهی دربار شاهان گورکانی هند شده بلکه تا پایان عمر به گوشه‌نشینی در یزد روزگار گذرانیده است.
چاپ دوازدهم کتاب دیوان وحشی بافقی، با شمارگان 1000نسخه، و در 1047 صفحه، به مناسبت کنگره بزرگداشت وحشی بافقی منتشر شده است./998/د102/ق