فکر کردن بسیار به گناه انسان را در دام معصیت می‌اندازد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در اصفهان، حجت‌الاسلام حبیب‌الله فرحزاد، استاد و مبلغ حوزوی پنج‌شنبه شب در مراسم عزاداری سید و سالار شهیدان که در مهدیه مارچین اصفهان برگزار می‌شود درباره اهمیت و جایگاه توبه از گناه گفت: بهترین چیزی برای انسان به خصوص در شب و روز جمعه توبه کردن از گناهان است و خداوند توبه‌کننده از گناه را بسیار دوست دارد.
وی ادامه داد: نباید گناهان را توجیه کرد و نباید به گناه مغرور شد، بسیاری افراد بودند که زمین خوردند اما با توبه دوباره به زندگی بازگشتند و محبوب خداوند شدند، پیامبر(ص) فرمود «ما من شیء احب الی من مؤمن تائب و مؤمنة تائبة»، هیچ چیزی نزد خدای متعال محبوب تر از توبه‌کننده نیست.
کارشناس برنامه سمت خدا با اشاره به این که خداوند توبه‌کار از گناه را از تسبیح‌کنندگان و ذکر آنان بیشتر دوست دارد، خاطرنشان کرد: انسان برای توبه کردن نیاز دارد تا خداوند بر او توبه کند، در دعا می‌خوانیم که «الهم تب علی حتی لااعصیک»، خداوندا بر من توبه کن تا این که تو را معصیت نکنم.
وی بیان کرد: برای این که توبه انسان پذیرفته شود، انسان هر چه خود را در درگاه خداوند خوارتر و خفیف‌تر بکند بهتر است و توبه او پذیرفته می‌شود، باید توجه کرد در این دست کارها نباید ظاهرسازی کرد، بلکه باید درونمان شکسته باشد، نباید تنها بر زبانمان این شکستگی جاری باشد.
حجت‌الاسلام فرحزاد خاطرنشان کرد: گناه بر روی زندگی انسان بسیار تأثیر می‌گذارد، گاه یک نگاه روح و روان انسان را به هم می‌ریزد و گاه یک کار خیر زندگی انسان‌ها را متحول می‌کند، کار خیر انسان را بالا می‌برد و گناه انسان را زمین‌گیر می‌کند.
وی با اشاره به این که برای دوری از گناه باید از داخل شدن در محیط گناه اجتناب کرد، ادامه داد: کسی که زیاد به فکر گناه است و دائم فکر او درباره گناه به جولان در می‌آید در نهایت به گناه می‌افتد که در این باره حدیثی از امام علی(ع) بیان شده است، انسان باید از رفقای ناباب دوری کند و در نهایت خود را از محیط گناه به بیرون بکشد.
استاد حوزه علمیه گفت: در حدیث آمده است که هر گاه انسان یک گناه جدید اختراع کرد خداوند هم برای انسان‌ها یک بیماری و مریضی تازه درست می‌کند، گاه یک گناه فردی سبب می‌شود که یک جمع از خیر الهی محروم شود مانند داستان حضرت موسی(ع) و نیامدن باران که به سبب وجود یک نمام و خبرچین باران الهی بر قوم حضرت موسی(ع) نیامد./914/202/ب1