مجالس دینی باید اصالت‌های خود را حفظ کند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام محمد شفیعی، کارشناس و پژوهشگر حوزوی ظهر امروز در مسجد صدیقة‌الحسین(ع) گفت: برنامه دین اسلام در سه بخش اعتقادات، اخلاق و احکام تقسیم‌بندی می‌شود، انسان باید به اعتقادات خود اهمیت بسیاری بدهد و گرنه در زندگی ایمان خود بسیار ضربه می‌خورد.
وی افزود: باید به مباحث عقلانی بیشتری در مباحث دینی و منبرها پرداخت و گرنه گفتن شعر و داستان در منبرها خوب است، اما گفتن مباحث عقلانی سبب رفع شبهه‌ها و تقویت و تحکیم اعتقادات انسان می‌شود.
کارشناس و پژوهشگر حوزوی با بیان این که مجالس دینی باید اصالت‌های خود را حفظ کند، ادامه داد: جلسات دینی باید به گونه‌ای باشد که کسی که وارد آن می‌شود و از آن خارج می‌شود، بر علمش افزوده شود، به ویژه در مجالس خانم‌ها دیده می‌شود که تنها بحث به مداحی یا مولودی‌خوانی گذرانده می‌شود و ادامه مجلس با غیبت همراه است.
کارشناس و پژوهشگر حوزوی با بیان این که آرامش، تلاش و امید در پناه دین است، اظهار کرد: اما متأسفانه گاه پوچگرایی در جوامع مذهبی دیده می‌شود و این به دلیل آن است که معرفت نسبت به دین نداریم، پدران و مادران باید نسبت به فرزند خود در دین‌داری یک گام جلوتر باشند.
وی ابراز کرد: اگر پدر و مادر دین‌دار نباشند، یا در دین‌داری افراط کنند، فرزندان تربیت دینی صحیح نخواهند داشت و این مایه آسیب‌رسانی به جامعه می‌شود، اما گاه نیز فرزندان از والدین جلو می‌زنند و دیده می‌شود که فرزند مسجدی و نمازخوان است اما پدر و مادر اهل نماز نیستند.
حجت‌الاسلام شفیعی تفاوت انسان و حیوان را در داشتن عقل و استفاده از آن برشمرد و اظهار کرد: انسان با تفکر و اندیشیدن در نشانه‌های آفاقی و انفسی خداوند است، انسان از جسم و روح تشکیل شده است و انسان با تفکر وجود روح را در خود درمی‌یابد.
وی اظهار کرد: مادی‌گراها به روح اعتقادی ندارند و می‌گویند انسان تنها از جسم تشکیل شده، می‌گویند ما به چیزی که نمی‌بینیم اعتقادی نداریم، در حالی که اگر خوب نگاه بکنیم، اندیشیدن، ابتکار و حافظه و تجزیه و تحلیل، تصور و تخیل و تصمیم و اراده از روح است.
کارشناس و پژوهشگر حوزوی ادامه داد: انسان می‌تواند روی روح خود کار کند، کسی که روزه گرفت و روی نفس خودش کار کرد، آن گاه روح خود را الهی می‌کند، این فرد به کرامت رسیده و گرنه کسی که از راه ریاضت به برخی کرامت‌ها می‌رسد، راه صحیح را طی نکرده است./914/پ202/ب4