عرفان حقیقی باید مطابق قرآن و سنت باشد

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین، حجت الاسلام علی عباسی، معاون تهذیب حوزه علمیه قزوین عصر امروز در مدرسه علمیه ملاوردیخان قزوین پیرامون تعریف عرفان، گفت: به یقین در مورد عرفان نظرات مختلفی وجود دارد که همه آنها در نکات مهم عرفان مشترک هستند یعنی آن‌هایی که تعاریفی از عرفان ارائه داده‌اند در وجود خداوند متعال و اسماء و صفات او اشتراک دارند.

وی در ادامه افزود: اگر چه بعضی موضوع عرفان را گسترش دادند و عده‌ای هم آن را با اضافه کردن مسأله معاد و عالم آخرت بسط و پرورش دادند اما همه آنها به وجود خدای متعال باز می‌گردد.

این کارشناس دینی ابراز کرد: آقای دکتر عبدالحسین زرین‌کوب در کتابی به نام ارزش میراث صوفیه  عرفان را این گونه تعریف کرده است معرفتی مبتنی بر حالتی توصیف ناپذیر که در آن حالت برای فرد یک احساسی به وجود می آید، مراد این است که عرفان حالتی را در انسان بوجود می‌آورد که توصیف ناپذیر است.

عرفان از مقوله یافتنی است نه از مقوله بافتنی

این کارشناس مذهبی با بیان اینکه عرفان را نمی‌توان توصیف کرد، تصریح کرد: عرفان از مقوله یافتنی است نه از مقوله بافتنی، به عبارتی نوعی احساس درونی است که نمی‌توان آن را برای دیگری تشریح کرد.

وی در ادامه با اشاره به حالت توصیف ناپذیر عرفان افزود: علامت آن حالت توصیف ناپذیر ارتباطی مستقیم و بی‌واسطه با وجود مطلق خدای متعال است، که در آن حالت انسان احساس می‌کند با خدا ارتباط مستقیم دارد.

معاون تهذیب حوزه علمیه با اشاره به بخشی از فرازهای دعای جوشن کبیر، ابراز کرد: در این دعای پر فیض یکی از تعبیراتی که به کار رفته یا شفیق و یا رفیق است، یعنی هم خدای متعال با انسان رفیق می‌شود و هم انسان با خدا خود رفیق می‌شود یعنی گویا در حقیقت با خدا صحبت می‌کند.

هیچ قول و عملی نیست مگر اینکه حتما با نیت خالص باشد

این کارشناس تفسیر با بیان اینکه هرکسی که دارای حالت غیرعادی باشد را نمی‌توان عارف نامید تصریح کرد: تنها ملاک تشخیص عرفان حقیقی، تمسک به قول ائمه معصومین است، و چنین نقل شده که هیچ قول و عملی نیست مگر اینکه با نیت خالص باشد و نیت هم صحیحی نیست مگر آنکه مطابق با سنت باشد.

وی در پایان با بیان اینکه هر قول و عملی که از انسان سر می‌زند نیاز به نیت دارد، گفت: اگر نیت مطابق با سنت بود می‌فهمیم که نیت صحیح است از این رو عرفان ولو درجات آن عمیق هم باشد اگر مطابق با کتاب و سنت باشد عرفان حقیقی است اگر مطابق نباشد عرفان حقیقی نیست و ارزشی ندارد./873/202/ب2