اولین پیامی که بعد از حمله عراق از رادیو تلویزیون ایران پخش شد
به گزارش خبرگزاری رسا، در 31 شهریور 1359، رژیم بعث عراق با کمک کشورهای غربی و عربی، یک جنگ همهجانبه علیه مردم ایران آغاز کرد. در شرایطی که آغاز جنگ تحمیلی در 31 شهریور، جو جامعه را دگرگون کرده بود، صدور پیامهایی از سوی آیتالله خامنهای، امام جمعه وقت تهران و امام خمینی، آرامش را در دلهای مردم تزریق کرد. امیرسرتیپ عبدالله نجفی در بخشی از کتاب خاطرات خود که با عنوان «پا به پای آزادگان» توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است با اشاره به پیام آیتالله خامنهای در پی تهاجم رژیم بعث عراق به خاک ایران در آخرین روز تابستان 1359 میگوید: در آن شرایط اولین کسی که در رادیو تلویزیون حاضر شد و برای ملت عزیزمان پیامی داد امام جمعه [وقت] تهران، حضرت آیتالله خامنهای بود.
ایشان در پیام جالب و به یادماندنی خود، ضمن بیان تجاوز نیروهای مزدور عراق به ایران، اعلام داشتند که ارتش جمهوری اسلامی ایران به این تجاوزات پاسخ قاطع خواهد داد. این اولین پیامی بود که در مورد جنگ، از رادیو تلویزیون ایران پخش شد. من وقتی این پیام را شنیدم احساس آرامش کردم. هر کس که این پیام را میشنید چنین احساسی پیدا میکرد.
در همان شب، تلویزیون پیام امام خمینی(ره) را نیز پخش کرد. ایشان معمولا در ۳۱ شهریور در رابطه با بازگشایی مدارس، صحبتی میکردند که در آن اشارهای هم به شروع جنگ داشتند. منتهی روح بزرگ ایشان باعث شده بود که اصلا تهاجم عراق را اول مطرح نکردند؛ اول همان بحث آغاز کار مدرسهها را مطرح کردند. در حاشیه بحث، حمله عراق به ایران را هم مطرح نمودند که آن پیام هم آرامش بخش و هم تهییج کننده بود.
در پیام حضرت امام، پنج نکته وجود داشت که خیلی با اهمیت بود؛
نکته اول اینکه صدام و آمریکا را به عنوان اینکه اصلا قابل اعتنا نیستند، مطرح کردند؛
نکته دوم اینکه دشمن را خرد کرده و کوچک معرفی کردند
نکته سوم اینکه بحث صدام را از همان ابتدای جنگ از ملت عراق جدا کردند و این نشان دهنده آینده نگری ایشان بود؛
نکته چهارم، قوای مسلح ایران را برای پاسخگویی به حملات عراق قدرتمند معرفی کردند. این از نکات بسیار مهم استراتژیکی است و از بُعد نظامی برای فرماندهان ردهبالای نظامی، معنیدار است؛
نکته پنجم اینکه ما دست و پایمان را گم نمیکنیم و مردم هم نباید دست و پایشان را گم کنند. بایستی آرامش خود را کاملاً حفظ نمایند.
از طرف دیگر به دشمنان داخلی و آن گروهکها و احزابی که میخواستند کودتا را مطرح کنند، تذکر دادند که ما حواسمان به داخل هم هست و کودتایی در کار نیست.
در سال های گذشته برخی به استناد بیانیه امام خمینی به مناسبت شهادت آیت الله صدر که سربازان و افسران عراقی را به قیام علیه رژیم صدام دعوت کرده بودند نتیجه می گیرند که جنگ هشت ساله نه از سوی صدام که ایران شروع شده بود.
قبل از آغاز سال 1359 صدام سه شرط برای صلح با ایران مقرر کرده بود : « تخلیه جزایر ایرانی خلیج فارس که عراق آنها را عربی می داند ، بازگرداندن دنباله اروند رود به قبل از قرارداد 1975 و به رسمیت شناختن نام عربستان برای خوزستان ایران ! »
در ضمن از اولین روز پیروزی انقلاب اسلامی تا پایان شهریور 1359 رژیم عراق هر روز به روستاهای مرزی و شهرهای مرزی ایران حمله می کرد.
به موارد زیر که در روزنامه ها و بولتن های خبرگزاری پارس در سال 1359 منتشر شده است توجه کنید ؛
7فروردین : تاکید صدام بر حمایت از به اصطلاح مبارزه اقلیت های قومی ایران ضد جمهوری اسلامی !
12 فروردین : صدام رئیس جمهور وقت عراق آمادگی کشورش را برای جنگ با ایران اعلام کرد .
13 فروردین : ترور نافرجام طارق عزیز معاون نخست وزیر عراق در بغداد ؛ دولت عراق بدون ارائه سند ایران را به این اقدام متهم کرد.
18 فروردین : همزمان با قطع رابطه آمریکا و ایران، صدام خواهان واگذاری جزایر ایرانی تنب بزرگ و تنب کوچک و ابوموسی به عراق شد .
5 اردیبهشت 1359 : نخستین حمله عراق به تاسیسات نفتی ایران در دهلران ؛ تا آغاز رسمی جنگ 13 نوبت دیگر به تاسیسات مختلف نفتی ایران از سوی عراق حمله شد.
این اخبار به خوبی نشون می داد که صدام از قبل آماده جنگ بود تا از ضعف پیش آمده و طبیعی پس از پیروزی انقلاب اسلامی نهایت استفاده را ببرد.
جالب آن که تحرکات مرزی رژیم عراق از همان روزهای ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی شروع شده و حتی در مواردی در بهار 1358 به بمباران روستاهای مرزی ایران منتهی شده بود.
این امر چنان بدیهی است که رادیو فردا در گزارشی تاکید می کند : « در واقع ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ که مصادف با بمباران فرودگاه مهرآباد و حملات هوایی و زمینی ارتش عراق به استان خوزستان بود نقطه ارتقای درگیری ایران و عراق از جنگ محدود مرزی و نقطه به نقطه به یک رویارویی نظامی تمام عیار است.»
در بخش دیگری از گزارش رادیو فردا می خوانیم : « درگیریهای مرزی ایران و عراق تقریباً از اسفند ۱۳۵۷ شروع میشود. البته در اواخر عمر رژیم شاه نیز درگیریهای پراکندهای در مرزهای غربی کشور وجود داشت.»
آغاز حملات به نقاط مرزی از آبان 1357 !
سیدمحمود دعایی اولین سفیر ایران در عراق بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز میگوید عراق از آبان ۱۳۵۷ همزمان با آغاز شمارش معکوس برای سقوط حکومت محمدرضا شاه پهلوی حمله به نقاط مرزی ایران را با هدف الغای قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر شروع کرد. او چنین میگوید: «حقیقت این است که جنگ ایران و عراق از آبان ۵۷ شروع شد. یعنی وقتی که صدام تشخیص داد رژیم شاه در حال فروپاشی و نهادهای امنیتی و نظامی شاه در حال فرو ریختن است و ساواک نیز در آستانه انحلال قرار دارد و به همین صورت ارتش نیز در حال تصفیه نیروهاست. صدام، عقده فروخوردهای را از زمان انعقاد قرارداد الجزایر در سینه داشت، به این سبب که این قرارداد به عراق تحمیل شده بود و عراق برخی مسائل در این قرارداد را از موضع ضعف پذیرفته بود و همیشه مترصد بود در یک فرصتی انتقام بگیرد و وقتی که شرایط کشور را در آن وضعیت مشاهده کرد، برای یک حمله انتقامجویانه برنامهریزی کرد. نیروهای ارتش بعث صدام قرارگاه خودشان را در بصره احداث کردند و عدنان تکریتی به عنوان فرمانده آن قرارگاه منصوب شد و در حقیقت میتوان گفت که آغاز جنگ از آبان ۵۷ یعنی چند ماه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بود.»
طبق گزارش وزارت خارجه کشورمان ، ارتش عراق در دوره ۱۹ ماهه قبل جنگ ۳۹۷ بار به مرزهای زمینی، هوایی و دریایی ایران حمله کرده بود.
منبع: وزارت خارجه جمهوری اسلامی ایران، تحلیلی بر جنگ تحمیلی، نقل از پارسا دوست، ما و عراق از گذشتههای دور تا امروز، همان، ص ۵۰۵)
با وجود همه این شواهد افرادی چون شاهد علوی از سر خیانت و گروهی دیگر از سر ساده اندیشی ایران اسلامی را دلیل و مسبب آغاز جنگ می دانند و می خوانند که مستندات خلاف آن را نشان می دهد.
در این زمینه گفتنی های فراوانی است که به امید خدا به تدریج به آن خواهیم پرداخت.
{٣٩ سال از سالروز حمله عراق به ایران گذشت}
امروز٣١شهريور سالروز حمله عراق به ايران و ٨سال دفاع مقدس است