پشت کردن به خدا و دین نتیجه ضعف خداشناسی انسان است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین عبدالله فاطمی نیا در جلسه مروری بر نهج البلاغه که در مسجد جامع ازگل برگزار شد، در شرح خطبه ۸۷ نهج البلاغه، گفت: خطبه 87 اشاره به این موضوع دارد که در گرفتاری های عمومی جامعه و بلاهای شخصی که برای انسان ها رخ می دهد، نباید مأیوس شویم، ولی عده ای در بلاها و گرفتاری ها دین خود را از دست می‌دهند و با خدا قهر می‌کنند و به جای اتکا به علوم و آگاهی دانشمندان و علما، به افکار دلخواه خود تکیه می کنند.
وی در ادامه افزود: در هنگام ابتلا به بلاهای اجتماعی و شخصی و همچنین در زمان از دست رفتن نعمات الهی نباید ناامید شویم؛ به طور مثال در برابر حیله های بیگانگان و اجنبی ها که با ما دشمن هستند و به ظاهر خود را دوست نشان می دهند و نباید ناامید و مذیوس شویم.
استاد برجسته حوزه در ادامه گفت: گاهی اوقات با گرفتاری هایی رو به رو می شویم که بعد از سپری شدن و پشت سر گذاشتن آنها و با گذر زمان وقتی یاد آن گرفتاری ها می افتیم یا اگر مریضی داشتیم و بهبود پیدا کرده یا به ما تهمتی زنده شده و بعد رفع اتهام شده و آبروی رفته دوباره به دست آمده، در این ها عبرت های برای همه ما وجود دارد ولی ما به آن ها فکر نمی کنیم و حتی شاید آن ها را فراموش کنیم؛ به علت اینکه شاید صاحب هر گوشی شنوا نیست و هر کسی که چشم دارد الزاما بصیر نیست. به قول یکی از علما از مزایای دنیا این است که بدی های های آن هم وفا ندارد.
وی ابراز داشت: پشت کردن ما به خدا و دین، نشان از ضعیف بودن خداشناسی ما دارد و گرنه اگر قرار بود کسی به خاطر رنج و گرفتاری های دنیا از خدا و دین روی برگرداند، انبیا و اولیای الهی اولین کسانی بودند که باید این کار را می کردند؛ مانند امام حسین(ع) که بدترین نوع رنج و سختی به خود و خانواده اش به خاطره زنده نگه داشتن دین وارد شد.
حجت الاسلام والمسلمین فاطمی نیا با اشاره به معرفت و حد بالای خداشناسی امام حسین(ع)، گفت: سیدالشهداء(ع) با این همه سختی و مشقت در طول زندگی خود، ولی در مناجات های خود با خداوند این گونه راز و نیاز می کند که خدایا اگر زمانی مرا به جهنم ببری، باز از دوست داشتن تو بر نخواهند داشت.
وی در پایان خاطرنشان کرد: همه ما انسان ها در تمامی لحظات در حال امتحان پس دادن هستیم؛ کسانی هستند که پیغمبر و امامان را قبول ندارند و به غیب و قیامت ایمان نمی آورند و از هیچ عیبی خویشتن داری نمی کنند و در شک و شبهه باقی مانده اند و تناقض گویی می کنند و در شهوات اسیر شدند، این ها کسانی هستند که در معضلات پناهشان فقط خودشان هستند، انسان باید برای هر معضل و مشکلی به عالم و کسی که در آن حوزه آگاه است مراجعه کند./966/۲۰۲/ب2