انتشار مختصری از «شبهای پیشاور»
«شبهای پیشاور» حاوی مناظرات عالم دینی شیعه سلطان الواعظین شیرازی با علمای اهل سنت است.
به گزارش خبرگزاری رسا، مختصری از کتاب «شبهای پیشاور» حاوی مناظرات یک عالم شیعه با علمای اهل سنت منتشر شد.
«شبهای پیشاور» حاوی مناظرات عالم دینی شیعه سلطان الواعظین شیرازی با علمای اهل سنت است. این مناظرات در ۱۰ شب در شهر پیشاور پاکستان انجام شد و روزنامه‌های محلی پیشاور آن‌ها را چاپ کردند. بعد‌ها همان متن، به صورت کتاب چاپ شد. سلطان الواعظین در مناظرات خویش، از کتاب‌های معتبر اهل سنت، چون صحاح سته، مسنداحمد ابن حنبل استفاده کرده است.
سرآغاز این مناظره‌ها، مقدمه‌ای در ۸۶ صفحه با این مضمون است: «پس از ورود به کراچی ـ پایتخت آن روز پاکستان ـ خبر ورود داعی را جراید مهمّ نشر دادند. در هر کجا که وارد می‌شدیم با تجلیات بی‌سابقه ملی مورد استقبال واقع و در غالب این شهر‌های مهمّ از طرف علمای ادیان و مذاهب باب مناظرات باز می‌شد. از جمله مجالس مهمّ، مناظره‌ای بود که با علمای هنود و براهمه در شهر دهلی، با حضور گاندی پیشوای ملّی هند واقع شد که در جراید مفصلاً درج گردید. چون اصرار بر حرکت به سمت ایران داشتم، از اطراف نامه‌های دعوت می‌رسید و از طرف رجال مهمّ شیعه پنجاب به پیشاور ـ که آخرین شهر مهمّ سر حدّی پنجاب به افغانستان است ـ دعوت شدم. عصر‌ها در حسینیه عادل بیک و سالدار، مجلس مهمّی تشکیل و با حضور صاحبان ادیان و مذاهب مختلفه ادای وظیفه می‌نمودم. چون اکثریّت مردم پیشاور از برادران اهل تسنن هستند، در مدت سه ساعت که منبر بودم، روی سخن با آن‌ها بود. پس از منبر شب‌ها در مجلس خصوصی ساعاتی به مناظره می‌گذشت. روزی پس از منبر، خبر دادند: دو نفر از اکابر علمای کابل به نام‌های حافظ محمد رشید و شیخ عبدالسلام وارد شده‌اند و تقاضای ملاقات نمودند، ده شب پی در پی پس از نماز می‌آمدند و در هر شب ساعاتی ممتد ـ که غالباً به ۷-۶ ساعت می‌کشید و بعضی شب‌ها تا مقارن طلوع فجر، وقتمان به مباحثات و مناظرات می‌گذشت. در پایان، ۶ نفر از رجال و ملّاکین و اصناف محترم اهل تسنن مذهب حقه تشیع اختیار نمودند.»
در زیر برشی از کتاب را با هم می‌خوانیم:
واعظ: عتبه بوسى که سجده نیست و در هیچ کجاى دین نداریم که بوسیدن عتبات، علامت شرک و منع شده باشد. به خاک افتادن وصورت بر خاک گذاشتن، از کثرت محبّت است وعلاقه به محبوب هم اگر به قصد عبودیت نباشد، اشکالى ندارد و سجده محسوب نمى‌شود.
شیخ: سبحان الله! چطور ممکن است که روى خاک افتادن و پیشانى بر زمین گذاشتن سجده نباشد؟
واعظ: سجده، مربوط به نیّت است و نیّت امر قلبى است و خدا عالِم به قلوب و نیّت‌هاى قلبى انسان است؛ پس هر حرکتى را که ظاهرآ به شکل سجده باشد، نمى‌توان سجده نامید؛ چنان‌که برادران یوسف در مقابل یوسف (ع) سجده کردند و یوسف وی عقوب (ع) که هر دو پیامبر بودند، منع‌شان ننمودند.
انتشارات کتاب جمکران این کتاب را به صورت مختصر برای نوجوانان در ۱۴۰ صفحه در سال ۹۷ به چاپ پنجم رسانده و وارد بازار کتاب کرده است. /۹۲۵/د ۱۰۲/ش
«شبهای پیشاور» حاوی مناظرات عالم دینی شیعه سلطان الواعظین شیرازی با علمای اهل سنت است. این مناظرات در ۱۰ شب در شهر پیشاور پاکستان انجام شد و روزنامه‌های محلی پیشاور آن‌ها را چاپ کردند. بعد‌ها همان متن، به صورت کتاب چاپ شد. سلطان الواعظین در مناظرات خویش، از کتاب‌های معتبر اهل سنت، چون صحاح سته، مسنداحمد ابن حنبل استفاده کرده است.
سرآغاز این مناظره‌ها، مقدمه‌ای در ۸۶ صفحه با این مضمون است: «پس از ورود به کراچی ـ پایتخت آن روز پاکستان ـ خبر ورود داعی را جراید مهمّ نشر دادند. در هر کجا که وارد می‌شدیم با تجلیات بی‌سابقه ملی مورد استقبال واقع و در غالب این شهر‌های مهمّ از طرف علمای ادیان و مذاهب باب مناظرات باز می‌شد. از جمله مجالس مهمّ، مناظره‌ای بود که با علمای هنود و براهمه در شهر دهلی، با حضور گاندی پیشوای ملّی هند واقع شد که در جراید مفصلاً درج گردید. چون اصرار بر حرکت به سمت ایران داشتم، از اطراف نامه‌های دعوت می‌رسید و از طرف رجال مهمّ شیعه پنجاب به پیشاور ـ که آخرین شهر مهمّ سر حدّی پنجاب به افغانستان است ـ دعوت شدم. عصر‌ها در حسینیه عادل بیک و سالدار، مجلس مهمّی تشکیل و با حضور صاحبان ادیان و مذاهب مختلفه ادای وظیفه می‌نمودم. چون اکثریّت مردم پیشاور از برادران اهل تسنن هستند، در مدت سه ساعت که منبر بودم، روی سخن با آن‌ها بود. پس از منبر شب‌ها در مجلس خصوصی ساعاتی به مناظره می‌گذشت. روزی پس از منبر، خبر دادند: دو نفر از اکابر علمای کابل به نام‌های حافظ محمد رشید و شیخ عبدالسلام وارد شده‌اند و تقاضای ملاقات نمودند، ده شب پی در پی پس از نماز می‌آمدند و در هر شب ساعاتی ممتد ـ که غالباً به ۷-۶ ساعت می‌کشید و بعضی شب‌ها تا مقارن طلوع فجر، وقتمان به مباحثات و مناظرات می‌گذشت. در پایان، ۶ نفر از رجال و ملّاکین و اصناف محترم اهل تسنن مذهب حقه تشیع اختیار نمودند.»
در زیر برشی از کتاب را با هم می‌خوانیم:
واعظ: عتبه بوسى که سجده نیست و در هیچ کجاى دین نداریم که بوسیدن عتبات، علامت شرک و منع شده باشد. به خاک افتادن وصورت بر خاک گذاشتن، از کثرت محبّت است وعلاقه به محبوب هم اگر به قصد عبودیت نباشد، اشکالى ندارد و سجده محسوب نمى‌شود.
شیخ: سبحان الله! چطور ممکن است که روى خاک افتادن و پیشانى بر زمین گذاشتن سجده نباشد؟
واعظ: سجده، مربوط به نیّت است و نیّت امر قلبى است و خدا عالِم به قلوب و نیّت‌هاى قلبى انسان است؛ پس هر حرکتى را که ظاهرآ به شکل سجده باشد، نمى‌توان سجده نامید؛ چنان‌که برادران یوسف در مقابل یوسف (ع) سجده کردند و یوسف وی عقوب (ع) که هر دو پیامبر بودند، منع‌شان ننمودند.
انتشارات کتاب جمکران این کتاب را به صورت مختصر برای نوجوانان در ۱۴۰ صفحه در سال ۹۷ به چاپ پنجم رسانده و وارد بازار کتاب کرده است. /۹۲۵/د ۱۰۲/ش
ارسال نظرات