رأی مردم یاوری برای تشکیل حکومت الهی است؛ نه مبنای مشروعیت آن

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، آیت الله سید احمد علم الهدی در جلسه تفسیر قرآن کریم که در بیست و پنجمین روز از ماه مبارک رمضان در محل مهدیه مشهد برگزار شد، به بحث های پیش آمده طی روزهای اخیر پیرامون مسأله «مشروعیت ولایت» واکنش نشان داد و اظهار کرد: مردم موظف هستند نصب ولی از سوی خدا را بپذیرند و اگر به اراده خود آن را نپذیرند، امکان اقامه حکم برای امام وجود نخواهد داشت.

عدم پذیرش ولایت الهی گناه محسوب می شود

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی تصریح کرد: مردمی که ولایت معصوم(ع) را نپذیرند همه گناهکارند چون نصب و تعیین امام از سوی خدا را نپذیرفته اند و این یک فعل حرام است که عذاب الهی را در پی دارد؛ امام(ع) وظیفه ندارد که وقتی مردم بیعت با او را نپذیرفتند، شمشیر بکشد و آن ها را مجبور به بیعت با خود کند. امیرمؤمنان(ع) هم وقتی این گناه و انحراف مردم را دیدند، 25 سال در خانه نشستند.

وی با اشاره به این که انحراف رهبری امت اسلام از خط امامت و پذیرش آن از سوی مردم در زمان امیرمؤمنان(ع) پایه گذار یک انحراف طولانی مدت در امت اسلام شد، خاطرنشان کرد: کسانی که آن روز رهبری را از خط ولایت خارج کردند، تا روز ظهور امام زمان(عج) که حاکمیت ولایی در دنیا سراسری می شود در تمام انحرافاتی که در جامعه و امت اسلامی برای مسلمانان جهان پیش می آید، شریک هستند و خدا آن ها را بابت عدم پذیرش ولایت عذاب می کند.

امیرمؤمنان(ع) در برابر عدم پذیرش ولایت از سوی مردم شمشیر نکشیدند

آیت الله علم الهدی با تأکید بر نقش بیعت مردم با ولی امر در تحقق حکومت اسلامی، یادآور شد: امیرمؤمنان(ع) در برابر عدم پذیرش ولایت توسط مردم شمشیر نکشیدند در حالی که مسأله تحمیل حکومت بر مردم به سادگی صورت می پذیرفت و ایشان حتی نیاز به شمشیر هم نداشتند.

عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: امیرمؤمنان(ع) حتی در صدد انتقام از مظالمی که مردم بر سر ایشان آوردند نیز بر نیامدند و در قضیه بیعت مردم با حضرت که پس از 25 سال صورت گرفت، ایشان از پذیرش بیعت مردم به این علت امتناع ورزیدند که می دانستند بیعت آن ها از روی بیعت با مظهر حاکمیت خداوند نیست، بلکه مدیری می خواهند که کشور آن ها را بدون تبعیض، رانت، چپاول و دزدی اداره کند.

نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی گفت: تعبیر امیرمؤمنان(ع) در خطبه شقشقیه این است که «لَوْلا حُضُورُ الْحاضِرِ، وَ قیامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النّاصِرِ، وَ ما اَخَذَ الل‍هُ عَلَی الْعُلَماءِ اَنْ لایقارُّوا عَلی كِظَّةِ ظالِم وَ لاسَغَبِ مَظْلُوم، لاَلْقَیتُ حَبْلَها عَلی غارِبِها، وَ لَسَقَیتُ آخِرَها بِكَاْسِ اَوَّلِها» یعنی «اگر حجت بر من تمام نشده بود بر این که ناصر و یاوری دارم که می خواهد تحت حکومت من درآید، افسار شتر حکومت را به گردنش می آویختم و رهایش می ساختم».

وی تأکید کرد: مفهوم این سخن امیرمؤمنان(ع) این است که «ولایت حق من است چرا که نصب شده از جانب خدا هستم و مبنای حکومتم نصب الهی است و از آن جا که مردم به من کمک می کننند، حجت بر من تمام است» و در حقیقت ایشان رأی و نظر مردم را به عنوان ناصر و یاوری که باعث می شود حجت بر ایشان تمام شود پذیرفتند نه به عنوان مبدأ و مشروعیت حکومت.

آیت الله علم الهدی در پایان افزود: مشروعیت حکومت از جانب خداست و هیچ حکومتی از جانب غیر خدا مشروعیت ندارد و حتی مردم هم اگر کسی را برای یک کار جزئی انتخاب کنند، مأموریت او باید توسط ولی امر تنفیذ شود چرا که ولایتش به ولایت الهی متصل است./820/۲۰۲/ب2