امید به خدا و اولیای الهی سبب سعادت انسان می‌شود
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، حجت الاسلام محمد مهدی ماندگاری، عضو هیأت امنای موسسه روایت سیره شهدا، شامگاه 24 آذرماه در سلسله برنامه های تبلیغی دهه آخر صفرالمظفر حرم مطهر رضوی اظهار کرد: در بخش اول حدیث معراج جملاتی که روی در بهشت نوشته شده، آمده است و در بخش دوم نیز جملاتی که بر روی در جهنم نوشته شده آمده است.
وی با بیان این که روی در اول جهنم سه جمله نوشته شده است، تصریح کرد: اول این که هرکس به خدا امید ببندد سعادتمند می شود؛ همه ما نیاز داریم به یک نفر تکیه کنیم و به او امید داشته باشیم زیرا فقیر هستیم و از پس رفع همه احتیاجات خود بر نمی آییم.
کارشناس مذهبی رسانه ملی تاکید کرد: امید و ترس باید از خدا باشد اما گاهی امید و ترس خود را جایی می بریم که نباید ببریم، در حالی که هرکس امید به خدا و اولیای خدا داشته باشد، سعادتمند می شود و هرکس از خدا بترسد خداوند او را در امنیت قرار می دهد.
حجت الاسلام ماندگاری بیان کرد: دلیل امید ما فقر ما است، پس باید سراغ کسی رفت که از ما فقیرتر نباشد؛ امید به انسان های ثروتمند، قوی و دارای پست و مقام دائمی نیست چون ثروت به دلایلی چون دزدی یا ورشکستگی نابود می شود، انسان قوی و قدرتمند با یک حادثه و بیماری ممکن است خانه نشین شود و توانایی حرکت دست خود راهم نداشته باشد، افراد در پست و مقام های دنیوی هم خیلی سریع عزل و نصب می شود بنابراین امید به هیچ یک نمی توان تکیه کرد و امید بست.
وی با اشاره به این که همه گنج ها و خزائن دست خدا است و اگر بخواهد کسی را عزیز کند کسی نمی تواند باعث ذلت و خوارشدن او شود، ابراز کرد: بنی امیه قصد خوار و ذلیل کردن امام حسین(ع) را داشتند اما خداوند او را عزیز کرد و فرمود هرکسی حسین(ع) را دوست بدارد خدا هم او را دوست دارد.
عضو هیأت امنای موسسه روایت سیره شهدا تاکید کرد: باید در مشکلات به خدا امید داشته باشیم خداوند یا گره از کار باز یا ظرفیت انسان را بزرگ می کند؛ آتش را بر ابراهیم(ع) سرد کرد، اما آتش در خانه فاطمه(س) را خاموش نکرد و حضرت ناامید نشدند بلکه فاطمه زهرا (س) بزرگ شد.
حجت الاسلام ماندگاری خاطرنشان کرد: زیرپای هاجر و اسماعیل هنگام بی قراری اسماعیل از تشنگی چشمه زمزم جوشید، اما چشمه ای زیر پای بچه های تشنه کربلا نجوشید؛ علی اصغر(ع) آنقدر بزرگ شد که لحظه شهادت به پدرش لبخند می زد از این رو خدا گره اش را باز نکرد تا گره گشای عالم شود./1308/پ202/ب4